Έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος ευεργέτης του Μαμάτσειου Νοσοκομείου Κοζάνης Θόδωρος Καρυπίδης

Του Σπύρου Κουταβά

Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 78 ετών, ο μεγάλος ευεργέτης του Μαμάτσειου Νοσοκομείου Κοζάνης Θόδωρος Καρυπίδης, ο οποίος είχε δωρίσει στο νοσηλευτικό ίδρυμα της πόλης μας 21 υπερσύγχρονα ηλεκτρικά κρεβάτια για τις ανάγκες της Καρδιολογικής κλινικής και άλλα 45 ηλεκτρικά κρεβάτια για να καλύψουν τις ανάγκες της Παθολογικής κλινικής

 Ακολουθεί το κείμενο-αφιέρωμα του ΑΠΕ, με αφορμή τις τότε δυο δωρεές:

Από μικρός αναζητούσε ένα καλύτερο μέλλον κι έτσι αποφάσισε να πάρει τη ζωή στα “χέρια” του και να ξενιτευτεί, αλλά ποτέ δεν ξέχασε τη γενέθλια γη, στην οποία κι επέστρεψε, με δώρα, μάλιστα, στην αγκαλιά του.

Ο 77χρονος Θόδωρος Καρυπίδης από το Μαυροδένδρι Κοζάνης εργάστηκε για χρόνια πολλά στη Γερμανία και τον Καναδά, ώσπου αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα και να μοιραστεί μαζί με τους συμπολίτες του μέρος των αγαθών που απέκτησε με κόπο και πολλή δουλειά. Έτσι, πρόσφερε ως δωρεά στο Μαμάτσειο νοσοκομείο της Κοζάνης 21 υπερσύγχρονα ηλεκτρικά κρεβάτια που θα καλύψουν τις ανάγκες της Καρδιολογικής κλινικής, που αυτή την περίοδο βρίσκεται στο στάδιο της ανακαίνισης των εγκαταστάσεών της.

Μόλις έναν μήνα πριν, ο ίδιος άνθρωπος είχε προσφέρει άλλα 45 ηλεκτρικά κρεβάτια για να καλύψουν τις ανάγκες της Παθολογικής κλινικής. Ο εξοπλισμός, όπως εξήγησε ο διοικητής του νοσοκομείου Γιώργος Χιωτίδης, είναι υπερσύγχρονος και συνήθως υπάρχει σε μονάδες εντατικής θεραπείας και σε κέντρα αποκατάστασης.

Χθες ήταν η ημέρα της επίσημης παραλαβής και ο Θόδωρος Καρυπίδης περίμενε υπομονετικά στο γραφείο του διοικητή, στηρίζοντας ελαφρά το σώμα του στο μπαστούνι του. Δεν έδειξε να χαίρεται ιδιαίτερα με τους φωτογράφους, τις κάμερες και τους δημοσιογράφους που είχαν προσκληθεί για να καλύψουν το γεγονός, αφού βασικό του μέλημα είναι απλώς και μόνο η προσφορά στον συνάνθρωπο. “Από μικρός επιθυμούσα να βοηθώ τους ανθρώπους, ήθελα να στέκομαι δίπλα στους ανήμπορους, δεν λέω, μού έτυχαν και μένα δύσκολες περιστάσεις, αλλά αυτό το λίγο που μου δόθηκε ως ευκαιρία, ήθελα να το προσφέρω”, ήταν μερικές από τις λίγες κουβέντες που είπε, εξηγώντας τα κίνητρα της πράξης του.

Αυτή η διάθεσή του για προσφορά ήταν που τον οδήγησε για πρώτη φορά το 2004 στο νοσοκομείο Κοζάνης, ρωτώντας την τότε διοίκηση για τις άμεσες ανάγκες. Τότε είχε προσφέρει ως δωρεά, στη μνήμη της αδελφή του Αφροδίτης, ένα πλήρως εξοπλισμένο ασθενοφόρο που έφερε το όνομά της στα διακριτικά του.

Με τον ίδιο τρόπο λειτούργησε και τώρα, καλύπτοντας τις άμεσες ανάγκες δύο σημαντικών κλινικών του νοσοκομείου. “Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο ωραία νιώθω, που είδα τους δύο γιατρούς- διευθυντές να χαίρονται τόσο πολύ που οι κλινικές τους θα έχουν καλύτερες συνθήκες για τους ασθενείς τους” ανέφερε ο κ. Καρυπίδης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Δεν τον χωρούσε ο …τόπος
Η ζωή του Θόδωρου Καρυπίδη δεν ήταν εύκολη και τα χρήματα που διέθεσε για να κάνει καλύτερο το νοσοκομείο της πόλης του, δεν βρέθηκαν με ευκολία στα χέρια του. Εργάστηκε ως οικονομικός μετανάστης στη Γερμανία και τον Καναδά, ώσπου πριν από μερικά χρόνια επέστρεψε στην πατρίδα. Παιδί πενταμελούς οικογένειας που δεν το …χωρούσε ο τόπος, ούτε η αγροτική ζωή του χωριού, μετανάστευσε το 1964 στο Βισμπάντεν της Γερμανίας, εργάστηκε σκληρά, κάνοντας διπλοβάρδιες ακόμη και τα Σαββατοκύριακα σε εργοστάσιο της περιοχής.
“Δεν είχα παράπονο με τα χρήματα αλλά δεν με χωρούσε ο τόπος ήθελα κάτι διαφορετικό. Μέσω γνωστών, μαθαίνω ότι στον Καναδά ήταν ακόμη καλύτερα και αποφασίζω να κάνω το μεγάλο βήμα” εξηγεί. Τότε τον κάλεσε ο διευθυντής του εργοστασίου, του ζήτησε να μείνει και στο τέλος τον συμβούλεψε ότι εάν δεν τα καταφέρει στον Καναδά θα τον περιμένει η θέση του και η δουλειά στο εργοστάσιο.
“Φτάνοντας στο Μόντρεαλ μου είπαν ότι η βαριά βιομηχανία ήταν στην περιοχή του Τορόντο. Έφτασα στον τελικό προορισμό μου, αλλά χρειάσθηκε να περπατήσω με τα πόδια στο χιόνι και σε θερμοκρασίες που ξεπερνούσαν τους -30 βαθμούς Κελσίου, μια απόσταση 15 χιλιομέτρων” λέει. Τα κρυοπαγήματα στα πόδια και στα χέρια χρειάστηκαν πολύ καιρό για να επουλωθούν, αλλά αυτή την εμπειρία δεν έμελλε να την ξεχάσει ποτέ… Εκεί εργάστηκε σε μεγάλη υαλουργική βιομηχανική μονάδα μέχρι την σύνταξή του.
“Τον πρώτο καιρό ήταν δύσκολα, υπήρξαν στιγμές που έπαιρνα τηλέφωνο στο ταξιδιωτικό πρακτορείο της πόλης, να ρωτήσω για το εισιτήριο της επιστροφής, να γυρίσω πίσω στην πατρίδα. Με το που άκουγα την φωνή της υπαλλήλου, σκεφτόμουν ότι τόσοι άνθρωποι, οι συμπατριώτες που ήταν γύρω μου, προσπάθησαν, νίκησαν τις δυσκολίες και στο τέλος τα κατάφεραν. Αμέσως έκλεινα το τηλέφωνο… Στο τέλος νομίζω ότι τα κατάφερα κι εγώ” λέει, χαμογελώντας από ικανοποίηση.
Πριν από λίγο καιρό, ο Θόδωρος Καρυπίδης εγκατέλειψε οριστικά το Τορόντο του Καναδά και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κοζάνη και είναι μαζί με τα άλλα δύο αδέλφια του, που βρίσκονται στη ζωή.
Προτού αποχωρήσει από το νοσοκομείο ζήτησε να δει το ασθενοφόρο που πρόσφερε ως δωρεά. Ήταν παρκαρισμένο και σε ακινησία, καθώς, όπως του εξήγησαν, “από τη συνεχή χρήση χάλασε ο κινητήρας του”. Παρακάλεσε, λοιπόν, τους αρμόδιους, εάν μπορούν να δώσουν λύση στο πρόβλημα, προκειμένου το ασθενοφόρο, που είναι σε πολύ καλή κατάσταση, να κυκλοφορήσει εκ νέου, προσφέροντας βοήθεια στη διακομιδή ασθενών.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ-Σπύρος Κουταβάς