της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ
Στο χώρο των επιχειρήσεων, ο όρος
outsourcing χρησιμοποιείται για την ανάθεση έργου σε εξωτερικό συνεργάτη
για λόγους που έχουν να κάνουν με την εξοικονόμηση χρήματος, χρόνου ή
την τεχνογνωσία.
Και στην ελληνική δημόσια διοίκηση, όμως, ο όρος δεν είναι άγνωστος, αφού μια σειρά έργων (συνήθως τεχνικής φύσης) ανατίθενται σε εξωτερικούς συνεργάτες με τον ίδιο τρόπο. Και που το κακό; Πουθενά πραγματικά, όταν τα έργα αυτά είναι εξειδικευμένα και απαιτούν τεχνογνωσία που δεν διαθέτει το προσωπικό του κάθε φορέα.
Και στην ελληνική δημόσια διοίκηση, όμως, ο όρος δεν είναι άγνωστος, αφού μια σειρά έργων (συνήθως τεχνικής φύσης) ανατίθενται σε εξωτερικούς συνεργάτες με τον ίδιο τρόπο. Και που το κακό; Πουθενά πραγματικά, όταν τα έργα αυτά είναι εξειδικευμένα και απαιτούν τεχνογνωσία που δεν διαθέτει το προσωπικό του κάθε φορέα.
Τι γίνεται, όμως, όταν δεν πρόκειται για τέτοιες περιπτώσεις, παρά για επιθυμία να ανατεθεί το έργο αλλού, απλά για να δοθούν κι εκτός κάποια χρήματα; Τι γίνεται όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αποδέχονται αυτή την κατάσταση για να γλυτώσουν τον εαυτό τους από μερικές εξτρά ώρες δουλειάς, απαξιώνοντας τελικά μόνο την παρουσία τους εντός της δημόσιας διοίκησης;
Τότε δημιουργείται πεδίο δόξης λαμπρό για όλους εκείνους που δεν πιστεύουν στη δημόσια διοίκηση, ώστε να αρχίσουν να την “ξαλαφρώνουν” από τις δήθεν περιττές δομές και υπηρεσίες της. Πρόκειται, όμως, για έδαφος που έχει φροντίσει να προετοιμάσει το ίδιο το ανθρώπινο δυναμικό της, κυρίως δια των παραλείψεών του.
Ιωάννα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου