Παρέμβαση Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στη συζήτηση του Ν/Σ του Υπουργείου Οικονομικών «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, τροποποιήσεις του Ν.4093/2012, κύρωση ΠΝΠ και άλλες διατάξεις»

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το κλίμα σήμερα είναι βαρύ γιατί η ημέρα ξημέρωσε με την τρομοκρατική επίθεση κατά των γραφείων της Νέας Δημοκρατίας. Εγκληματικές μέθοδοι του υποκόσμου εφαρμόζονται πλέον στο δημόσιο βίο της χώρας. Η βία κλιμακώνεται τις τελευταίες ημέρες συστηματικά εναντίον δημοσιογράφων, εναντίον οικογενειών πολιτικών προσώπων, τώρα εναντίον κομμάτων που είναι δημοκρατικοί και κοινοβουλευτικοί θεσμοί αναγκαίοι για τη λειτουργία του πολιτεύματος.

Και ενώ πρέπει να επιδείξουμε εθνική ενότητα και κοινωνική συνοχή κι ενώ πρέπει με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση και συστράτευση να καταδικάσουμε, όχι μόνο ως πολιτικό σύστημα, αλλά ως κοινωνία τα φαινόμενα αυτά, παρακολουθούμε δυστυχώς μια άλλη εικόνα: Μια αμηχανία φιλική προς πράξεις βίας, ένα φλερτ με εκδοχές βίας, μια ροπή προς τον εγκωμιασμό.

Τα έχουμε ζήσει και στο παρελθόν αυτά. Ακούσαμε διαφόρους μύθους κλασικής αριστερής προέλευσης για την τρομοκρατία, για τη 17Ν και άλλες εγκληματικές τρομοκρατικές οργανώσεις. Αλλά φαίνεται ότι κάποιοι εξακολουθούν να είναι ανιστόρητοι, να μη μπορούν να μιλήσουν με καθαρό και ευθύ λόγο για τα θέματα αυτά, για τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου, τη νομιμότητα, την ασφάλεια και τα δικαιώματα των πολιτών.

Έχω εκπλαγεί πραγματικά, όχι από τον κ. Σκουρλέτη, γιατί ο κ. Σκουρλέτης λέει πολλά και διάφορα κατά καιρούς επισήμως ή μη επισήμως, αλλά από το σεβαστό μου Μανώλη Γλέζο, από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο κ. Σταθάκης, και δηλώσεις ότι μπορεί αυτά τα γεγονότα να τα έχουν οργανώσει παρακρατικές δυνάμεις φιλικές προς τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό είναι η φιλική προς την τρομοκρατία αμηχανία ενός πολιτικού χώρου. Γιατί;

Γιατί είναι αιχμάλωτο των διαφόρων ομάδων, των συνιστωσών;

Γιατί προσδοκά πολιτικά οφέλη από τη βίλα «Αμαλία»;

Γιατί το πολιτικό ρεσάλτο, για το οποίο μιλάω μέρες τώρα, οφείλεται στο γεγονός ότι η χώρα μπορεί να κάνει τη στροφή. Και θα κάνει τη στροφή, θα σταθεί όρθια, θα ξαναγίνει αυτοδύναμη και ισότιμη. Και δεν το θέλουν όσοι επενδύουν στην καταστροφή, στο θάνατο της χώρας. Και βεβαίως στην πραγματικότητα, στον εξανδραποδισμό των Ελλήνων, στην εξαέρωση περιουσιών και εισοδημάτων.

Και βέβαια τώρα γίνεται επίδειξη «νοικοκυροσύνης», γιατί η μία ακραία επιλογή οδηγεί στην άλλη, η οποία είναι γραφική και ως έννοια και ως όρος.

Όλες οι δυνάμεις του συνταγματικού τόξου, όλες οι δυνάμεις που πιστεύουν στη Δημοκρατία και το κράτος δικαίου, ανεξαρτήτως των μεταξύ τους διαφωνιών για άλλα θέματα, πρέπει να στρατευθούμε στην καταδίκη της βίας. Και πρέπει να κινητοποιήσουμε την κοινωνία των πολιτών. Γιατί πρέπει η κοινωνική ειρήνη και η εθνική ενότητα να λειτουργήσουν ως εγγυήσεις για την ανάκαμψη της χώρας. Τώρα, για ν' αλλάξουμε το κλίμα. Γιατί χρειαζόμαστε εμπιστοσύνη, ασφάλεια, σταθερότητα για να γυρίσει ο τροχός της οικονομίας, για ν' ανασχέσουμε την ύφεση και την ανεργία.

Αλλά επαναλαμβάνω: Όχι μισόλογα, όχι αμφιθυμίες. Η μεταρρυθμιστική στρατηγική, είναι απαράβατος όρος για να σταθεί η χώρα όρθια. Και αυτό αφορά τους πάντες και τα πάντα. Για να γίνει η Ελλάδα κανονικό κράτος, κανονική οικονομία, κανονική κοινωνία, κανονική χώρα.

Εμείς στηρίζουμε την κυβέρνηση και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, πιστοί στη στρατηγική των διαρθρωτικών αλλαγών. Όχι γιατί μας επιβάλλονται έξωθεν, αλλά γιατί είναι εσωτερική, ενδογενής ανάγκη της χώρας, αν θέλουμε να υπάρξει ένα νέο εθνικό παραγωγικό μοντέλο. Αν θέλουμε να γίνουμε πραγματικά αυτοδύναμοι και ισοδύναμοι μέσα στην Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλιώς, δε υπάρχει προοπτική.

Και μ' αυτό το σκεπτικό στηρίζουμε την προσπάθεια, το νομοσχέδιο χωρίς τις διατάξεις οι οποίες είναι εμβόλιμες, δεν έχουν επείγοντα χαρακτήρα, δεν προκύπτουν από τη συμφωνία με τους θεσμικούς μας εταίρους. Αναφέρθηκαν οι ομιλητές μας, στο χαρακτηριστικό παράδειγμα του Φιλοτελικού Μουσείου. Υπάρχουν κι άλλες διατάξεις. Πρέπει η κυβέρνηση να κάνει μια πράξη σεβασμού προς τη Βουλή για να μπορέσουμε να πείσουμε ή εν πάση περιπτώσει να εξαντλήσουμε την προσπάθεια να πείσουμε τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης.

Το μείζον θέμα που έχει αναδειχθεί στη συζήτηση αυτή σε σχέση με τη νομοσχέδιο και με τις προς κύρωση πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, το έχουμε ακούσει πολλές φορές και προσωπικά το έχω απαντήσει πολλές φορές.

Θίγονται, λέει, τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα από την προβλεπόμενη να κυρωθεί σύμβαση με το EFSF. Πάνω σ' αυτό, έχει στηθεί από το Μάιο του 2010 ο καμβάς της πιο ακραίας και φθηνής δημαγωγίας, του λαϊκισμού και της παραπλάνησης του ελληνικού λαού. Υπάρχουν καλόπιστοι πολίτες που παρασύρονται. Ακόμη και καλόπιστοι βουλευτές, θα σας έλεγα εγώ.

Η σύμβαση αυτή δεν είναι μια εμπορικού χαρακτήρα σύμβαση ανάμεσα σε μια τράπεζα και έναν δανειολήπτη. Εμφανίζεται λένε, μια σύμβαση ανάμεσα στο μηχανισμό χρηματοοικονομικής σταθερότητας, στο EFSF, και την Ελλάδα. Αλλά το EFSF είναι ένας διακρατικός μηχανισμός των κρατών της Ευρωζώνης, με μετόχους τα κράτη-μέλη και εγγυητές τα κράτη-μέλη. Πολιτικοί διακανονισμοί βρίσκονται στη βάση αυτής της συμφωνίας. Αποφάσεις του Eurogroup και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Και, θέλει πολύ μυαλό να σκεφτεί κανείς ότι όπως πετύχαμε το πρώτο μεγάλο κούρεμα -γιατί ναι, είχα την τύχη να είμαι ο Υπουργός που μείωσε το χρέος κατά 110 δισεκατομμύρια ευρώ- έτσι και τώρα με την επαναγορά είχαμε δεύτερη μείωση. Μα, δε βλέπετε που όλοι μιλάνε για την επικείμενη τρίτη μείωση και του διακρατικού χρέους -αλλά δε χρειάζεται να συζητάμε τώρα γι' αυτό- ότι κι αυτό θα γίνει;

Ας πάμε όμως στα δήθεν νομικά επιχειρήματα. Ναι, ισχύει το αγγλικό δίκαιο. Ποιο Δίκαιο πρέπει να ισχύει; Το Δίκαιο του δανειζομένου για να το αλλάζει στη Βουλή του; Ποια χώρα παίρνει στήριξη από το EFSF ή από το ΕSM με το δικό της Δίκαιο; Ισχύει λοιπόν το Αγγλικό Δίκαιο. Μάλιστα. Όμως, θα έπρεπε να ξέρετε, διότι το ξέρετε τουλάχιστον όσοι είστε νομικοί, ότι το Δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης είναι πάντα το Δίκαιο του τόπου της εκτέλεσης.

Στο αναγκαστικό λοιπόν τμήμα του ελληνικού δικαίου, στους κανόνες αναγκαστικού δικαίου που περιλαμβάνονται στο δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης, παραπέμπει ρητά η σύμβαση. Δεν έχετε δει το προσάρτημα του νομοσχεδίου; Δεν έχει δει ότι θέτει ως φραγμό τους κανόνες αναγκαστικού Δικαίου;

Οι κανόνες αναγκαστικού δικαίου είναι οι κανόνες δημόσιας τάξης, είναι οι κανόνες του δικαίου της αναγκαστικής εκτέλεσης. Είναι το ελληνικό δίκαιο που δεν επιτρέπει καμία εκτέλεση που αφορά εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα ή ορυκτό πλούτο. Και αν έχει κανείς οποιαδήποτε αμφιβολία, ή υπερευαισθησία, η Βουλή των Ελλήνων, δηλαδή ο Έλληνας νομοθέτης, τροποποιώντας το δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με τα ακατάσχετα που συνδέονται με εθνικό πλούτο και εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, μπορεί αυτό να το διασφαλίσει και ρητά, που δε χρειάζεται.

Λένε ψέματα ενσυνειδήτως και αποπλανούν τη συνείδηση του αγαθού και φιλότιμου Έλληνα πολίτη όσοι ισχυρίζονται ότι η σύμβαση αυτή παραπέμποντας στο αγγλικό δίκαιο, μπορεί να θίξει το φυσικό αέριο, τα κοιτάσματα, τον εθνικό πλούτο, τα πολιτιστικά μνημεία. Έλεος και ντροπή, σε τελευταία ανάλυση! Γιατί όλοι είμαστε Έλληνες. Είναι δυνατό να λέγονται αυτά τα λόγια;

Ηρεμήστε, όχι κοινοβουλευτικούς τραμπουκισμούς σ' εμένα! Ηρεμήστε! Ο καθένας θα λέει τη γλώσσας της αλήθειας. Γιατί ο Έλληνας πολίτης έχει ανάγκη ν' ακούσει σοβαρά και υπεύθυνα πράγματα, τεκμηριωμένα. Το να δηλητηριάζουμε τη συνείδηση του ελληνικού λαού, να τον ταπεινώνουμε, δε βοηθάει ούτε την ανταγωνιστικότητα ούτε την ανάκαμψη της χώρας. Γιατί η ψυχολογία είναι το μισό της οικονομίας.

Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία να λέμε αλήθεια. Την αλήθεια! Γιατί η αλήθεια έχει μια δική της δυναμική σε όλα τα θέματα. Η αλήθεια είναι αυτή η οποία απαντά σε κάθε είδους παραπλάνηση, αποπλάνηση και σκευωρία. Το πολιτικό ρεσάλτο λοιπόν δε θα περάσει, ούτε με αφορμή την υπόθεση αυτή. -