(Λαθρ) Εμποροι ελπίδας

Είχαν απλώσει την πραμάτεια τους σε δρόμους, πλατείες, πρωϊνάδικα, ραδιοφωνικές εκπομπές, social media. Πουλούσαν ελπίδα με το κιλό. Η αγορά μεγάλη. Οι άνθρωποι που ήθελαν από κάπου να πιαστούν λόγω των συμφορών που τους είχαν βρει εξαιτίας της χρεοκοπίας της χώρας (λουκέτα σε μαγαζιά, ανεργία, πτώση εισοδημάτων, αύξηση φόρων κλπ) κοίταζαν το εμπόρευμα με λαχτάρα. Τι έπρεπε να δώσουν για να αγοράσουν την ελπίδα; Δεν χρειαζόταν να πουλήσουν την ψυχή τους, οπως ο Φάουστ. Μόνο την ψήφο τους. Δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο. Μόλις πλήρωναν με την ψήφο τους λοιπόν, ΘΑ τέλειωναν τα μνημόνια, ΘΑ διαγραφόταν το χρέος, ΘΑ ζούσαμε όπως πριν κι ακόμη καλύτερα.

”Οι “πωλητές” πλάσαραν το προϊόν δίχως να τονίζουν και πολύ τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες διαλαλούσαν τις ευεργετικές ιδιότητές του. Δεν χρειάζονταν στοιχεία, αριθμοί και αναλυτικές συνταγές. Ο απελπισμένος, που ένιωθε ότι
δεν έχει άλλο φάρμακο και του υπόσχονταν θεραπεία δίχως μεγάλη ταλαιπωρία ήταν εύκολο να το δοκιμάσει. Ανάμεσα σε τι είχε να διαλέξει άλλωστε; Από παντού άκουγες “καλά πόσο χειρότερα μπορουν να γίνον τα πράγματα;”Οι συνταγές που του είχαν δώσει οι προηγούμενοι και τις είχε δοκιμάσει δίχως να το πολυψάξει,τον είχαν φέρει σε αυτή την δύσκολη κατάσταση.
Το marketing επιθετικό. Τα σκληρά λόγια συνοδεύονταν όπου χρειαζόταν και από γιαούρτια, ξύλο, βρισιές, τραμπουκισμούς εναντίον εκείνων που προειδοποιούσαν ότι τους εξαπατούν. Οποιος αμφισβητούσε τις θαυματουργές ιδιότητες του προϊόντος ήταν όργανο των αντιπάλων και ήθελε μόνο το κακό τους. Η επιχείρηση απέδωσε. Οι πωλητές ελπίδας ξεπούλησαν. Το ταμείο γέμισε. Ηρθε η ώρα όμως και για τους καταναλωτές ελπίδας να δοκιμάσουν αυτό που αγόρασαν. Από τους πρωτους μήνες κιόλας, άρχισαν να φαίνεται ότι τους είχαν πουλήσει σκάρτο πράγμα. Η κατάστασή τους όχι μόνο δεν βελτιώθηκε αλλά χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο. Κάποιοι άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι τους κορόϊδεψαν και να διαμαρτύρονται. Αλλοι συνεχίζουν να δοκιμάζουν πιστεύοντας ότι στο τέλος θα δουν καλό. Μερικοί ζητούν τα λεφτά τους πίσω. Όλοι πάντως όσοι πήγαν στο super market ελπίδας για να ζητήσουν τον λόγο, βρήκαν μια πινακίδα να τους περιμένει: μετά την απομάκρυνη εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
ΥΓ Υπάρχουν και κάποιοι που θεωρούν ότι το φάρμακο υπάρχει, αλλά έπεσαν σε λάθος εμπόρους. Κι αναμένουν την ευθεντική συνταγή στη νέα συσκευασία, από άλλους πωλητές (σε κάποιες περιπτώσεις κι από τους ίδιους).
 Δ. Τσιόδρας-thetoc.gr