Οίκοι ενοχής

Του Βασίλη Μαγκλάρα

Όταν πριν από χρόνια είχα επισκεφθεί το Βουκουρέστι, μου είχε κάνει εντύπωση η αγανακτισμένη αναφορά της ηλικιωμένης ξεναγού στο τεράστιο και μεγαλοπρεπές «Σπίτι του Λαού»-σημερινό κοινοβούλιο- που εντυπωσιάζει από την πρώτη στιγμή τον επισκέπτη.

Κόρη στρατιωτικού-όπως μας είπε- του καθεστώτος Τσαουσέσκου, που όμως δεν έκρυβε την οργή της για τα χρόνια του αιμοσταγούς δικτάτορα, παρά την ευνοϊκή μεταχείριση που είχε η οικογένειά της λόγω του αξιωματικού πατέρα της.                                                                       

Εκθέτοντας δε με ειρωνικά υπερτονισμένα λόγια τα μεγέθη του ΚΤΙΡΙΟΥ, ανέφερε ότι για να κτισθεί στο λόφο που δεσπόζει της πόλης, κατεστράφη το ένα τρίτο του ιστορικού της κέντρου. Επίσης ισοπεδώθηκαν δώδεκα εκκλησιές αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, δύο συναγωγές, ιστορικά μνημεία και επτά χιλιάδες σπίτια. Και όλα αυτά για να γίνει αυτό το οικοδομικό τέρας των 330.000τ.μ. με 3.200 δωμάτια, με 60 αίθουσες και στα έγκατά του ένα μεγάλο αντιπυρηνικό καταφύγιο, προκειμένου να ικανοποιηθεί η αλαζονεία του Δικτάτορα. Συνεχίζοντας στους ίδιους τόνους πρόσθεσε ότι το υπερπολυτελές palatul primaverii που αποτελούσε τα θερινά ανάκτορα του «Προέδρου» ήταν κτισμένο σ’ ένα άλσος 14 στρεμμάτων και όταν ο λαός εισέβαλλε μετά την ανατροπή του δεν μπορούσε να πιστέψει στη χλιδή που κορυφωνόταν στις χρυσές διακοσμήσεις των τουαλετών!!!                                                     Προτού τελειώσει την αφήγησή της για την οικοδομική ματαιοδοξία του Τσαουσέσκου που ήταν αποτέλεσμα της απόστασης που είχε από το λαό και εξ’ αιτίας της είχε το τραγικό τέλος του μας εκμυστηρεύτηκε:/Την ίδια περίοδο ο κόσμος «κονσερβοποιείτο» στις αποκρουστικές εργατικές κατοικίες και ανάμεσά τους και η πολυμελής οικογένειά μου. Όσον αφορά δε την υστεροφημία του Τσαουσέσκου στην κτιριακή μεγαλομανία, ο κόσμος μετονόμασε «Το σπίτι του Λαού» σε ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΤΡΕΛΟΥ/.                                                                                                                                                           Λίγα χρόνια αργότερα επισκεπτόμενος την Σμύρνη είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω τις μεγάλες αντιθέσεις της σημερινής Τουρκίας μέσα από τις μεγαλοαστικές συνοικίες των προνομιούχων και τις στριμωγμένες φτωχογειτονιές στο νότιο τμήμα της πόλης.                                Αν και η αρχική μου αναζήτηση ήταν να ψάξω «τις γειτονιές των θρύλων» ενός αξεπέραστου Ελληνισμού που με ταξίδευσε μέχρι εκεί, εν τούτοις οι διαφορές ανάμεσα στον επιδεικτικά προβαλλόμενο πλούτο των ελαχίστων Νέων Νεότουρκων και του φτωχοποιημένου μεγάλου πληθυσμού είναι τόσο εμφανής που σε οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το δόγμα των «Νεότουρκων» όταν δεν αλώνει ξένες περιουσίες και λαούς, αλώνει τον ίδιο το λαό του! Τα επιβλητικά σύγχρονα κτίρια που σε εντυπωσιάζουν μπαίνοντας απ’ τα βόρεια στη πόλη, η υπερπροστατευόμενη κλειστή για τις ολιγαρχίες του πλούτου περιοχή του Κορδελιού έρχονται αντιμέτωπα με την άλλη πλευρά του κόλπου που σβήνει στην πολυχρωμία της παραγκούπολης καλύπτοντας τον λοφίσκο πάνω απ’ το εμπορικό κομμάτι του λιμανιού της Σμύρνης.                                                                                                                         Μου ήλθαν όλα αυτά στο μυαλό μου όταν η ασυγκράτητη επιδειξιομανία του Ερντογάν ξεπερνώντας κάθε όριο επαφής με τα πραγματικά προβλήματα του λαού, εγκαινίασε εν μέσω τυμπανοκρουσιών το νέο προεδρικό μέγαρο. Καυχησιολογώντας μάλιστα με κάθε τρόπο απέδιδε στο ΜΕΓΕΘΟΣ του κτιρίου, την δύναμη της Τουρκίας, την οικονομική της ευρωστία(δεν είναι απαραίτητο μάλλον  όταν ευημερούν οι αριθμοί να ευημερεί και ο λαός) και βέβαια την δική του κυριαρχία επί ημετέρων και αντιπάλων, επί «πιστών και απίστων».                                                                                                                                                      Έτσι πληροφορηθήκαμε ότι το νέο παλάτι που θα στεγάζει (ισοβίως;)τον πρόεδρο Ερντογάν κτίστηκε στα περίχωρα της Άγκυρας, καταστρέφοντας έναν πνεύμονα πρασίνου της πόλης τριακοσίων στρεμμάτων. Στα 40.000 τετραγωνικά του μέτρα στεγάζει εκτός από τους χώρους υποδοχής (και τα αναγκαία) και 1000 ακόμα δωμάτια!!!                                                                            Όμως ο Ερντογάν δεν «τελειώνει» εδώ, είναι ασυγκράτητος, παρ’ ότι διατυμπανίζουν τα «μέσα» του ότι έχει το μεγαλύτερο προεδρικό μέγαρο, μεγαλύτερο και από τον Λευκό Οίκο(δύστυχε Ομπάμα), θέλει και θερινό Ανάκτορο ανάλογο με την αίγλη ενός Σουλτάνου, ανάλογο με την ισχύ ενός ΟΘΩΜΑΝΟΥ ηγέτη.                                                                                    Πιθανόν ο δρόμος που άνοιξε ο Οσμάν ο Α΄ να συναντά τα φιλόδοξα όνειρα του Ερντογάν. Αλλά όταν αυτά τα όνειρα στήνουν εφιάλτες έστω και σε νυχτωμένους λαούς, κάποια στιγμή δεν μπορεί θα ξημερώσει και τότε τον επίλογο τον γράφουν σε ζωντανό χρόνο οι εξεγερθέντες  λαοί.                                                                                                                                                                      Τότε η ματαιοδοξία του Ταγίπ Ερντογάν, του εκστασιασμένου Οθωμανού, μπορεί να κλείσει με συνοπτικές διαδικασίες όπως και του Ρουμάνου «ηγέτη», μόνο που εκεί του αποδώσανε τον τίτλο του «τρελού», ενώ εδώ φοβάμαι θα χρεωθούν τα μεγαλεία στο όνομα του Tragic Ερντογάν του ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΟΥΣ.                                                                                                                Μαγκλάρας Βασίλης                                                                                                                                                                 magklarasvas@yahoo.gr