Ο Φιλιππάκης, ο Παπαδάκης και οι άλλοι

Του Μανόλη Καψή 
Ο πρώτος ήταν απροκάλυπτα χυδαίος. Ευχήθηκε να σκάσει βόμβα στα πόδια του Στουρνάρα. (Και μετά είπε το απίθανο ότι...
δεν ήταν δημόσιο σχόλιο. Αυτό που ανάρτησε στα κοινωνικά δίκτυα!!! Αμετανόητος και ανόητος). Νομίζει ότι κάνει αντίσταση. Αντίσταση στα συμφέροντα, στις ελίτ και τους Γερμανούς. Και φυσικά στους γερμανοτσολιάδες. Είναι "χρυσαυγίτης", απλά δεν το ξέρει. Είναι παιδί της ρητορικής του μίσους και του διχασμού που έσπειραν οι Συριζαίοι και οι αγανακτισμένοι. Πως το έλεγαν τα παλικάρια; Ή εμείς ή αυτοί; Θα τους τελειώσουμε;

Ο δεύτερος είναι πιο πονηρός. Σχολίασε όμως ότι "κι εμείς δεν ζούμε καθημερινά μια τρομοκρατία;" Με αφορμή την επίθεση των τρομοκρατών στον Παπαδήμο. Η πολιτική στο ίδιο ζύγι με την ωμή βία. Ο συμψηφισμός. Γιατί φυσικά όταν υφίστασαι ασύμμετρη απειλή (τρομοκρατία) όλα τα μέσα αντίστασης είναι αποδεκτά (φάκελος βόμβα). Μία σου και μία μου... Έτσι δικαιολόγησε τη βία των τρομοκρατών και την σερβίρισε νομιμοποιημένη στο τραπέζι των τηλεθεατών. Πως το είπε και το άλλο; "Η ποσότητα ήταν μικρή, δεν ήθελαν να σκοτώσουν, να κάνουν θόρυβο ήθελαν." Σιγά τ' αυγά... δηλαδή.

Υπάρχουν και άλλοι τέτοιοι δημοσιογράφοι. Άλλοι ακόμα πιο χυδαίοι, άλλοι ακόμα πιο πονηροί, όλοι όμως φορείς των ίδιων χρυσαυγίτικων απόψεων. Οπαδοί της "αντιμνημονιακής βίας" που ευλόγησε ο ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια. 

Τα πρόσωπα δεν έχουν και τόσο μεγάλη σημασία. Σημασία έχει ότι αυτή η κρίση που ζούμε, κρίση δημοκρατίας, κρίση πολιτισμού και αξιών ΚΑΙ κρίση οικονομική, έχει και μιαν άλλη όψη για την οποία λίγο συζητούμε. Την έλλειψη αυτογνωσίας. Και αυτή η έλλειψη αυτογνωσίας εξηγεί, εν πολλοίς, γιατί τόσα χρόνια η χώρα αδυνατεί να ξεφύγει από την κρίση. Όταν άλλες χώρες, με τα ίδια καλοσχεδιασμένα μνημόνια, με τα ίδια λάθη στο μείγμα πολιτικής, βρίσκονται σε φάση μεγάλης ανάπτυξης. Έλλειψη αυτογνωσίας. 

Ακόμα δεν έχει γίνει συνείδηση τι έφταιξε και η χώρα χρεοκόπησε, ακόμα δεν έχει γίνει συνείδηση τι πρέπει να γίνει για να ξεφύγουμε από το τέλμα. Κι εδώ εισέρχονται οι δημοσιογράφοι στη σκηνή.
Σε αντίθεση με το γνωστό αφήγημα των κυβερνώντων περί της διαπλοκής που πολέμησε τον ΣΥΡΙΖΑ (όταν προεκλογικά τα περισσότερα ΜΜΕ είχαν "παραδοθεί" αμαχητί στο ρεύμα που έφερνε το κόμμα του Αλ. Τσίπρα με φόρα στην εξουσία, άλλοι απο φόβο και άλλοι απο σκοπιμότητα), μια μεγάλη μερίδα των συναδέλφων μου, υιοθέτησε το ερμηνευτικό μοντέλο της Πρώτης Φορά Αριστεράς. 

Το μνημόνιο δεν ήταν ένα πρόγραμμα διάσωσης της χώρας από την άτακτη χρεοκοπία, δεν ήταν ένα πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής για την ανασυγκρότηση της διαλυμένης εδώ και χρόνια εθνικής οικονομίας -λόγω των πελατειακών πολιτικών των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας- αλλά η τιμωρία που επέβαλαν οι ευρωπαϊκές ελίτ στην Ελλάδα. Ήταν το κείμενο παράδοσης της χώρας στους κατακτητές, με τη συμβολή των γερμανοτσολιάδων, εγχώριων συνεργατών τους, προδοτών, υποτακτικών του Σόιμπλε, τραπεζιτών... που φυσικά έπρεπε να οδηγηθούν ενώπιον του λαϊκού δικαστηρίου. Και από το λαϊκό δικαστήριο στηβόμβα-φάκελο, ένας δρόμος απόσταση.

Τι σημασία είχε αν το ασφαλιστικό είχε πιάσει πάτο και πλέον δεν υπήρχαν οι πόροι (ούτε φυσικά τα δάνεια) για να δίνονται συντάξεις. Στα περισσότερα πρωινάδικα στην τηλεόραση, οι συντάξεις κόβονταν εξαιτίας του PSI. Όλες οι θεωρίες συνωμοσίας βρήκαν τηλεοπτικό χρόνο και έδαφος για να καλλιεργηθούν σε φιλόξενα πάνελ. Ελλείμματα είπατε; Μα ο Γεωργίου είναι κατηγορούμενος. Και η επιτροπή για το χρέος απέδειξε ότι το ελληνικό χρέος είναι επονείδιστο και πρέπει να διαγραφεί. Και βάλε και μια δόση πολεμικές αποζημιώσεις, ρίξε και λίγο Σώρρα και πάει λέγοντας. Η απόλυτη σύγχυση... στα μυαλά των τηλεθεατών.

Υ.Γ. Η τύχη το έφερε την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές να καθαρογράφεται και η δικαστική απόφαση με την οποία αθωώνεται δικαστικά ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Αν. Γεωργίου από την (παράλογη) κατηγορία ότι φούσκωσε το έλλειμμα του 2009 για να μας βάλουν οι "κακοί ξένοι" σε μνημόνιο. Τι κι αν το έλλειμμα πιστοποιήθηκε οριστικά ΑΦΟΥ η χώρα είχε υπογράψει το πρώτο μνημόνιο. Τι κι αν πιστοποιήθηκε από την Eurostat. Ψιλά γράμματα... 5 χρόνια χρειάστηκαν μετά την πρώτη απόφαση για να βγάλουν τα δικαστήρια την τελική ετυμηγορία. 5 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων, δεκάδες οπαδοί του πολιτικού παραλογισμού, σε δεκάδες τηλεοπτικά πάνελ διακινούσαν άλλη μια θεωρία συνωμοσίας. Με τις ευχές των συναδέλφων μου.

Πως το είπε εκείνος ο χαριτωμένος βουλευτής των ΑΝΕΛ προ ημερών; Την προσεχή Δευτέρα βγαίνουμε από την κρίση; Και πως απάντησε ο δημοσιογράφος που του έπαιρνε τη συνέντευξη; Μακάρι... Ή είπε "Μακάριοι" κι εγώ παράκουσα;...

capital.gr