Κακόγουστη βεντέτα

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Είναι προφανές ότι η υπόθεση της λεγόμενης λίστας Λαγκάρντ έχει εξελιχθεί πλέον σε βεντέτα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.

Μια κακόγουστη βεντέτα με έντονα προσωπικά χαρακτηριστικά, βαρύτατες αντεγκλήσεις, πολλή λάσπη και ακόμη πιο πολλές ανοησίες.

Ειλικρινά δεν μπορώ να εξηγήσω την τροπή που πήρε η υπόθεση.

Ακούω διάφορα για προσωπικές επιδιώξεις ή μεθοδεύσεις διαφόρων στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν μου αρέσουν ούτε οι συνωμοσιολογικές θεωρίες ούτε οι προσωποποιημένες ερμηνείες.

Το πιθανότερο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διέγνωσε πως ο Βενιζέλος αποτελεί τον «αδύναμο κρίκο» του ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ τον «αδύναμο κρίκο» της συγκυβέρνησης.

Τους έβαλε στο σημάδι με την κομψότητα ελέφαντα σε υαλοπωλείο.

Το ΠΑΣΟΚ και ο Βενιζέλος, από την πλευρά τους, αντέδρασαν σε κάτι που εξέλαβαν ως σχέδιο «στοχοποίησης και πολιτικής εξόντωσης» με μια έλλειψη ψυχραιμίας που δεν βοήθησε την άμυνά τους.

Αποτέλεσμα; Το πράγμα ξέφυγε.

Και τώρα η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών με όλα τα υπόλοιπα κόμματα παρακολουθούμε αμήχανοι μια βίαιη σύγκρουση με αδιανόητες εκατέρωθεν κατηγορίες αλλά χωρίς σαφές περιεχόμενο.

Ούτως  Ή άλλως, όποιος έχει τη νηφαλιότητα να ανατρέξει σε όσα έχουν γίνει έως τώρα γνωστά για την υπόθεση αποκλείεται να μη διαμορφώσει σαφή εικόνα και για τις πολιτικές ευθύνες που προκύπτουν και για τις ποινικές και για τις σκοπιμότητες που εξυπηρετήθηκαν ή εξυπηρετούνται.

Τι συμβαίνει, λοιπόν;

Αν έχουμε να κάνουμε με μια οξεία ρητορική αντιπαράθεση μεταξύ δυο πολιτικών σχηματισμών, ας πούμε ότι δεν τρέχει κάτι ιδιαίτερο. Θα ψηφίσει κάποια στιγμή η Βουλή και θα πέσουν οι τόνοι.

Αν όμως η όξυνση της ρητορικής του ΣΥΡΙΖΑ που καταγράφεται στην υπόθεση Λαγκάρντ, στη βίλα Αμαλία, στην ΑΣΟΕΕ ή στην ανήκουστη επίθεσή του κατά μέσων ενημέρωσης προκύπτει από μια επιλογή κοινωνικής σύγκρουσης και γενικότερης αποσταθεροποίησης, τότε τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά. Τίθεται ζήτημα πολιτικής ομαλότητας και δημοκρατίας.

Δεν μπορώ (ακόμη…) να πω με βεβαιότητα αν ισχύει το ένα ή το άλλο.

Θέλω να ελπίζω ότι τα μετριοπαθή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα επιτρέψουν στην παράταξή τους να οδηγήσει τη χώρα σε μια ανεξέλεγκτη σύγκρουση.

Ούτως  Ή άλλως, η δημοκρατία επιτρέπει σε όλες τις απόψεις να αναμετρηθούν ακόμη και με ένταση στον δημόσιο διάλογο χωρίς επιθετικότητα, ακρότητες και χαρακτηρισμούς.

Δεν χρειάζεται ούτε ποινικοποίηση των πολιτικών διαφορών, ούτε ηθική απαξίωση των αντιπάλων, ούτε προσπάθεια τρομοκράτησης όσων φρονούν διαφορετικά.

Η Αριστερά (τουλάχιστον στην Ελλάδα...) είχε προ πολλού εγκαταλείψει τέτοιες μεθόδους.

Αναρωτιέμαι απλώς μήπως το τελευταίο διάστημα κάποιοι έχουν αρχίσει να φλερτάρουν ξανά μαζί τους!..