Τελευταία έξοδος

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

Η είδηση μιας εκούσιας εξόδου από την παράσταση της ζωής προκαλεί σοκ, αμηχανία, θλίψη και ενοχές. Πρέπει να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός που αφήνει πίσω της η δημόσια διαχείριση του θέματος, να πέσουν οι τόνοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να σταματήσουν οι εξομολογήσεις ενοχών από κοντινούς και φίλους, για να ξεκινήσει μια βαθύτερη διαδικασία αντιμετώπισης αυτών που αφήνει πίσω της μια τέτοια απόφαση.

Οι αυτοχειρίες περιβάλλονται συνήθως από ένα πλέγμα μύθων με κυρίαρχο στοιχείο τον ηρωϊσμό. Η σημειολογία αυτή τις κάνει ιδιαίτερα επικίνδυνες, ως προς τη γοητεία που μπορούν να ασκήσουν σε ανθρώπους που αμφιταλαντεύονται και φλερτάρουν με την ιδέα μιας τέτοιας εξόδου.

Δεν υπάρχουν ιδανικοί αυτόχειρες. Υπάρχουν άνθρωποι που τη στιγμή της τελικής απόφασης περνούν σε μια άλλη κατάσταση που τους επιτρέπει να κάνουν αυτό που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα φάνταζε αδιανόητο.

Δεν είναι γενναίοι οι αυτόχειρες, ούτε και ανόητοι. Δεν είναι ούτε η ανεργία, ούτε τα χρέη, ούτε οι δυσκολίες της ζωής που τους πνίγουν. Είναι η ψυχική διαταραχή τους, που τους ακολουθεί σα σκιά σε όλη τους τη διαδρομή και κάποια στιγμή βρίσκει ύπουλα μια ρωγμή, την οποία εκμεταλλεύεται, προκειμένου να τους οδηγήσει στην τελευταία πράξη. Γι’ αυτό και οι αυτοκτονίες δεν προσφέρονται για μαζικά και αυθαίρετα συμπεράσματα.