Κολυμβητηρίου …. συνέχεια

Του Δημήτρη Πεκόπουλου, δημοτικού συμβούλου στον Δήμο Σερβίων με τον συνδυασμό Δημοτική Συνεργασία του Βασίλη Κωνσταντόπουλου.

 

Με αφορμή την πρόσφατη δημοσίευση του Νίκου Λαζαριώτη, σχετικά με την σκοπιμότητα της αγοράς του χώρου με τις πισίνες, που για όσους δεν γνωρίζουν, βρίσκεται στο 1ο χλμ του δρόμου Σερβίων - Κοζάνης, παραθέτω στη συνέχεια τις απόψεις μου για ένα ζήτημα το οποίο και στο παρελθόν, στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, έχει απασχολήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αναφέρομαι στην προεκλογική εξαγγελία περί κατασκευής δημοτικού κολυμβητηρίου στα Σέρβια, της παράταξης Δημοτική Συνεργασία Δήμου Σερβίων. Ένα κολυμβητήριο μηδενικού ενεργειακού ισοζυγίου, χωρίς δαπάνες ενέργειας για την λειτουργία, αφού η λίγη ενέργεια που θα απαιτείται, θα παράγεται από ανανεώσιμες πηγές. Μια δομή άκρως οικονομική για τα δεδομένα του δήμου, με μέγεθός προσαρμοσμένο στις ανάγκες της περιοχής και τον πληθυσμό του.

Υπήρχαν βέβαια και οι απόψεις συνδημοτών μας, που επιχειρηματολογούσαν, με ιδιαίτερο «προεκλογικό μένος» μάλιστα, περί του αντιθέτου, ενώ ο σημερινός Δήμαρχος Χρήστος Ελευθερίου το είχε χαρακτηρίσει ως «φαραωνικό» έργο.

Τα Σέρβια περνούν την μεγαλύτερη κρίση των μεταπολεμικών χρόνων, που φυσικά οφείλεται στο γενικότερο οικονομικό περιβάλλον,

αλλά και ειδικότερα σε ότι συμβαίνει στην περιοχή μας με την σταδιακή απώλεια θέσεων εργασίας και εξαιτίας της απολιγνιτοποίησης. Δουλειές δεν βρίσκονται, οι νεότεροι φεύγουν να αναζητήσουν αλλού τις τύχες τους και η περιοχή φθίνει πληθυσμιακά με ρυθμούς πολύ μεγαλύτερους του μέσου όρου της Ελληνικής επαρχίας.

Ως μικρή επαρχιακή κωμόπολη, πρέπει να προσπαθήσουν πολύ να διατηρήσουν τον πληθυσμό τους. Η πόλη και το κέντρο πάντα προσφέρουν περισσότερες ευκαιρίες και πάντα «έλκουν». Την καταπίνουν την επαρχία. Η επαρχία, αντίθετα, πρέπει να «βάλει» ισχυρή αντίδραση απέναντι στην «έλξη» του κέντρου και της πόλης.

Θέλει πολύ προσπάθεια για να κρατηθεί ο πληθυσμός στην επαρχία, στα Σέρβια. Απαιτούνται θέσεις εργασίας αλλά ταυτόχρονα και ελκυστικό περιβάλλον για να μεγαλώσει τα παιδιά της μια οικογένεια νέων ανθρώπων. Ελκυστικό περιβάλλον για να ζούνε καλά και να επιλέγονται ως τόπος διαμονής έναντι του κέντρου, της Κοζάνης.

Αυτό σημαίνει υποδομές και δραστηριότητες παιδείας, πολιτισμού και αθλητισμού, που θα πρέπει να τα φυλάμε «ως κόρη οφθαλμού» στον τόπο μας. Ως τέτοια υποδομή εξαγγέλθηκε από την παράταξή μας ένα κολυμβητήριο στην περιοχή. Διότι στηρίζει συμπληρωματικά έναν τόπο που «περνάει δύσκολα».

Υποδομές που δεν πρέπει να τις βλέπουμε μόνο με κριτήρια οικονομικά, εξάλλου η χρηματοδότηση ενός τέτοιου έργου μπορεί να γίνει από προγράμματα, χωρίς την επιβάρυνση του π/υ του Δήμου. Με οφέλη μακροπρόθεσμα για τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Όμως, στο «δια ταύτα». Πισίνες ανοιχτές για ψυχαγωγία ή κλειστό κολυμβητήριο;

Το ερώτημα που πρέπει πρώτα να απαντηθεί είναι: Τι θέλουμε να υπάρχει στον τόπο μας; Επ’ αυτού, η δική μου άποψη είναι υπέρ μιας υποδομής σύγχρονης που να λειτουργεί όλο το χρόνο. Μόνο έτσι μπορεί να αποτελέσει υποδομή ελκυστική και παράγοντα συγκράτησης του πληθυσμού στην περιοχή. Πισίνες ή κλειστό κολυμβητήριο, θα πρέπει να λειτουργεί όλο το χρόνο. Έτσι πρέπει να γίνει σύγκριση μεταξύ των δύο επιλογών.

Διαφορετικά, ας κρατήσει ο Δήμος τα 200 χιλιάρικα για οτιδήποτε άλλο χρήσιμο και ας συνεχίσουμε να δροσιζόμαστε στις πισίνες το καλοκαίρι. Εξάλλου, και χωρίς καμία δημοτική παρέμβαση, θα μπορούσε να δημιουργηθεί στις πισίνες και τμήμα κολύμβησης από κάποιο από τα αθλητικά σωματεία που δραστηριοποιούνται στα Σέρβια. Όλα αυτά όμως μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Άρα μόνο για αναψυχή, διότι η κανονική αθλητική ενασχόληση πρέπει να έχει συνέχεια όλο τον χρόνο.

Συγκρίνονται ανόμοια πράγματα. Αυτό εξάλλου προκύπτει και από την αναφορά περί προϋπολογισμού, στο δημοσίευμα του Νίκου Λαζαριώτη. Κλειστό κολυμβητήριο με 1,5 εκ. ευρώ, έναντι 200 χιλ. ευρώ για την αγορά πισίνας.

Για να συγκριθούν όμως ισότιμα, πρέπει να γίνει αντίστοιχη εκτίμηση της δαπάνης για την αναβάθμιση της πισίνας για χειμερινή λειτουργία. Προφανώς, οι λειτουργικές δαπάνες θα είναι ίδιες, είτε στις αναβαθμισμένες πισίνες είτε σε νέο κολυμβητήριο.

Τελικά δεν πείθομαι ότι η επιλογή της πισίνας πρέπει να προκριθεί έναντι της δημιουργίας ενός κλειστού κολυμβητηρίου κάπου αλλού.

Θα συμφωνήσω ότι «θέλει γερά πνευμόνια», προσπάθεια από την δημοτική αρχή, για να «τρέξει» ένα τέτοιο έργο. Ο δήμαρχος όμως το θεωρεί «φαραωνικό» και προτιμά την εύκολη λύση της αγοράς. Είναι όμως λύση; Με την αγορά «καθαρίσαμε»; Αναβάθμιση όχι;

Ας προταθεί λοιπόν προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο, με τεκμηριωμένη πρόταση από την τεχνική υπηρεσία, κι εκεί να ληφθούν όλες οι αποφάσεις.