Περί καταλήψεων και ευθυνών

Από το tvxs

Μια ομάδα εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εκφράζει τις απόψεις της σχετικά με τις καταλήψεις δημόσιων σχολείων και το πού εντοπίζονται οι ευθύνες.

Με αφορμή τις τελευταίες καταλήψεις σχολείων στην Κοζάνη θέλουμε να εκφράσουμε κάποιες απόψεις σχετικές με το «φαινόμενο» που φέτος ξεκίνησε νωρίτερα  Καταρχήν πιστεύουμε ότι το Δημόσιο Σχολείο με όλες τις αδυναμίες του πρέπει να λειτουργεί χωρίς απώλεια ωφέλιμου διδακτικού χρόνου. Ένα κλειστό σχολείο είναι χειρότερο από ένα σχολείο με προβλήματα. Γιατί όμως οι μαθητές φτάνουν σε τόσο ακραίες αντιδράσεις; Τι είναι αυτό που φταίει; Τι δεν τους ικανοποιεί; Τι επιδιώκουν μέσα από τέτοιου είδους ενέργειες; Είναι μερικά από τα ερωτήματα που συχνά ακούει κάποιος να διατυπώνονται, όχι μόνο από τους γονείς των μαθητών, αλλά από ολόκληρη την κοινωνία.Θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε τις εύκολες απαντήσεις του τύπου: «Είναι μόδα», «το κάνουν για να χάσουν μάθημα», «είναι υποκινούμενοι». Μιλάμε για τον αφρό της κοινωνίας μας, το μέλλον του τόπου μας ,την αυριανή Ελλάδα. Μιλάμε για παιδιά και έφηβους με ανησυχίες για το αύριο. Τι ζητάμε λοιπόν από αυτούς ; Να είναι συμβιβασμένοι και «υπάκουοι»; Να είναι υποταγμένοι χωρίς οράματα για το αύριο; Αλίμονο στις κοινωνίες που οι νέοι δεν είναι οραματιστές και ανατρεπτικοί.Πριν προσπαθήσουμε όμως να δώσουμε οποιαδήποτε απάντηση στα παραπάνω ας θέσουμε ένα ακόμα ερώτημα. Τι κάναμε εμείς οι μεγάλοι για τους νέους; Ποιο παράδειγμα τους δίνουμε με τη δική μας συμπεριφορά; Τα παιδιά μας ούτε κουφά είναι, αλλά ούτε και τυφλά. Καθημερινά βλέπουν και ακούνε τι συμβαίνει στο «θαυμαστό κόσμο» των μεγάλων. Απάτες, ψέμα, χρηματισμός αναξιοκρατία είναι μερικά από τα «ωφέλιμα» και «χρήσιμα» πράγματα που τους διδάσκουμε.

Ας δούμε μερικά από τα αιτήματα των καταληψιών μαθητών. Κτιριακές εγκαταστάσεις, μικρότερο αριθμό μαθητών ανά τμήμα, εκπαιδευτικό προσωπικό, βελτίωση του προγράμματος σπουδών, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. . Ποιος αμφιβάλλει ότι οι νέοι μας είναι οι σκληρότερα εργαζόμενοι Έλληνες; Όταν μάλιστα βλέπουν το μέλλον τους καθημερινά και θολότερο πως εμείς έχουμε την απαίτηση αυτά τα παιδιά να μην επαναστατούν. Ωστόσο η κατάληψη του σχολείου δεν αποδείχθηκε αποτελεσματικός τρόπος διεκδίκησης αιτημάτων και επίλυσης χρονιζόντων προβλημάτων. Το αντίθετο μάλιστα, δημιούργησε επιπλέον προβλήματα.

Η πολιτική για την παιδεία μας χρειάζεται μία πραγματική επανάσταση. Το σύνθημα «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» είναι ακόμα ποιο επίκαιρο στο χώρο της παιδείας, μετά μάλιστα από την εξάχρονη δοκιμασία που πέρασε η χώρα με κυβέρνηση της Ν.Δ. Νοοτροπίες και πρακτικές του παρελθόντος πρέπει να εξοβελιστούν. Βολέματα, αργομισθίες, αδιαφορία, υποκρισία πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν. Αν ρωτήσουμε τους σημερινούς αλλά και τους πρώην μαθητές (σημερινούς φοιτητές) ποιες απαντήσεις τους έδωσαν οι υπεύθυνοι (διευθυντές, προϊστάμενοι, πολιτική ηγεσία) με θλίψη θα διαπιστώσουμε ότι αυτές κάθε χρόνο επαναλαμβάνονταν. Δυστυχώς ποτέ δεν έγινε η παραμικρή σοβαρή προσπάθεια να λυθεί οποιοδήποτε πρόβλημα.

Οι θέσεις των διευθυντών και των προϊστάμενων δεν είναι για να επαίρονται κάποιοι, αντίθετα είναι θέσεις προσφοράς. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν σχολεία με ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό περισσότερο από ένα μήνα , όταν είναι σε όλους γνωστό, ότι μια στοιχειωδώς καλύτερη διαχείριση του εκπαιδευτικού δυναμικού θα έλυνε από την πρώτη μέρα το πρόβλημα. Και για να γίνουμε πιο σαφείς εννοούμε, ότι δεν μπορεί να υπάρχουν εκπαιδευτικοί με μειωμένα ωράρια όταν σε διπλανό σχολείο λείπει καθηγητής της ίδιας ειδικότητας. Τελικά σε αυτό τον τόπο όλοι ανεύθυνοι είναι; Αποτελεί καθήκον των προϊστάμενων αρχών η αποτελεσματικότερη διοίκηση και η καλύτερη διαχείριση (π.χ. σχολικές αίθουσες). Όσα λεφτά και να δοθούν στην παιδεία (οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης είναι 1 δις επιπλέον το 2010 και 5% συν 2% για την έρευνα μέχρι το τέλος της τετραετίας) αν δεν αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας αυτά θα πάνε στις μαύρες τρύπες. Απλώς κάποιοι θα γίνουν πλουσιότεροι.

Όπως σε κάθε εργασιακό χώρο έτσι και στην παιδεία χρειάζεται άξια και ικανή διοικητική βαθμίδα, που θα αναδεικνύεται με διαφάνεια και αξιοκρατία. Που θα ελέγχει αλλά και θα ελέγχεται για το έργο της. Στελέχη που θα εμπνέουν με το προσωπικό τους παράδειγμα, το ήθος και τη στάση ζωής συναδέλφους και μαθητές. Που θα έχουν ενστερνισθεί την ανάγκη αλλαγών στην παιδεία. Που δεν θα υποκύπτουν στα ποικιλώνυμα συμφέροντα, δεν θα μεροληπτούν, δεν θα υπηρετούν το συμφέρον τους. Πιστεύουμε ότι όσο ψηλά και να μπει ο πήχης θα υπάρξουν τέτοιοι εκπαιδευτικοί. Υπάρχουν καλύτεροι διευθυντές από αυτούς που κρίνουν ότι εργοδηγός μπορεί να προΐσταται μηχανικών πολυτεχνείου. Δεν χρειαζόμαστε διευθυντές που αθετούν υποσχέσεις δημόσια διακηρυγμένες, ούτε διευθυντές που θεωρούν ικανούς συγκεκριμένους μόνο καθηγητές για τη στελέχωση των αμειβομένων επιτροπών εξετάσεων, ενώ όλους τους υπόλοιπους μονίμως τους αποκλείουν. Έχει αποδειχθεί λάθος να μοριοδοτούνται πλουσιοπάροχα για διοικητικές θέσεις εκπαιδευτικοί που έχουν ένα οποιοδήποτε μεταπτυχιακό π. χ. στη βυθομέτρηση. Σε τι τον κάνει καλύτερο από το συνάδελφό του που δεν κατέχει παρόμοιο τίτλο σε θέματα διοίκησης. Γιατί δεν τυγχάνουν ανάλογης μεταχείρισης συνάδελφοι με κοινωνική δράση και προσφορά. Τουλάχιστον έκπληξη προξενεί ο τρόπος επιλογής για τα μοριοδοτούμενα σεμινάρια της Α.Δ.ΕΔ.Υ, αφού η συντριπτική μερίδα των συναδέλφων είτε δεν γνωρίζουν για αυτά είτε το πληροφορούνται μετά την έναρξη λειτουργίας τους. Έτσι προετοιμάζεται
επόμενη γενιά στελεχών;

Η Ελλάδα χρειάζεται κατεπειγόντως ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα Το σχολείο τάχιστα επιβάλλεται να αναγεννηθεί και να γίνει ελκυστικό για το μαθητή. Η πολιτεία οφείλει να προχωρήσει με γρήγορο και σταθερό βηματισμό για να προλάβει τις μεταβολές που συντελούνται στην εκπαίδευση με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Η συσσωρευμένη γνώση ειδικών επιστημόνων και η εμπειρία εφαρμοσμένων εκπαιδευτικών συστημάτων μπορούν να βοηθήσουν προς αυτήν την κατεύθυνση.

Ωστόσο απαραίτητη προϋπόθεση είναι να απελευθερωθούν οι δημιουργικές δυνάμεις τοy χώρου. Πιστεύουμε ότι προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στο μάχιμο εκπαιδευτικό. Αυτός και γνωρίζει και θέλει. Γνωρίζει για τις αδυναμίες και τα λάθη του εκπαιδευτικού συστήματος και επιθυμεί ριζικές αλλαγές. Αυτοί που εδώ και πολλά χρόνια απέχουν από τη διδασκαλία στην τάξη ούτε ξέρουν ούτε θέλουν. Αυτούς μόνο το σημερινό τέλμα τους βολεύει.Ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι οι καταλήψεις θα λύσουν το μεγάλο πρόβλημα της Παιδείας .Εξάλλου η διάλυση και η απαξίωση του δημόσιου σχολείου ίσως να συμφέρει κάποιους όχι όμως και τα παιδιά της μέσης Ελληνικής οικογένειας που μοχθεί καθημερινά για να αντεπεξέλθει στις καθημερινές ανάγκες.

Δηλώνουμε αισιόδοξοι ότι παρά τις όποιες δυσκολίες και εμπόδια εσωτερικά ή εξωτερικά η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση θα προχωρήσει. Ύστερα από δεκαετίες έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να ξεκολλήσει η χώρα από το σημερινό τέλμα και η νέα γενιά να ατενίσει με αισιοδοξία το μέλλον.

Κυρατσού Αντωνία
Πατσώνας Μανώλης
Βαλασίδης Κώστας