Στη μηχανική υπάρχει ολόκληρος κλάδος που
ασχολείται με την αντοχή των υλικών. Λένε ότι πριν από τη θραύση ενός
συμπαγούς σώματος υπάρχουν (χοντρικά) δύο διακριτά στάδια παραμόρφωσης.
Υπάρχει η «ελαστική παραμόρφωση, που δεν είναι μόνιμη, δηλαδή το σώμα
επανέρχεται στο αρχικό του σχήμα όταν πάψει να ενεργεί η δύναμη» και η
«πλαστική παραμόρφωση που είναι μόνιμη... Υπάρχει ένα όριο στην πλαστική
παραμόρφωση μέχρι το σώμα να σπάσει (όριο θραύσης)».
Σε αντίθεση όμως με τα υλικά, στην πολιτική, δεν υπάρχει «μέτρο ελαστικότητας» μιας κυβέρνησης. Διαπιστώσαμε, εκ των υστέρων, ότι η συνέντευξη του πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή στη ΔΕΘ του 2008, όταν επιχείρησε να καλύψει το χαρακτηρισθέν τότε μέγα σκάνδαλο του Βατοπεδίου, ήταν το όριο θραύσης της κυβέρνησής του. Επειτα από εκείνη τη συνέντευξη δεν ανέκαμψε ποτέ...
Πιθανότατα το ίδιο συμβαίνει και με την τοποθέτηση του κ. Στέλιου Παππά (πατέρας του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής Νίκου Παππά) στην προεδρία του ΟΑΣΘ και απομένει μόνο η κάλυψη του κ. Τσίπρα για να σφραγιστεί το σημείο θραύσης τούτης της κυβέρνησης. Αυτό δείχνουν οι αντιδράσεις στη βάση. Κατά έναν περίεργο τρόπο οι πολίτες –ακόμη και οι χρήσιμοι ηλίθιοι κάθε κόμματος– θίγονται από την αλαζονεία της εξουσίας. Νιώθουν ότι προσβάλλονται προσωπικώς από το γεγονός ότι αυτοί που πίστεψαν και στήριξαν δεν τηρούν καν τα προσχήματα, ειδικά αν οι τελευταίοι πολιτεύτηκαν με τη σημαία της ηθικής, είτε αυτή έγραφε «σεμνά και ταπεινά» του κ. Κώστα Καραμανλή είτε το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς.
Βεβαίως μια κυβέρνηση δεν συναντά το όριο θραύσης ξαφνικά. Υπάρχει το στάδιο της «πλαστικής παραμόρφωσής» της, όπως υπάρχουν και όλες οι προηγούμενες μικρές ή μεγαλύτερες δυσαρέσκειες που σωρεύονται με τον χρόνο σαν ιζήματα, μέχρι να υπάρξει εκείνη η απόφαση/ενέργεια/δήλωση που θα προκαλέσει την έκρηξη. Οι τυφλοί από εξουσιαστική αλαζονεία πολιτικοί δεν μπορούν να προβλέψουν, επειδή ακριβώς τον προηγούμενο καιρό τούς συγχωρούνταν όλα. Με ένα μείγμα ψευδών εκ μέρους των κυβερνώντων κι ελπίδας των κυβερνωμένων οι προηγούμενες προκλήσεις τους πέρασαν ατιμώρητες κι αυτό δίνει στους πολιτικούς την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Νομίζουν πως σείοντας τον μπαμπούλα της επελαύνουσας αντιπολίτευσης, θα συσπειρώσουν την απηυδισμένη βάση. Αυτό επιχείρησε και ο κ. Σπίρτζης μιλώντας για «δυσωδία δεκαετιών, ώστε να μάθει ο ελληνικός λαός τι πλήρωνε και σε ποιους επί ολόκληρα χρόνια για να συντηρούνται οι κομματικοί στρατοί της Ν.Δ. και των εκλεκτών της».
Συνάντησε, λοιπόν, η κυβέρνηση το «όριο θραύσης» των ψευδαισθήσεων που είχαν οι υποστηρικτές της; Οι πολιτικές εξελίξεις από Σεπτέμβριο θα δείξουν...
Π. Μανδραβέλης-Καθημερινή
Σε αντίθεση όμως με τα υλικά, στην πολιτική, δεν υπάρχει «μέτρο ελαστικότητας» μιας κυβέρνησης. Διαπιστώσαμε, εκ των υστέρων, ότι η συνέντευξη του πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή στη ΔΕΘ του 2008, όταν επιχείρησε να καλύψει το χαρακτηρισθέν τότε μέγα σκάνδαλο του Βατοπεδίου, ήταν το όριο θραύσης της κυβέρνησής του. Επειτα από εκείνη τη συνέντευξη δεν ανέκαμψε ποτέ...
Πιθανότατα το ίδιο συμβαίνει και με την τοποθέτηση του κ. Στέλιου Παππά (πατέρας του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής Νίκου Παππά) στην προεδρία του ΟΑΣΘ και απομένει μόνο η κάλυψη του κ. Τσίπρα για να σφραγιστεί το σημείο θραύσης τούτης της κυβέρνησης. Αυτό δείχνουν οι αντιδράσεις στη βάση. Κατά έναν περίεργο τρόπο οι πολίτες –ακόμη και οι χρήσιμοι ηλίθιοι κάθε κόμματος– θίγονται από την αλαζονεία της εξουσίας. Νιώθουν ότι προσβάλλονται προσωπικώς από το γεγονός ότι αυτοί που πίστεψαν και στήριξαν δεν τηρούν καν τα προσχήματα, ειδικά αν οι τελευταίοι πολιτεύτηκαν με τη σημαία της ηθικής, είτε αυτή έγραφε «σεμνά και ταπεινά» του κ. Κώστα Καραμανλή είτε το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς.
Βεβαίως μια κυβέρνηση δεν συναντά το όριο θραύσης ξαφνικά. Υπάρχει το στάδιο της «πλαστικής παραμόρφωσής» της, όπως υπάρχουν και όλες οι προηγούμενες μικρές ή μεγαλύτερες δυσαρέσκειες που σωρεύονται με τον χρόνο σαν ιζήματα, μέχρι να υπάρξει εκείνη η απόφαση/ενέργεια/δήλωση που θα προκαλέσει την έκρηξη. Οι τυφλοί από εξουσιαστική αλαζονεία πολιτικοί δεν μπορούν να προβλέψουν, επειδή ακριβώς τον προηγούμενο καιρό τούς συγχωρούνταν όλα. Με ένα μείγμα ψευδών εκ μέρους των κυβερνώντων κι ελπίδας των κυβερνωμένων οι προηγούμενες προκλήσεις τους πέρασαν ατιμώρητες κι αυτό δίνει στους πολιτικούς την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Νομίζουν πως σείοντας τον μπαμπούλα της επελαύνουσας αντιπολίτευσης, θα συσπειρώσουν την απηυδισμένη βάση. Αυτό επιχείρησε και ο κ. Σπίρτζης μιλώντας για «δυσωδία δεκαετιών, ώστε να μάθει ο ελληνικός λαός τι πλήρωνε και σε ποιους επί ολόκληρα χρόνια για να συντηρούνται οι κομματικοί στρατοί της Ν.Δ. και των εκλεκτών της».
Συνάντησε, λοιπόν, η κυβέρνηση το «όριο θραύσης» των ψευδαισθήσεων που είχαν οι υποστηρικτές της; Οι πολιτικές εξελίξεις από Σεπτέμβριο θα δείξουν...
Π. Μανδραβέλης-Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου