Αφότου μίλησε στο υπουργικό συμβούλιο της Τετάρτης με ύφος εισαγγελέα
και καταχειροκροτήθηκε από τους υπουργούς του – σε μία ακόμη καινοτομία
για τα πολιτικά ήθη της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας πέταξε για τις
Βρυξέλλες.
Εκεί μίλησε σε ένα Προοδευτικό Φόρουμ που διοργάνωσαν η Αριστερά, οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι.
Εκεί μίλησε σε ένα Προοδευτικό Φόρουμ που διοργάνωσαν η Αριστερά, οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι.
Και η ομιλία του ήταν μία αποκάλυψη.
Ανέδειξε όλην την φιλοσοφία της διακυβέρνησης των τελευταίων δυόμιση ετών, το μείγμα αυτό κυνισμού, παραπλάνησης, ιδεοληψίας και απουσίας φραγμών. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ομολογία, όμως ο ομιλητής προφανώς δεν το αντιλήφθηκε έτσι.
Κάποια αποσπάσματα είναι πραγματικά αποκαλυπτικά. «Η πολιτική μας επιλογή ήταν σαφής, συνεπής και σταθερή καθ ‘όλη τη διάρκεια αυτών των ετών: να μην κινδυνεύσει να διαλυθεί η Ελλάδα σε κομμάτια. Να μην κινδυνεύσει να δυσφημιστεί η Αριστερά στην Ευρώπη». Η δυσφήμιση της Αριστεράς στην ίδια ζυγαριά με την τύχη (ή την ατυχία) της Ελλάδας…
Και αν στόχος ήταν να μην χωριστεί η Ελλάδα σε κομμάτια, τι γίνεται με τον διχασμό που επιβλήθηκε και καλλιεργείται από το ’15 κι έπειτα;
Αυτό το πνεύμα εξηγεί πολλά. Οπως για παράδειγμα: «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε κανένα σημείο, δεν συμφωνήσαμε να αναλάβουμε την ιδιοκτησία των πολιτικών λιτότητας». Κοινώς: μην ανησυχείτε, δεν συμφωνούμε εμείς με αυτά, το ότι ψηφίζουμε είναι μία λεπτομέρεια.
Και γίνεται και καλύτερο: «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ποτέ δεν συμβιβαστήκαμε με την ιδέα ότι μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση δεν μπορεί να νομοθετεί μόνη της, φυσικά στο πλαίσιο των κοινών συμφωνιών, αλλά με τις δικές της επιλογές». Η παραδοχή δηλαδή της επιβεβλημένης και υπαγορευόμενης νομοθέτησης, διαστρέφεται και επιχειρείται να μετατραπεί σε πιστοποιητικό «αθωότητας».
Κατόπιν όλων αυτών, μία διαβεβαίωση (ή μήπως προειδοποίηση;): «Και ποτέ δεν σκεφτήκαμε να αποδράσουμε από την πολιτική ευθύνη που ο ελληνικός λαός μας εμπιστεύτηκε». Για να μην υπάρχουν αυταπάτες δηλαδή, ως προς το πώς αντιλαμβάνεται η «Αριστερά» την εξουσία.
Ακόμη πιο ξεκάθαρα: «Και ποτέ δεν σκεφτήκαμε να τον παραδώσουμε (σ.σ. τον λαό) σε εκείνους στην Ελλάδα που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των πιο διεφθαρμένων, της ολιγαρχίας και υπόσχονται ένα μέλλον ατελείωτης λιτότητας, κοινωνικής ανασφάλειας και ανεργίας».
Οι «άλλοι» υπόσχονται δήθεν την ατελείωτη λιτότητα, όμως ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος έχουν βάλει φαρδιές πλατιές τις υπογραφές τους στη συμφωνία της λιτότητας των 43 ετών της προηγούμενης εβδομάδας.
Αν τα συνοψίσει κάποιος όλα, οι ακροατές του προοδευτικού φόρουμ είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα σεμινάριο πολιτικού κυνισμού. Η Αριστερά δεν συμφωνεί, αλλά ψηφίζει ό,τι της λένε οι άλλοι, δεν φεύγει από την εξουσία παρά τα ψέματα που έχει πει και τις διαψεύσεις όλων των προσδοκιών που έχει καλλιεργήσει και για τη λιτότητα που εκείνη επιβάλλει, φταίνε οι άλλοι.
Σχεδόν όλοι τα έχουν υποψιαστεί όλα αυτά. Ομως τέτοια ομολογία σπανίως έχει ακουστεί.
Αγγ. Κωβαίος-protagon.gr
Ανέδειξε όλην την φιλοσοφία της διακυβέρνησης των τελευταίων δυόμιση ετών, το μείγμα αυτό κυνισμού, παραπλάνησης, ιδεοληψίας και απουσίας φραγμών. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ομολογία, όμως ο ομιλητής προφανώς δεν το αντιλήφθηκε έτσι.
Κάποια αποσπάσματα είναι πραγματικά αποκαλυπτικά. «Η πολιτική μας επιλογή ήταν σαφής, συνεπής και σταθερή καθ ‘όλη τη διάρκεια αυτών των ετών: να μην κινδυνεύσει να διαλυθεί η Ελλάδα σε κομμάτια. Να μην κινδυνεύσει να δυσφημιστεί η Αριστερά στην Ευρώπη». Η δυσφήμιση της Αριστεράς στην ίδια ζυγαριά με την τύχη (ή την ατυχία) της Ελλάδας…
Και αν στόχος ήταν να μην χωριστεί η Ελλάδα σε κομμάτια, τι γίνεται με τον διχασμό που επιβλήθηκε και καλλιεργείται από το ’15 κι έπειτα;
Αυτό το πνεύμα εξηγεί πολλά. Οπως για παράδειγμα: «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε κανένα σημείο, δεν συμφωνήσαμε να αναλάβουμε την ιδιοκτησία των πολιτικών λιτότητας». Κοινώς: μην ανησυχείτε, δεν συμφωνούμε εμείς με αυτά, το ότι ψηφίζουμε είναι μία λεπτομέρεια.
Και γίνεται και καλύτερο: «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ποτέ δεν συμβιβαστήκαμε με την ιδέα ότι μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση δεν μπορεί να νομοθετεί μόνη της, φυσικά στο πλαίσιο των κοινών συμφωνιών, αλλά με τις δικές της επιλογές». Η παραδοχή δηλαδή της επιβεβλημένης και υπαγορευόμενης νομοθέτησης, διαστρέφεται και επιχειρείται να μετατραπεί σε πιστοποιητικό «αθωότητας».
Κατόπιν όλων αυτών, μία διαβεβαίωση (ή μήπως προειδοποίηση;): «Και ποτέ δεν σκεφτήκαμε να αποδράσουμε από την πολιτική ευθύνη που ο ελληνικός λαός μας εμπιστεύτηκε». Για να μην υπάρχουν αυταπάτες δηλαδή, ως προς το πώς αντιλαμβάνεται η «Αριστερά» την εξουσία.
Ακόμη πιο ξεκάθαρα: «Και ποτέ δεν σκεφτήκαμε να τον παραδώσουμε (σ.σ. τον λαό) σε εκείνους στην Ελλάδα που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των πιο διεφθαρμένων, της ολιγαρχίας και υπόσχονται ένα μέλλον ατελείωτης λιτότητας, κοινωνικής ανασφάλειας και ανεργίας».
Οι «άλλοι» υπόσχονται δήθεν την ατελείωτη λιτότητα, όμως ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος έχουν βάλει φαρδιές πλατιές τις υπογραφές τους στη συμφωνία της λιτότητας των 43 ετών της προηγούμενης εβδομάδας.
Αν τα συνοψίσει κάποιος όλα, οι ακροατές του προοδευτικού φόρουμ είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα σεμινάριο πολιτικού κυνισμού. Η Αριστερά δεν συμφωνεί, αλλά ψηφίζει ό,τι της λένε οι άλλοι, δεν φεύγει από την εξουσία παρά τα ψέματα που έχει πει και τις διαψεύσεις όλων των προσδοκιών που έχει καλλιεργήσει και για τη λιτότητα που εκείνη επιβάλλει, φταίνε οι άλλοι.
Σχεδόν όλοι τα έχουν υποψιαστεί όλα αυτά. Ομως τέτοια ομολογία σπανίως έχει ακουστεί.
Αγγ. Κωβαίος-protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου