« Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
θα ήθελα να επισημάνω και να
χαιρετίσω το θετικό κλίμα, το κλίμα συναίνεσης , μέσα στο οποίο διεξάγεται η
συζήτηση για ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο. Η Κυβέρνηση συνεχίζει να νομοθετεί,
καλύπτοντας κενά που επί δεκαετίες δεν μπόρεσαν να καλυφθούν ή να
εκσυγχρονιστούν στην ελληνική νομοθεσία.
Συζητούμε
σήμερα και σε λίγες ώρες θα είναι νόμος του κράτους, το νομοσχέδιο για τον
έλεγχο και την προστασία του δομημένου περιβάλλοντος. Mε το νομοσχέδιο αυτό
ρυθμίζονται σειρά αυθαιρεσιών και παραβλέψεων του παρελθόντος. Πρόκειται για
ένα νομοσχέδιο που δημιουργεί πεδίο για ένα βελτιωμένο τοπίο στον πολύ
ευαίσθητο χώρο του δομημένου περιβάλλοντος.
Πριν προχωρήσω
και αναφερθώ κυρίως σε ένα άρθρο, οφείλω να επισημάνω , ενδεικτικά, δύο τομές του
νομοσχεδίου, γιατί οφείλουμε να δημιουργήσουμε μια εικόνα πραγματικότητας στην
κοινωνία.
Υπάρχουν,
λοιπόν, δύο σημεία στα οποία ενδεικτικά αναφέρομαι. Το πρώτο είναι ο διαχωρισμός
της αρχής που εκδίδει άδειες [Πολεοδομία] , από την αρχή που ασκεί τον έλεγχο.
Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα.
Το δεύτερο είναι
η νομοθέτηση απλοποίησης της διαδικασίας έκδοσης αδειών. Όσοι έχουν μπει στη
βάσανο έκδοσης άδειας, γνωρίζουν ότι η έκδοση άδειας ήταν πολύ χρονοβόρα και
γραφειοκρατική διαδικασία. Με το παρόν νομοσχέδιο, σε ένα μήνα από την κατάθεση
εγγράφων στην Πολεοδομία , μπορεί να αρχίσει η ανοικοδόμηση, με τους
κατάλληλους βέβαια και ασφαλείς ελέγχους που πρέπει να γίνονται και να
ακολουθούνται.
Έρχομαι τώρα στο
άρθρο 147 που ενδιαφέρει την Π.Ε.Κοζάνης, περιοχή που εκπροσωπώ. Όμως, δεν
στέκομαι σ’ αυτό μόνο γιατί αφορά στην περιοχή που εκπροσωπώ, αλλά γιατί νομίζω
ότι με το άρθρο αυτό κλείνει και μία ιστορική περίοδος μακράς ταλαιπωρίας
τοπικών κοινωνιών την οποία οφείλω να επισημάνω
Το άρθρο, λοιπόν,
αναφέρεται στη ρύθμιση των μετεγκαταστάσεων των οικισμών Αναργύρων του Δήμου
Αμυνταίου και της Ακρινής του Δήμου Κοζάνης, μετεγκαταστάσεις που έρχονται με
καθυστέρηση πολλών ετών, ως πολιτική επιλογή που δικαιώνει τις κοινωνίες δύο
ταλαιπωρημένων τοπικών κοινοτήτων.
Στις
περιπτώσεις των μετεγκαταστάσεων, θα έπρεπε να εφαρμόζαμε το αυτονόητο, δηλαδή ότι,
για να δραστηριοποιηθεί κάποιος εξορυκτικά σε μία περιοχή, θα έπρεπε απαραίτητα
να έχει προηγηθεί και ολοκληρωθεί η διαδικασία μετεγκατάστασης και όχι να
επιτρέπεται η εξορυκτική δραστηριότητα κυριολεκτικά λίγα μέτρα από τη ζωή των
κατοίκων.
Βέβαια, στην περίπτωση
των Αναργύρων - ήρθε η φύση, να δημιουργήσει τη δική της εκδοχή για το μέλλον-
αφού ο ανθρώπινος παράγων φάνηκε αδύναμος να προβλέψει αυτό που η φύση πάντοτε επιφυλάσσει.
Καλό
είναι λοιπόν, όταν νομοθετούμε, να νομοθετούμε αυστηρά υπέρ του οφέλους του
συνόλου της κοινωνίας.
Αυτή είναι,
λοιπόν, η πραγματικότητα της περιοχής. Η Κυβέρνηση και κατ’ επέκταση η ΔΕΗ
καλούνται να ολοκληρώσουν τον κύκλο των μετεγκαταστάσεων στην περιοχή. Αυτό
κάνει το άρθρο 147 του παρόντος νομοσχεδίου. Με τη μετεγκατάσταση της Ακρινής
και των Αναργύρων κλείνει ένας ιστορικός κύκλος αυθαίρετης πολλές φορές
λειτουργίας των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά και Διοικήσεων της ΔΕΗ και αυτό
θα πρέπει να πιστωθεί στις σημαντικές πολιτικές επιλογές αυτής της Κυβέρνησης.
Με τον προσδιορισμό
σαφούς χρονοδιαγράμματος για την μετεγκατάσταση της Ακρινής , αίτημα που
υποστήριξαν ομόθυμα και οι τέσσερις βουλευτές Π.Ε.Κοζάνης , κλείνει ιστορικά ο
κύκλος των μετεγκαταστάσεων. Θα ευχόμουν στο μέλλον όποια διαδικασία
μετεγκατάστασης υπάρξει να ακολουθεί τη διαδικασία του αυτονόητου, δηλαδή πρώτα
να ολοκληρώνεται η μετεγκατάσταση και να ακολουθεί κάθε εξορυκτική
δραστηριότητα.
Κλείνοντας την τοποθέτησή
μου, θα απευθυνθώ δι’ ολίγον στον Υπουργό.
Αγαπητέ
Υπουργέ,
αφού αυτό το νομοσχέδιο μιλά για
αυθαίρετα και αυθαιρεσίες, γνωρίζετε πολύ καλά μία εγκληματική αυθαιρεσία που
συμβαίνει λίγα μίλια από το λιμάνι του Λαυρίου.
Μιλώ για την
περίπτωση των αυθαιρεσιών στην ιστορική νήσο της Μακρονήσου. Σήμερα το νησί της
μαρτυρικής Μακρονήσου, βρίσκεται στην κυριολεξία στο έλεος των ανέμων, αλλά και
στο έλεος των ασυνείδητων.
Αυτό που
συμβαίνει, αγαπητέ Υπουργέ, στην Μακρόνησο είναι πρωτοφανές και έχουμε ευθύνη
όλοι. Επειδή είχαμε και τη δυνατότητα να γνωρίζουμε πώς ήταν το νησί αυτό πριν
από τέσσερα, πέντε, επτά χρόνια, εκείνο που πρέπει να καταγγείλουμε στον
ελληνικό λαό και στο Εθνικό Κοινοβούλιο είναι ότι η αυθαιρεσία στη Μακρόνησο
«έχει χτυπήσει κόκκινο».
Γνωρίζοντας την
ευαισθησία σας, περιμένω σημαντικές πολιτικές πρωτοβουλίες
για την υπεράσπιση της ιστορικής μνήμης και την υπεράσπιση των τόπων εξορίας,
με επιλογές που δεν κοστίζουν οικονομικά, αλλά δικαιώνουν ηθικά αγώνες για την
δημοκρατία . Πρόκειται για πολιτικές επιλογές τις οποίες έχουμε ανάγκη ως
κοινωνία και ως Εθνική Αντιπροσωπεία.
Σας ευχαριστώ».
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Θέμη Μουμουλίδη
Σκηνοθέτη, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Π.Ε.Κοζάνης
Μέλους Διαρκών επιτροπών Μορφωτικών
και Ευρωπαικών Υποθέσεων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου