του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα
Η Ανάληψη του Χριστού στα ιερά Εξωκλήσια (άλλα σε γυμνούς ή καταπράσινους λοφίσκους, άλλα μέσα στους δροσερούς πρόποδες των Πιερίων, άλλα δίπλα στη γαλήνια λίμνη του Αλιάκμονα-Πολυφύτου) είναι ένα μικρό πανηγύρι χαράς. Όλα αλλάζουν. Τα αδιέξοδα στα ανθρώπινα βρίσκουν εν Χριστώ διέξοδο. Οι μικρότητες, οι κακίες και οι κλειστότητες μένουν στις πίσω σελίδες, για να θυμίζουν την κακή ιστορία, τη μιζέρια και την κενότητα του ‘’παλαιού’’ ανθρώπου. Με την Ανάληψη κι από ψηλά ‘’μοιάζει η γη με ζωγραφιά’’. Τώρα όλα γίνονται καινά.
Η Ανάληψη του Χριστού στα ιερά Εξωκλήσια (άλλα σε γυμνούς ή καταπράσινους λοφίσκους, άλλα μέσα στους δροσερούς πρόποδες των Πιερίων, άλλα δίπλα στη γαλήνια λίμνη του Αλιάκμονα-Πολυφύτου) είναι ένα μικρό πανηγύρι χαράς. Όλα αλλάζουν. Τα αδιέξοδα στα ανθρώπινα βρίσκουν εν Χριστώ διέξοδο. Οι μικρότητες, οι κακίες και οι κλειστότητες μένουν στις πίσω σελίδες, για να θυμίζουν την κακή ιστορία, τη μιζέρια και την κενότητα του ‘’παλαιού’’ ανθρώπου. Με την Ανάληψη κι από ψηλά ‘’μοιάζει η γη με ζωγραφιά’’. Τώρα όλα γίνονται καινά.
Η ουσία της γιορτής είναι ασύλληπτη. Η
ανθρώπινη φθαρτή φύση αφθαρτοποιείται και αναλαμβάνεται – μυστήριον μέγα ορώ
και παράδοξον – από το Χριστό στους ουρανούς:
‘’Ο Κύριος ανελήφθη εις ουρανούς, ίνα
πέμψη τον Παράκλητον τω κόσμω. Οι ουρανοί ητοίμασαν τον θρόνον αυτού, νεφέλαι
την επίβασιν αυτού. Άγγελοι θαυμάζουσιν, άνθρωπον ορώντες υπεράνω αυτών, ο
Πατήρ εκδέχεται, ον εν κόλποις έχει συναΐδιον. Το Πνεύμα το άγιον, κελεύει πάσι
τοις Αγγέλοις αυτού, άρατε πύλας οι άρχοντες υμών, πάντα τα έθνη κροτήσατε
χείρας, ότι ανέβη Χριστός, όπου ην το πρότερον’’. (Στιχηρό Εσπερινού Αναλήψεως).
Η γλυκύτητα στις σχέσεις των ανθρώπων
είναι μια αναλαμπή (που μακάρι να διαχυθεί σε όλους τους ανθρώπους) της
γλυκύτητας του Χριστού, που άφησε στη γη
κατά τη συναναστροφή Του με εμάς.
‘’Των κόλπων των πατρικών μη χωρισθείς,
γλυκύτατε Ιησού, και τοις επί γης ως
άνθρωπος συναναστραφείς, σήμερον απ’ όρους των Ελαιών ανελήφθης εν δόξη, και την πεσούσαν φύσιν ημών συμπαθώς ανυψώσας,
τω Πατρί συνεκάθισας..’’. (Δοξαστικό
Εσπερινού Αναλήψεως).
Πανηγύρεις σε Εξωκλήσια της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και
Κοζάνης:
Στα Λεύκαρα πανηγύρισε το Εξωκλήσι Αναλήψεως του Κυρίου σε όμορφο με
ωραία θέα λοφίσκο, με Εσπερινό και Αρτοκλασία (24-5-2017), Όρθρο και Θεία
Λειτουργία (25-5-2017). Στο φετινό πανηγύρι συμμετείχαν οι πατέρες: Αρχιμ.
Αυγουστίνος Μύρου ιεροκήρυκας, Πρωτοπ. Σπυρίδων (Λευκαριώτης) από το Τσοτύλι, Πρωτοπ.
Λουκάς Κουρκούτας (Πλατανόρεμα), Οικον. Νικόλαος Τσιπλακάκης (Βαθύλακκος), Πρεσβ.
Νικόλαος Κανταρτζής (Μεσιανή και Κουβούκλια), Πρεσβ. Λάζαρος Βασδέκης
(Λεύκαρα). Έψαλαν οι ψάλτες: Γιάννης Καραπορναλίδης, Γιώργος Φούντογλου,
Σταύρος Γεμενετζίδης, Πρόδρομος Κωνσταντής. Τοπική αυτοδιοίκηση: Ο Πρόεδρος της
Τ.Κ. Λευκάρων Γιάννης Λεωνίδας, ο Πρόεδρος της Τ.Κ. Πλατανορέματος Γιώργος
Λαγογιάννης και ο Πρόεδρος της Τ.Κ. Μεσιανής Γιώργος Κωνσταντινίδης. Στις
πολιτιστικές εκδηλώσεις μετά τη Θεία Λειτουργία συμμετείχαν τα χορευτικά του
Μορφωτικού Ομίλου Κρανιδίων και του Μορφωτικού Ομίλου Ροδίτη. Κόσμος πολύς από
την Κοζάνη (2 λεωφορεία των ΚΑΠΗ Κοζάνης), από τη Βέροια, το Βελβεντό, το
Πλατανόρεμα, τα Κρανίδια και από τα κατά μήκος της ενωτικής οδού: Ροδίτη, Κουβούκλια, Μεσιανή και Βαθύλακκο, συνέθεσαν
το πολυπληθές εκκλησίασμα.
Στο Βελβεντό πανηγυρίζουν τα δύο ιερά Εξωκλήσια Αναλήψεως του Κυρίου
στους καταπράσινους πρόποδες των δροσερών Πιερίων. Ανάμεσά τους ρέει ο
ορμητικός και θορυβώδης χείμαρρος ‘’Ξερόλακκας’’, που ποτέ δεν υπήρξε ‘’ξερός’’.
Τα νερά του (δώρο Θεού) ποτίζουν, χωρίς διακρίσεις, τα χωράφια όλων. Ο κόσμος
χαίρεται το πανηγύρι της Ανάληψης των δύο ι. Εξωκλησιών, πηγαινοέρχεται μετά τη
Θεία Λειτουργία από το ένα ξωκλήσι στο άλλο, συναντιούνται οι άνθρωποι στο
δρόμο, ανταλλάσσουν γιορταστικές ευχές, το ‘’χαροποιήσας τους Μαθητάς, τη
επαγγελία του αγίου Πνεύματος’’ (Απολυτίκιον
της Αναλήψεως) φανερώνεται στα πρόσωπά τους (και δια-μορφώνει σχέση), τα
εξωκλήσια λάμπουν θαρρείς κι αυτά.
Στην Ίμερα πανηγύρισε το ιερό Εξωκλήσι Αναλήψεως του Κυρίου.
Κατεβαίνοντας από την Ίμερα προς τη λίμνη Αλιάκμονα-Πολυφύτου σε μια ειδυλλιακή
παραλία είναι χτισμένο το Εξωκλήσι, που μαζί με τη χαρά της πανηγύρεως
συνυφαίνεται και ένας βαθύς ιστορικός πόνος (αποτυπωμένος στο μαρμάρινο Μνημείο
δίπλα από το Εξωκλήσι) από τα πέτρινα χρόνια του Εμφυλίου. Εδώ ιερουργείται ο
πόνος και η συγγνώμη, η μετάνοια, η συγχώρηση, η συμφιλίωση. Συμφιλίωση εν
Χριστώ.
Από τα εορταζόμενα ιερά Εξωκλήσια των
Ενοριών της Α.Π.Β. απευθύνουμε ευχή (χαράς,
αγάπης, ενότητας και ανύψωσης των ανθρώπινων προσώπων και των κοινωνιών) του Σεβ. Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου.
‘’Η
γη εορτάζει και χορεύει, αγάλλεται
και ο ουρανός, τη Αναλήψει σήμερον, του Ποιητού της κτίσεως, του προφανώς
ενώσαντος, τα διεστώτα βουλήματι’’. (Τροπάριο Ωδής γ’, Κανόνος της Αναλήψεως).
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας,
παπαδάσκαλος,
28-5-2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου