Οι εγγενείς αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ

του Στάθη Κωνσταντινίδη

Αποτέλεσε ερωτηματικό για πολλούς η πολιτική που θα εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση, τόσο σε ότι αφορά στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας, όσο και αναφορικά με τις δεσμεύσεις της απέναντι σε διάφορες πληθυσμιακές ομάδες στο εσωτερικό.

Στο πρώτο σκέλος, φαίνεται ότι ευτυχώς εγκαταλείφθηκε το ενδεχόμενο μονομερών ενεργειών που θα μπορούσαν να βάλουν τη χώρα σε μεγάλες περιπέτειες. Οι γκαουλάιτερ, οι κατακτητές και τα γεράκια έγιναν εν μία νυκτί εταίροι. Τους πρώτους θα τους έδιωχναν, με τους δεύτερους θα διαπραγματευτούν. Κατά πως φαίνεται από τις πρώτες δηλώσεις του νέου πρωθυπουργού, η ζωή μας δεν θα βελτιωθεί μέσα από την καταγγελία του απεχθούς και επονείδιστου χρέους. Έτσι, εκείνοι που υπερψήφισαν τη νέα κυβέρνηση επενδύοντας σε ακραίες ενέργειες (η ριζοσπαστική συνιστώσα) φαίνεται να διαψεύδονται, προτού ακόμα επικυρωθεί το εκλογικό αποτέλεσμα.

Στο δεύτερο σκέλος, από τις -ολίγον βιαστικές- εξαγγελίες των νέων υπουργών φαίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ να εννοεί την άμεση υλοποίηση του προγράμματός του, τουλάχιστον σε ότι αφορά στην επαναπρόσληψη των εργαζομένων στο Δημόσιο, την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, την επαναπόδοση του 13^ου μισθού, την ακύρωση των δρομολογημένων ιδιωτικοποιήσεων και την καταγγελία συμβάσεων εκχώρησης, έστω και χωρίς να εξηγούν τα ισοδύναμα μέτρα ή τις πηγές χρηματοδότησης αυτών των ενεργειών. Εκείνοι, λοιπόν, που με την ψήφο τους θέλησαν μόνο να τιμωρήσουν τη συγκυβέρνηση για όλα τα λάθη του παρελθόντος και για τα σκληρά μέτρα που επέβαλε (η τιμωρητική συνιστώσα), αν και κατά βάθος πίστευαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αλλάξει ουσιωδώς την εφαρμοζόμενη πολιτική, μάλλον υποτίμησαν την αριστερή μήτρα που γέννησε τον πολιτικό  αυτό σχηματισμό.

Έλεγα και προεκλογικά ότι η εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ απαρτίζεται από δύο κυρίως δεξαμενές με ευθέως αντιφατικό μετεκλογικό αίτημα. Η μία του ζητούσε να υλοποιήσει άμεσα τις αντιμνημονιακές του δεσμεύσεις και η άλλη επένδυε στο ότι δεν θα το πράξει. Εξ αυτού συμπέρανα ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σύντομα θα ακύρωνε τις προσδοκίες είτε της μίας είτε της άλλης πτέρυγας. Ότι θα κατάφερνε από την πρώτη κιόλας μέρα να τις διαψεύσει και τις δύο, αυτό δεν μπορούσα να το φανταστώ.