Θεατρική Παράσταση

Την Παρασκευή, 30 Ιουνίου και ώρα 9.30΄στο Υπαίθριο θέατρο της Βυζαντινής Καστροπολιτείας μας θα δοθεί θεατρική παράσταση από τη θεατρική ομάδα του Παναγιώτη Μιχαηλίδη. Θα παρουσιαστούν δύο μονόπρακτα έργα από την σειρά “Νέο Ελληνικό Θέατρο”: “Θρύψαλα” του Σκούρτη και “Εκείνος και εκείνος” του Μουρσελά ,με συνολική διάρκεια 1 ώρα και 40 λεπτά.

«Θρύψαλα»

Είναι ένα ευχάριστο αν και γεμάτο άγχος έργο κατάστασης που παίζουν 2 ηθοποιοί για 35 λεπτά.

Περιγράφει την σχέση σένα σπιτικό, όπου δεν υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των μελών της οικογένειας.

Μια γυναίκα που την εκφράζει το τραγούδι «Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά» Κινείται γεμάτη άγχος για να προλάβει το σιδέρωμα, το φαγητό, το μωρό της σε ένα ακατάστατο σπίτι, ξεχνάει όμως τον άνδρα της.

Θάπρεπε να της έχει μιλήσει κάποιος για συναισθηματική νοημοσύνη.

Μη έχοντας βάλει όρια στην ζωή της, καταφέρνει να καταστρέψει την οικογένεια της, για την οποία ενδιαφέρεται μεν όπως πιστεύει, αλλά χωρίς να ξέρει τον τρόπο να τα καταφέρει.

Θεωρεί ότι τα παιδιά που έκαναν ήδη την ζωή τους και έφυγαν από το σπίτι, την … εγκατέλειψαν. Ότι δεν έχει φίλους γιατί δεν έχει χρόνο.

Στην πράξη δεν ακούει και δεν βλέπει. Θεωρεί ότι κάνει το σωστό σύμφωνα με τις συμβουλές της μάνας της, χωρίς να μπορεί να κρίνει αν μαυτόν τον τρόπο βοηθάει τα παιδιά και τον άνδρα της, και άρα την σύνδεση της οικογένειας.

Ένας άνδρας που πνίγεται στην μοναξιά του καταφέρνει να αντιδράσει σήμερα, και την βάζει μπροστά στις ευθύνες της, της προτείνει βοήθεια που δεν την δέχεται γιατί … «τα καταφέρνει» όπως λέει. Την παρακαλεί να καθίσει για να συζητήσουν.

Ούτε και σήμερα θα τον ακούσει, σιδερώνοντας, μαγειρεύοντας, και νταντεύοντας το παιδί, δεν… έχει χρόνο για να λύσει τα προβλήματα της σχέσης της.

Έτσι ο άνδρας την πληροφορεί ότι θέλει να χωρίσουν, αλλά και πάλι … το παιδί κλαίει, ενώ ακούγεται το «μαμά γερνάω» της Τσανακλίδου.

«Εκείνος και εκείνος»

Είναι μια φιλοσοφία ζωής του δρόμου, που προκαλεί γέλιο αλλά και πολλές σκέψεις για την ζωή και την ποιότητά της.

Παίζουν 4 ηθοποιοί που εναλλάσσονται μάλιστα (αλλάζουν ρόλους ανάμεσα στα 2 κομμάτια και μάλιστα μπροστά στο κοινό) για 60 λεπτά.

Αποτελείται από 2 κείμενα το «αυγό» και η «σφραγίδα»

Αφορά την καθημερινή ζωή 2 ανθρώπων του δρόμου, φτωχών και άνεργων, που προσπαθούν να βρουν το νόημα της ζωής τους, να ψάξουν τι θα μπορούσαν να γίνουν, μια και η ζωή «παρατείνεται» όπως γράφουν οι εφημερίδες, κιέτσι έχουν τουλάχιστον άλλα 50 χρόνια ζωής.

Θα μπορούσαν να γίνουν εφευρέτες, σταρ, φιστικάδες, ή λούστροι αφού θεωρούν ότι ο καθένας γίνεται ό,τι θέλει έτσι  απλά. Μα αν είναι έτσι, χαζός είναι ο λούστρος που δεν έγινε υπουργός, αναρωτιούνται.

Διαπιστώνουν τελικά ότι πρέπει να μπουν στο «κατεστημένο», αλλά βρίσκουν τελικά ότι το κατεστημένο δεν είναι … τσιπουράδικο αλλά ένα αυγό που μέσα έχει όλα τα καλά, έστω και ψεύτικα (δεν θάχει αέρα αλλά αιρκοντίσιον, δε θα μπορείς να δεις τη φύση, αλλά θάχει τηλεόραση) και το κυριότερο κι εκεί δε θάναι μαζί αλλά ο καθένας μόνος του.

Οι ίδιοι δύο άνθρωποι που στο τελευταίο 6/μηνο έκαναν 6 ημερομίσθια 3 με την φύλαξη δυο σκύλων και άλλα 3, και τον υπόλοιπο καιρό … φιλοσοφούν την ζωή τους, χωρίς άγχος, χωρίς νεύρα, χωρίς προβλήματα, έχοντας «μεγάλη εμπιστοσύνη στο μέλλον», ενώ δεν έχουν τίποτε «σέντσι – ταπί» όπως λένε, έρχονται σένα λογιστικό γραφείο για να ζητήσουν επίδομα ανεργίας.

Ο λογιστής που παίζει από την αρχή με τις σφραγίδες του, τους αντιμετωπίζει στην αρχή στωικά, στη συνέχεια όμως σπάζουν τα νεύρα του και αποφασίζει …