Ολέθριο σχέδιο

Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης

Το σχέδιο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και σαν το εγχειρίδιο του ιδανικού... αυτόχειρα.

Κάποιοι που τείνουν να γίνουν πλειοψηφία μέσα στην κυβέρνηση σχεδιάζουν να παρατείνουν τις διαπραγματεύσεις για την αξιολόγηση ακόμη και πέραν των γερμανικών εκλογών του φθινοπώρου, αναμένοντας εκλογή του Μ. Σουλτς και συνεπώς ευνοϊκότερη, όπως πιστεύουν, συμφωνία.

Επειδή όμως ενδιάμεσα θα πρέπει το Δημόσιο να πληρώσει 7,4 δισ. ευρώ τοκοχρεολύσια που λήγουν τον Ιούλιο, σκέπτονται να παγώσουν από τώρα όλες τις πληρωμές, να αναστείλουν για αργότερα κάθε ταμειακή υποχρέωση και να στεγνώσουν τα κρατικά ταμεία και τα ταμεία των οργανισμών, προκειμένου να εξασφαλισθούν τα απαραίτητα κεφάλαια και να αποτραπεί έτσι ένα πιστωτικό γεγονός.

Που σημαίνει ότι εάν τεθεί ένα τέτοιο σχέδιο σε εφαρμογή η οικονομία για ακόμα έξι έως οκτώ μήνες θα τελεί σε αναμονή, η αγορά θα υποστεί μια άνευ προηγουμένου πιστωτική ασφυξία, υγιείς επιχειρήσεις θα βρεθούν σε ταμειακό αδιέξοδο, θα έχουν «πεθάνει» πριν από τη... συμφωνία.

Θα είναι ένα άλλο εξάμηνο-κόλαφος που η οικονομία έχει να ζήσει από την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2015, τότε που τις τύχες της Ελλάδας όριζε ο νάρκισσος και ανερμάτιστος Γ. Βαρουφάκης, που καλωδιωμένος στα Eurogroup είχε οδηγήσει τη χώρα στο ανόητο δημοψήφισμα και στην παραλίγο έξοδο από το ευρώ.

Μόνο που τώρα, εάν όλα γίνουν όπως τα σχεδιάζει η «ομάδα» των μυημένων, δεν θα χρειασθεί ούτε καν δημοψήφισμα για να επέλθει το μοιραίο.

Με τη μέθοδο της σταδιακής ολίσθησης η οικονομία θα έχει εξαντληθεί έως το φθινόπωρο τόσο πολύ που δεν θα απαιτούνται πλέον άλλες προσπάθειες.

Μόνη της η οικονομία θα περιπέσει σε φοβερή αδυναμία λειτουργίας που θα επιζητεί εναγωνίως διέξοδο, χωρίς να είναι σε θέση να προβάλει καμιά αντίσταση και τότε η χώρα θα δεχθεί οποιαδήποτε μέτρα, προκειμένου να σωθεί.

Είναι βέβαιο ότι σ’ αυτή την περίπτωση και τα capital controls θα γίνουν πιο αυστηρά, χωρίς βεβαίως να διασωθούν ούτε οι συντάξεις, ούτε το αφορολόγητο και οι θέσεις εργασίας, που η κυβέρνηση διατείνεται πως προσπαθεί να μη θίξει.

Γιατί, όπως είναι λογικό, με την ύφεση της οικονομίας καμιά θέση απασχόλησης δεν εξασφαλίζεται, κανένα κράτος δεν μπορεί να συλλέξει σε ικανό βαθμό έσοδα, ώστε να είναι σε θέση να καταβάλει ακόμη και χαμηλές, έστω, συντάξεις.

Το σχέδιο είναι ηρωικό και πένθιμο συγχρόνως. Ηρωικό γιατί η χώρα εμφανίζεται πάλι να αντιστέκεται στους λύκους του ΔΝΤ, να παλεύει με τα θηρία και πένθιμο γιατί οδεύει με βεβαιότητα προς την καταστροφή, αυτή τη φορά χωρίς να χρειάζεται ούτε το δημοψήφισμα, ούτε καν τις ιδιοτροπίες ενός υπουργού.

Ανεπαίσθητα και «ειρηνικά» η χώρα θα έχει προλάβει έως τότε να αυτοκαταστραφεί μέσα στην ύφεση και στην αβεβαιότητα.

Δυστυχώς, όμως, οι ίδιοι θα θεωρούν πάλι ότι έδωσαν μια ηρωική μάχη και δεν υποχώρησαν στους δανειστές. Ισως, μάλιστα, και να αξιώνουν τον έπαινο από τα θύματά τους...

imerisia.gr