Το Αριστερό «κεκτημένο» της Εκκλησίας

του Πάσχου Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Δεν γνωρίζουμε τι πρόβλημα έχει η εκκλησιαστική ιεραρχία με το αριστούργημα του Διονύση Σαββόπουλου, «Συννεφούλα», αλλά δεν καταλαβαίνουμε και τι λόγος της πέφτει αν θα το μαθαίνουν ή όχι τα παιδιά. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τον συνήθη σκοταδισμό μερίδας της Εκκλησίας. Μην ξεχνάμε τη «Διδασκαλία Πατρική», που τυπώθηκε το 1798 στο εκκλησιαστικό τυπογραφείο στην Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με αυτό το φυλλάδιο, «η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε δημιουργηθεί από τον θεό εκ του μηδενός, σε μια εποχή που η χριστιανική
ρωμαϊκή αυτοκρατορία άρχισε να “χωλαίνει εις τα της ορθοδόξου πίστεως φρονήματα”, με σκοπό να “είναι εις μεν τους Δυτικούς ωσάν ένας χαλινός, εις δε τους Ανατολικούς ημάς πρόξενος σωτηρίας”. Οι πραγματικοί ορθόδοξοι χριστιανοί, κατά συνέπεια, όφειλαν να υποταχθούν με ευγνωμοσύνη στους θεόσταλτους αφέντες τους (δηλαδή τους Τούρκους) και να ξεχάσουν κάθε μάταιη συζήτηση για απατηλές ελευθερίες πάνω σ’ αυτή τη γη. Το “νυν θρυλούμενον σύστημα της ελευθερίας”, που είχε εμφανισθεί στις χώρες της Δύσης εκείνη την εποχή, αντέβαινε προς “τα ρητά της θείας Γραφής και των Αγίων Αποστόλων, οπού μας προστάζουν να υποτασσόμεθα εις τας υπερέχουσας αρχάς”. Δεν αντιπροσώπευε παρά αναρχία και “ακαταστασία”». (Πασχάλης Κιτρομηλίδης, «Νεοελληνικός Διαφωτισμός», εκδόσεις ΜΙΕΤ).
Το πρόβλημα όμως δεν είναι πόσο προοδευτική ή οπισθοδρομική είναι η Εκκλησία, αλλά πόσο θάρρος της δίνει η εκάστοτε κυβέρνηση για ν’ ανέβει στο κρεβάτι. Η Πρώτη Φορά Αριστερά υπερέβη ακόμη και τα εσκαμμένα των δεξιών κυβερνήσεων. Σύμφωνα με την εισήγηση του μητροπολίτου Υδρας, Σπετσών & Αιγίνης Εφραίμ ενώπιον της έκτακτης συνόδου ιεραρχίας, «διάλογος μεταξύ Εκκλησίας και πολιτείας για τη διδακτέα ύλη των Θρησκευτικών στην εκπαίδευση έγινε για πρώτη φορά. Και μάλιστα ετονίσθη ότι η Εκκλησία συναποφασίζει με την πολιτεία διά θέματα αφορώντα εις αυτήν... Τούτο πλέον αποτελεί ένα κεκτημένο για την Εκκλησία μας».
Με άλλα λόγια, αυτό που δεν έκαναν οι κυβερνήσεις του «επάρατου δικομματισμού», το έκανε για πρώτη φορά η κυβέρνηση της Αριστεράς με ολίγη από ακροδεξιά. Δημιούργησε «κεκτημένο» της Εκκλησίας να συναποφασίζει με την πολιτεία. Το επόμενο βήμα προφανώς θα είναι να περικόπτει η ιεραρχία και κεφάλαια Βιολογίας που θεωρεί «αιρετικά».
Τούτη η κυβέρνηση απέτυχε να διαχειριστεί τα παλαβά που υποσχόταν, όπως το σχίσιμο του μνημονίου. Απέτυχε να διαχειριστεί και τα ελάχιστα προοδευτικά, όπως είναι οι σχέσεις Εκκλησίας-κράτους. Το ερώτημα πλέον είναι: Πόση ξεφτίλα για χάρη της καρέκλας θα ανεχθούν όλοι αυτοί που χρόνια τώρα ήταν κήνσορες των πάντων, που μας είχαν ζαλίσει με αρλούμπες περί «ακροδεξιών φιλελεύθερων» και «ακραίου κέντρου»;