Το κήρυγμα της Κυριακής Δ΄ Νηστειών – 26 Μαρτίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

– Ἰωάννου τῆς Κλίμακος –

Μρκ. θ, 17-31

Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι κατεξοχὴν περίοδος πνευματικῶν ἀγώνων. Ἡ ζωὴ τοῦ πιστοῦ, μέσα σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο τῆς ἀσθένειας, τοῦ κακοῦ καὶ τῆς φθορᾶς, εἶναι ἕνας συνεχὴς ἀγώνας. Αὐτὸ μᾶς ὑπενθυμίζει ἡ περίοδος ποὺ διανύουμε.

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀναφέρεται στὴ θεραπεία ἑνὸς δαιμονισμένου παιδιοῦ, τὸ ὁποῖο φέρνει ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ στοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ τὸ θεραπεύσουν ἀλλὰ ἀδυνατοῦν. Ὁ Χριστός, ὅμως, κατεβαίνοντας ἀπὸ τὸ ὅρος, ὅπου συνέβη τὸ γεγονὸς

τῆς Μεταμόρφωσης, θεραπεύει τὸ ἄρρωστο παιδί. Ὅλο τὸ ἔργο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ κατάργηση τοῦ πονηροῦ. Ἀλλὰ κι ἐμεῖς οἱ μαθητὲς τοῦ ὀφείλουμε νὰ ἀγωνιζόμαστε ἐνάντια στὶς ἀντίθεες δυνάμεις. Τὰ ὄπλα ποὺ μᾶς προτείνει τὸ εὐαγγέλιο εἶναι ἡ πίστη ἀφενός, ἡ προσευχὴ καὶ ἡ νηστεία ἀφετέρου.

Ἀναρωτιέται ὅμως κανείς: ὅταν λέμε πίστη στὴν περίπτωση αὐτή, τί ἐννοοῦμε; Ἐννοοῦμε τὴν ἐμπιστοσύνη στὸ Θεὸ καὶ τὴν πεποίθηση ὅτι ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἰσχυρότερες ἀπὸ τὴ δύναμη τοῦ πονηροῦ. Μπροστὰ στὸ θάνατο, μπροστὰ σὲ ἀρρώστιες, σὰν τοῦ παιδιοῦ τῆς σημερινῆς περικοπῆς, μπροστὰ σὲ δυνάμεις τοῦ κακοῦ ποὺ ἐπιζητοῦν νὰ κατεξουσιάσουν τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων δένουμε πολλὲς φορὲς τὰ χέρια μας ἀπογοητευμένοι σὲ

μία στάση παράδοσης στὶς ἐπιβλητικὲς αὐτὲς δυνάμεις τῆς ἄρνησης καὶ τῆς φθορᾶς. Πιστεύουμε περισσότερο στὴ δύναμη τοῦ κακοῦ ἀπ’ ὅτι ἐμπιστευόμαστε στὴ δύναμη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἡ καρδιὰ ὅμως τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἀπὸ τὸ ὅρος τῆς Μεταμόρφωσης, ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς θείας Δόξας του, κατέρχεται πάντοτε, βρίσκεται κοντά μας, γιὰ νὰ ὑπενθυμίσει τὴν ἀληθινὴ φύση τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ ψέξει τὴν ὀλιγοπιστία μας, γιὰ νὰ μᾶς ἐνισχύσει, γιὰ νὰ πολεμήσει τὸ κράτος τοῦ πονηροῦ καὶ νὰ ἀνοίξει τὸ δρόμο γιὰ τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἡ πίστη στὴ συνεχῆ παρουσία τοῦ Χριστοῦ «δύναται ὅρη μεθιστάνειν».

Λέγοντας πίστη, στὴν περίπτωση τῆς περικοπῆς μας, ἐννοοῦμε ὄχι κάποια ἔκτακτη θαυματουργικὴ ἱκανότητα τοῦ ἀνθρώπου, κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ τοῦ συμβεῖ μία ἢ δύο φορὲς στὴ ζωή του, ἀλλὰ τὸ οὐσιῶδες καὶ μόνιμο χαρακτηριστικό της ζωῆς μας ὄχι σὰν βιολογικῶν ὄντων ἀλλὰ σὰν ἀνθρώπινων ὑπάρξεων. Ὅταν ἐμπιστευόμαστε τὸ Θεό, νικᾶμε τὸν κόσμο καὶ τὸν μεταμορφώνουμε σὲ ἀλήθεια, ἀγάπη καὶ ὀμορφιά, σὲ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ἀπιστοῦμε στὸ Θεὸ βουλιάζουμε μέσα στὸν κόσμο τοῦ πονηροῦ, ἀλλοτριώνουμε τὴ φύση καὶ τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τὸ Δημιουργό, ἀπὸ τὶς δημιουργικὲς δυνάμεις τῆς ζωῆς, μετατρέπουμε τὴ δημιουργία σὲ κόλαση, σὲ φθορά, σὲ θάνατο.

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀποτελεῖ γιὰ ὅλους μας προσκλητήριο σ’ ἕνα ἱερὸ πόλεμο τῆς πίστης κατὰ τῆς δύναμης τοῦ πονηροῦ καὶ τοῦ κακοῦ στὴ ζωή μας. Η Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι ἀκριβῶς ἡ περίοδος γιὰ τέτοιους πνευματικοὺς ἀγῶνες. Σὲ ἀντίθεση ὅμως μὲ τὰφαινόμενα, παρὰ τὴν ἐπιβλητικότητα καὶ τὴν ποικιλόμορφη δικτύωση τοῦ κακοῦ, χρειάζεται ἐμπιστοσύνη στὴ δύναμη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, τόλμη καὶ ἀγωνιστικότητα.

Στὸ ἔργο της αὐτὸ τὸ ἀγωνιστικὸ κατὰ τοῦ πονηροῦ, τὴν πίστη στηρίζουν καὶ προάγουν ἡ προσευχὴ καὶ ἡ νηστεία, ἡ κοινωνία μὲ τὴ δύναμη τῆς ἁγνότητας καὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, καθὼς καὶ ἡ πρόθυμη διάθεση νὰ στερηθοῦμε τὴν ἱκανοποίηση πολλῶν ἐπιθυμιῶν μας, ἀφοῦ αὐτὸ ἀσκεῖ καὶ προάγει τὶς δυνάμεις μας στὸν ἀγώνα κατὰ τοῦ κακοῦ.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

στὸ τέρμα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς βρίσκεται ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Στὸ τέρμα τοῦ ἀγώνα τῶν ἀληθινῶν χριστιανῶν βρίσκεται ἡ δική τους ἀνάσταση καὶ ἡ μεταμόρφωση τοῦ κόσμου σὲ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

π. Μ.Ι.Κ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως