H γυναίκα του δασκάλου που έφερε ελιά στα Ίμερα

της Αφροδίτης Χρυσοχόου απο το ypaithros.gr
Πίσω από κάθε επιτυχημένη πορεία ενός προϊόντος κρύβεται και μια όμορφη ιστορία. Το ίδιο συμβαίνει και για το φημισμένο ελαιόλαδο Ιμέρων στην Κοζάνη, που είναι η μοναδική περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας στην οποία ρίζωσε η καλλιέργεια της ελιάς λόγω μικροκλίματος.

Η ιστορία θέλει την πρώτη ελιά να φυτεύεται στην αυλή του σχολείου του χωριού, το 1974, από την κρητικιά σύζυγο του δασκάλου, που την έφερε από το νησί, ενώ με τη δημιουργία της Λίμνης Πολυφύτου, το ίδιο έτος, αλλάζει και η αγροτική φυσιογνωμία της περιοχής. Από τότε και μέχρι σήμερα η ελιά ρίζωσε στα Ίμερα.

Τυποποιείται και διακινείται από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ιμέρων, του Δήμου Σερβίων-Βελβεντού Κοζάνης. «Σήμερα, στην περιοχή των Ιμέρων, Βελβεντού, Σερβίων κι ως την Αιανή, καλλιεργούνται 3.000 στρέμματα που αναλογούν σε 75.000 ελαιόδεντρα, ενώ κάθε χρόνο η ελαιοκαλλιέργεια αυξάνεται κατά 10%». Τα παραπάνω επισημαίνει ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Ιμέρων, Δημήτρης Παπαδόπουλος, προσθέτοντας ότι πολλοί αγρότες στο Βελβεντό «ξηλώνουν» τα ροδάκινα και τα αντικαθιστούν με ελιές. Εκτιμά ότι με την καλλιέργεια απασχολούνται περισσότεροι από 500 παραγωγοί. «Είναι νέοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται να καλλιεργήσουν ελιές, άνεργοι αλλά και άνθρωποι που, παράλληλα με την εργασία τους, αναζητούν ένα συμπληρωματικό εισόδημα», τονίζει ο κ. Παπαδόπουλος. Για την παραγωγή του ελαιολάδου, που κυκλοφορεί στο εμπόριο με την ονομασία «Ελαιόλαδο Ιμέρων», ο Συνεταιρισμός χρησιμοποιεί ως πρώτες ύλες μόνο προϊόντα από τα Ίμερα και ειδικά προερχόμενα από τους συνεταιριστές της.

Το ελαιόλαδο Ιμέρων έλαβε το 2015 δύο υψηλές διακρίσεις σε διαγωνισμό «τυφλής» γευσιγνωσίας. «Για να αντιληφθεί κανείς τη σημασία της διάκρισης», επισημαίνει ο κ. Παπαδόπουλος, «αρκεί να πούμε ότι πρόκειται για διαγωνισμό που συμμετέχουν περιοχές και εταιρείες με μακρόχρονη παράδοση στην παραγωγή ελαιόλαδου από όλη την Ελλάδα».
Στις δραστηριότητες του Συνεταιρισμού περιλαμβάνεται η πώληση πάστας ελιάς, βρώσιμης ελιάς, περίπου 300-350 τόνων ετησίως, και ελαιοπαραγωγή που φτάνει τους 85 τόνους. «Το ελαιόλαδο απορροφάται από την τοπική αγορά, αλλά στόχος είναι επιλεγμένες αγορές του εξωτερικού», καταλήγει ο κ. Παπαδόπουλος.