Όχι άλλο «κάρβουνο»

Της Μαρίας Χούκλη

...we should be careful
Of each other, we should be kind
While there is still time...
Τα μηνύματα που εκπέμπονται από πολλά κέντρα ισχύος και από παράγοντες που διαμορφώνουν τις εξελίξεις, είναι ενθαρρυντικά, αν όχι αισιόδοξα. Τα χειρότερα της κρίσης μάλλον πέρασαν, έχει αρχίζει να σταθεροποιείται το “έδαφος” και ξεκίνησε την ανοδική τροχιά της η καμπύλη που σηματοδοτεί την έξοδο των μεγάλων   οικονομιών από την ύφεση. Ακόμη και οι συνήθεις “Κασσάνδρες” βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο. Επιπλέον, τα πιο επίσημα χείλη -εκτός συνόρων- μισολένε ότι πρέπει να χαλαρώσει ο βρόγχος της άγριας λιτότητας και να δοθεί περισσότερη ώθηση σε πολιτικές ανάπτυξης, ως το μόνο φάρμακο άλλωστε κατά της θηριώδους ανεργίας που θα συνεχίζει να αυξάνεται.

Το περιβάλλον καλυτερεύει και αυτό μόνο θετικό μπορεί να αποβεί για την Ελλάδα.
Θα ήταν αφελής, όμως, όποιος πίστευε ότι
οι εξελίξεις θα είναι γραμμικές. Ότι, δηλαδή, η βελτίωση της κατάστασης έξω, αυτομάτως θα βγάλει την Ελλάδα από την εύθραυστη θέση στην οποία παραμένει. Γιατί, στην πραγματικότητα, οι μεγάλες τομές που θα απέτρεπαν την επαναφορά του εκκρεμούς στο χείλος του γκρεμού, δεν έχουν γίνει ακόμη: ούτε στον τομέα της φορολόγησης, ούτε στον τομέα του Δημοσίου, ούτε στον τομέα της Δικαιοσύνης, ούτε, ούτε , ούτε…
Αντ’ αυτών, “τα πολιτικά παιδία παίζει”. Με “στικάκια”, μετρώντας κάλπες, “πειράζοντας” βίντεο, αναλισκόμενα σε αλληλοκατηγορίες περί “τρομοκρατών” και “χούντας”. Αντί να εργάζονται πάνω στη νέα αφήγηση για το μέλλον της χώρας, τι θα παράγει, πώς θα χτίσει την επόμενη μέρα της, ποιος θα είναι ο ρόλος της στην καινούργια γεωπολιτική, τσακώνονται για βίλες και πολιτικά βιλαέτια. Σε τόνους μάλιστα οξείς, υποθάλποντας τη βία που οι ίδιοι καταδικάζουν, επιτρέποντας στους εχθρούς της δημοκρατίας να την θεωρούν πλέον εγγενή αξία. Και να δοκιμάζουν τις αντοχές της συντεταγμένης πολιτείας.
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, η δοκιμασία που βιώνουν μεγάλα στρώματα του πληθυσμού και η σύνθλιψη της μεσαίας τάξης, δεν θέλει “πολεμικές” αναμετρήσεις και φαιδρές αντεγκλήσεις του παρελθόντος. Χρειάζεται τη συνεργασία του δημοκρατικού τόξου, των διαφορετικών πόλων του, έστω κι αν δεν συμφωνούν όλοι με όλους για όλα. Χρειάζονται επειγόντως δράσεις και λύσεις σε προβλήματα που υπερβαίνουν κόμματα και πολίτες. While there is still time...
Κανείς αθώος, τώρα πια.
Μαρία Χούκλη- http://www.metarithmisi.gr/