Λαϊκιστές σε κατάθλιψη

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Κάκιστα πολλοί, ακόμη και υπουργοί ή βουλευτές, θεωρούν ότι το μελανότερο σημείο της συμφωνίας στη Μάλτα είναι η αποδοχή της μείωσης του αφορολόγητου ορίου κάτω από τις 6.000 ευρώ.

Κάνουν πάλι λάθος, γιατί απλούστατα συνήθισαν όλα να τα κρίνουν με το βλέμμα του λαϊκιστή.

Γιατί η μείωση του αφορολόγητου μπορεί να είναι ένα πολύ σκληρό μέτρο για όσους, τους λίγους, που δεν φοροδιαφεύγουν και έχουν χαμηλά εισοδήματα, αλλά είναι ίσως το σημαντικότερο μέτρο που κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, από όλα όσα έχει πάρει μέχρι τώρα αυτή η κυβέρνηση.

Και αυτό δεν είναι λόγια παρηγοριάς για τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που αγνοούν βασικές επιλογές τις οποίες πρέπει να έχει μια δίκαιη και με μακροχρόνιο ορίζοντα φορολογική πολιτική, ούτε δικαίωση για τη στροφή του υπουργού Οικονομικών, ο οποίος αποδέχθηκε και δεσμεύτηκε για τη μείωση, παρόλο που ο ίδιος μέχρι πρότινος θεωρούσε «φετίχ» το αφορολόγητο των 9.100 ευρώ και απειλούσε με παραίτηση.

Με την αποδοχή της μείωσης του αφορολόγητου ορίου η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός και ο υπουργός των Οικονομικών προχωρούν, έστω και υπό πίεση, σε μια ρήξη με την ασκούμενη μέχρι τώρα μονομερή ιδεοληπτική και καταστροφική οικονομική πολιτική.

Αναγνωρίζουν για πρώτη φορά ότι τα βάρη της κρίσης δεν μπορεί να τα σηκώνει μια ορισμένη μερίδα των πολιτών, που συνήθως είναι οι μισθωτοί και η μεσαία τάξη.

Μαζί με αυτούς υπάρχουν χιλιάδες άλλοι πολίτες που μονίμως δηλώνουν χαμηλά εισοδήματα και πάντα εντός του αφορολόγητου ορίου, ώστε να προκύπτει μηδενικός φόρος.

Αλλωστε ακόμη και για αυτούς που όντως έχουν χαμηλά εισοδήματα και είναι ειλικρινείς στη σύνταξη των φορολογικών δηλώσεων, μπορεί η μείωση του αφορολόγητου να μη λειτουργήσει αναγκαστικά ως μια καταιγίδα, μια λαίλαπα.

Κι αυτό γιατί, τα φορολογικά κλιμάκια λειτουργούν πάντα σε συνδυασμό με τους φορολογικούς συντελεστές, γεγονός που φαίνεται πως αγνοούν ακόμη και στο υπουργείο ή το Μέγαρο Μαξίμου.

Θα μπορούσε κάλλιστα να μην ισχύει καθόλου αφορολόγητο όριο, να θεσπιστεί φορολογικός συντελεστής ασήμαντα χαμηλός και το φορολογικό σύστημα να είναι απείρως πιο δίκαιο απ’ ό,τι εάν υπήρχε αφορολόγητο όριο.

Έτσι, με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά όλοι θα συνεισέφεραν ένα πολύ μικρό ποσό στα συνολικά φορολογικά έσοδα του κράτους και το κυριότερο η κυβέρνηση θα μπορούσε να υπερηφανευθεί ότι εμπεδώνει μια φορολογική συνείδηση που λείπει στην Ελλάδα.

Επιτέλους οι πολίτες, φτωχοί και πλούσιοι, και μαζί και η κυβέρνηση με τον τρόπο αυτό θα αντιληφθούν ότι τα φορολογικά βάρη κατανέμονται ανάλογα με το εισόδημα και τις οικονομικές δυνατότητες του καθένα, όπως ακριβώς ορίζει και το Σύνταγμα, αλλά κανένας δεν έχει φορολογική ασυλία, κανένας δεν είναι στο απυρόβλητο.

Γι’ αυτό, ας μην πάθουν κατάθλιψη όσοι συνήθισαν να παριστάνουν τους «προστάτες» των φτωχών. Η δραστική μείωση του αφορολόγητου δεν είναι απαραίτητα δεξιά στροφή. Απλώς μαθαίνουν όλοι να πληρώνουν φόρους.

Αυτό βέβαια βλάπτει τους λαϊκιστές που θωπεύουν ακόμη τους φοροφυγάδες, αλλά σιγά-σιγά κι αυτοί με την κατάλληλη θεραπεία και διαπαιδαγώγηση θα ξεπεράσουν το πρόβλημα. Όλα εδώ πληρώνονται. Με την πίεση φυσικά του ΔΝΤ...

imerisia.gr