Η σημερινή συνεδρίαση του οργάνου της προσωρινής Πολιτικής Γραμματείας, συμπίπτει με την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Τα 38 χρόνια της μεταπολίτευσης από το 1974 και μετά, όπως είπα και στη χθεσινή μου δήλωση, καταγράφονται δυστυχώς στη συλλογική συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας με τη μορφή της βαθιάς κρίσης που ζούμε από το 2008 και μετά. Καταγράφονται δηλαδή με την εικόνα της αμφισβήτησης όλου του κεκτημένου της μεταπολίτευσης.
Αλλά αυτό μπορεί να μας επιτρέπει να νοσταλγούμε παλαιότερες εποχές της μεταπολίτευσης, όχι όμως άλλες ιστορικές περιόδους.
Γιατί δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι τα τελευταία 38 χρόνια είναι τα καλύτερα και τα πιο γόνιμα της χώρας, σε όλα τα πεδία. Στο πεδίο των θεσμών, της Δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, στο πεδίο της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας, της ίδιας της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης.Καθώς τα χρόνια αυτά στα οποία κυριάρχησε σε πολύ μεγάλο μέρος τους το ΠΑΣΟΚ, ταυτίζονται με τη γεφύρωση των μεγάλων διχασμών, των μεγάλων χασμάτων της ελληνικής κοινωνίας, ταυτίζονται με τη συγκρότηση της ελληνικής μεσαίας τάξης, η οποία βεβαίως δοκιμάζεται τώρα, όπως δοκιμάζεται συνολικά το επίπεδο ζωής. Αλλά αυτό το επίπεδο ζωής δεν έχει καμιά σχέση με αυτά που είχε γνωρίσει η χώρα μας μέχρι το 1974.
Έτσι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε τον αγώνα κατά της δικτατορίας, ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε τις ίδιες τις προσπάθειες, τον ιδρώτα και τις κατακτήσεις του ελληνικού λαού, είναι να προσπαθήσουμε να βγούμε οριστικά από την κρίση. Να υπερβούμε το σημερινό πλαίσιο το οποίο δυστυχώς είναι ασφυκτικό και πολλές φορές ανακυκλώνει την κρίση αντί να την ξεπερνά.
Υπάρχουν όμως πολύ μεγάλες εκκρεμότητες ιστορικές τα τελευταία αυτά χρόνια, ανοιχτές ως πληγές στο σώμα του έθνους. Το κυπριακό είναι η πρώτη από τις πληγές αυτές. Το γεγονός ότι δεν έχουμε διαμορφώσει στην ευρύτερη περιοχή μας επίσης μια κατάσταση όπως θα τη θέλαμε, που θα εξαλείφει κάθε πρόβλημα και θα ταυτίζει την περιοχή μας με την ειρήνη και την πρόοδο, έχει κι αυτό τη δική του σημασία.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία σε συνθήκες κρίσης να αποδείξουμε ότι διατηρούμε την ιστορική μας μνήμη και συνείδηση, πως ξέρουμε να προστατεύουμε το ίδιο το εθνικό κεκτημένο, πως μπορούμε όχι να οργανώσουμε τη «νέα μεταπολίτευση», αλλά να δώσουμε νόημα στις κατακτήσεις του ελληνικού λαού των τελευταίων δεκαετιών. Γιατί αλλιώς είμαστε καταδικασμένοι να ξαναζήσουμε με πολύ επώδυνους όρους την ιστορία η οποία ποτέ δεν σταμάτησε να γράφεται, αλλά πρέπει να γράφεται με τους δικούς μας όρους κι όχι με όρους που μας υπαγορεύονται.
Τα λέω αυτά γιατί τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε την επιδείνωση της κατάστασης στην Ευρωζώνη, παρατηρούμε μια νέα φάση στην ευρωπαϊκή περιδίνηση. Ο φαύλος κύκλος δυστυχώς συνεχίζεται. Μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην εστία της κρίσης. Είδαμε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 28ης Ιουνίου που γέμισε ελπίδες και προσδοκίες να χάνει πάρα πολύ γρήγορα τη δυναμική της και να τίθεται σε αμφισβήτηση.
Δυστυχώς από το 2008 και μετά παρακολουθούμε κάθε φορά αυτή την εικόνα: ένα Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να αγωνίζεται να λάβει αποφάσεις που υπερβαίνουν την κρίση και η δυναμική των αποφάσεών του να εξανεμίζεται μέσα σε λίγες μέρες μέσα από τη στάση κάποιων κρατών-μελών και ιδίως μέσα από την αντίδραση της αγοράς.
Έχω πει κατ΄ επανάληψη και θέλω να το τονίσω και σήμερα ότι έχουμε δύο επιτακτικά εθνικά ιστορικά καθήκοντα: Το πρώτο είναι να προστατεύσουμε τη χώρα μας σε σχέση με τη δική μας εθνική κρίση. Το δεύτερο είναι να την προστατεύσουμε και να τη θωρακίσουμε σε σχέση με τις επόμενες φάσεις μιας βαθιάς ανακυκλούμενης πανευρωπαϊκής κρίσης η οποία είναι σε εξέλιξη, γι΄ αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να απεμπλακούμε από οποιαδήποτε εσωτερική πολιτική σκοπιμότητα σε άλλα κράτη.
Ούτε οι επικείμενες εκλογές στην Ολλανδία, ούτε το γεγονός ότι η Γερμανία εισέρχεται σε προεκλογικό έτος, ούτε η επικείμενη δημοσίευση της απόφασής του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου για την κύρωση της Συνθήκης για τον νέο μηχανισμό στήριξης για το ESM, πρέπει να αφήσουμε να επηρεάσουν την Ευρώπη συνολικά και τη στάση της Ευρώπης απέναντι στην Ελλάδα.
Πρέπει να διατηρηθεί το momentum των πρόσφατων διπλών και δύσκολων ελληνικών εκλογών. Πρέπει οι εταίροι μας να μην ξεχάσουν ποια είναι η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην ελληνική κοινωνία και στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Πρέπει να συζητήσουμε καλόπιστα μεταξύ εταίρων-φίλων για το τι πρέπει να γίνει, σε σχέση με τα μακροοικονομικά δεδομένα που έχουμε μπροστά μας.
Το γεγονός ότι καταγράφεται μία ύφεση πολύ βαθύτερη από αυτήν που είχε αρχικά προβλεφθεί, δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αδιάφορο. Και το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να σταματήσει επιτέλους αυτή η διαρκής συζήτηση στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, σχετικά με την Ελλάδα και τη θέση της μέσα ή έξω από το ευρώ.
Αυτή η διαρκής αμφισβήτηση, αυτή η διαρκής εκκρεμότητα, η οποία αντιβαίνει στο θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε ρητές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι βλαπτική για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Αυτή η διαρκής συζήτηση την οποία ζούμε τα τελευταία δυόμισι χρόνια σχεδόν κάθε μέρα, εξουδετερώνει και υπονομεύει τις προσπάθειές μας, προσπάθειες που γίνονται και με τη στήριξη της Ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Εμείς από τη δική μας πλευρά πρέπει να οικοδομήσουμε ένα κατά κυριολεξία εθνικό μέτωπο, να υπηρετήσουμε μία καθαρή εθνική στρατηγική, αυτήν που το ΠΑΣΟΚ εισηγείται με μεγάλη σαφήνεια και εμμονή. Γι΄ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία να συγκροτηθεί και να λειτουργήσει η εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης ως Εθνική Επιτροπή Οικονομικού Στρατηγικού Σχεδιασμού.
Και λυπάμαι πραγματικά γιατί ενώ βλέπουμε ποιο είναι το ευρωπαϊκό περιβάλλον, βλέπουμε τον κίνδυνο του τυχαίου, βλέπουμε την έλλειψη ευρωπαϊκής στρατηγικής, βλέπουμε την αμηχανία, έχουμε μία αντιπολίτευση στη χώρα μας που έχει επιλέξει την ανεύθυνη στάση: που προσδοκά το αδιέξοδο, που επενδύει πολιτικά στο αδιέξοδο και προσπαθεί να προκαλέσει το αδιέξοδο υψώνοντας φραγμό σε κάθε πιθανή πρωτοβουλία της Κυβέρνησης και της χώρας συνολικά.
Αναρωτιέμαι πραγματικά μέσα στις σημερινές ευρωπαϊκές και διεθνείς συνθήκες, βλέποντας τι συμβαίνει σε μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία, βλέποντας την ανησυχία όλων των χωρών του κόσμου γι΄ αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη, τι θα έκανε μια άλλη Ελληνική Κυβέρνηση εάν το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουνίου ήταν διαφορετικό, ήταν αντίστροφο και κάποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις είχαν την ευθύνη για τη διακυβέρνηση του τόπου και τη διαχείριση της κρίσης.
Η βασική παραδοχή ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αντιμετωπίσει πρόβλημα από τους εταίρους της σε σχέση με το ευρώ, είναι μία παραδοχή θεσμικά σωστή. Αλλά χρηματοοικονομικά σε σχέση με το τυχαίο; Σε σχέση με εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες σε άλλες χώρες; Η Ελλάδα όπως έχω πει κατ΄ επανάληψη δεν αντιμετωπίζει τους εταίρους της με όρους εκβιασμού.
Δεν τους εκβιάζει και δεν εκβιάζεται. Συζητά στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών θεσμών, στο πλαίσιο του προγράμματος στήριξης και της δανειακής σύμβασης και αυτό που ζητάει είναι να τηρηθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες, να γίνει η αξιολόγηση που πρέπει να γίνει αλλά και η προσαρμογή των όρων που πρέπει να γίνει, δηλαδή η περιβόητη αναθεώρηση.
Αυτό είναι μια διαρκής συζήτηση, μια διαρκής διαπραγμάτευση, είναι η διαπραγμάτευση της δεύτερης φάσης η οποία προβλεπόταν ήδη από την πρώτη φάση, μια πρώτη φάση που διαχειριστήκαμε με τεράστιες δυσκολίες. Αλλά αυτό απαιτεί καθαρούς πολιτικούς όρους, έναν έντιμο και ευθύ πολιτικό λόγο από όλους, κράτη και θεσμούς. Κι όταν αναφέρομαι στους θεσμούς αναφέρομαι πρωτίστως στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά ότι η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να κάνει όλα όσα πρέπει για την οριστική έξοδό της από την κρίση και στον τομέα της δημοσιονομικής προσαρμογής και στον τομέα των μεταρρυθμίσεων, των μεγάλων τομών, των αλλαγών, των διαρθρωτικών αλλαγών που θα την κάνουν ανταγωνιστική ισότιμη ανθεκτική.
Αλλά η δημοσιονομική προσαρμογή επηρεάζεται από τα μακροοικονομικά μεγέθη. Είναι προφανές ότι χρειαζόμαστε ένα επικαιροποιημένο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής για την περίοδο μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2016 τουλάχιστον. Μόνον με ένα επικαιροποιημένο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα μπορούμε να κλείσουμε ομαλά τον προϋπολογισμό του 2012 και να σχεδιάσουμε με επιτυχία τον προϋπολογισμό του 2013.
Επίσης, γνωρίζουμε ότι έχουμε την υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας να αλλάξουμε την εικόνα της χώρας μέσα από τομές, αλλαγές, μεταρρυθμίσεις συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των ιδιωτικοποιήσεων, όπως ακριβώς έχουμε προσδιορίσει στις προγραμματικές δηλώσεις και την συμφωνία των κομμάτων.
Αλλά όλα αυτά προϋποθέτουν ένα πλαίσιο ήρεμο, μία μείωση του κινδύνου της χώρας, γιατί δυστυχώς ούτε η κοινωνία συναινεί ούτε οι επενδυτές ενδιαφέρονται, όταν αναπαράγεται διεθνώς η αμφισβήτηση, όταν συνεχώς εμφανίζεται ένα πολύ μεγάλο ερωτηματικό σε σχέση με την πορεία και την προοπτική της χώρας.
Το ΠΑΣΟΚ στηρίζει την Κυβέρνηση, θεωρεί ότι η Κυβέρνηση αυτή είναι μια Κυβέρνηση μακράς πνοής, τετραετίας. Αυτό είναι ανάγκη του τόπου. Το ΠΑΣΟΚ μεταφέρει την εμπειρία του στην Κυβέρνηση, τους κυβερνητικούς μας εταίρους, μοιραζόμαστε με τους εταίρους μας τις εκτιμήσεις μας.
Προσφέρουμε τις υπηρεσίες και το δίκτυο των επαφών μας με τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές και άλλους κρίσιμους παράγοντες του ευρωπαϊκού και του διεθνούς οικονομικού και πολιτικού γίγνεσθαι. Αλλά φυσικά ούτε μπορούμε ούτε θέλουμε να υποκαταστήσουμε τον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς στο ρόλο τους.
Περιμένουμε να δούμε αποτελέσματα απ΄ αυτούς που έχουν την ευθύνη των χειρισμών και λειτουργούμε πάντοτε προτρεπτικά, υποστηρικτικά και ελεγκτικά στη Βουλή όπως προβλέπει το κοινοβουλευτικό μας σύστημα. Με καλοπιστία, με υπευθυνότητα, με αίσθημα εθνικής πραγματικά ευθύνης, μέσα στο πλαίσιο της συμφωνίας που έχουμε συνάψει, η οποία είναι και ρεαλιστική και εφικτή.
Αυτό είναι ένα μήνυμα που στέλνουμε πρωτίστως στους Έλληνες πολίτες, που πρέπει να νοιώσουν ασφαλείς, αλλά και να αντιληφθούν -να αντιληφθούμε όλοι μας- ότι η εθνική ενότητα και η αντίσταση απέναντι στη δημαγωγία, τον λαϊκισμό και τη συνωμοσιολογία είναι μια υποχρέωση όλων μας.
Το μήνυμά μας απευθύνεται στην Αντιπολίτευση, η οποία αυτή τη στιγμή όχι μόνον δεν βοηθά, αλλά πιστεύω ότι λειτουργεί μυωπικά και ανεύθυνα και επενδύει στη βλάβη της χώρας. Αυτό είναι πρωτοφανές για μία ευνομούμενη δημοκρατική χώρα και δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων της κρίσης.
Απευθυνόμαστε στους κυβερνητικούς μας εταίρους και βέβαια απευθυνόμαστε και στην Ευρώπη και στη διεθνή οικονομική και πολιτική κοινότητα, λέγοντάς τους ότι στην Ελλάδα υπάρχουν υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις, υπάρχουν υπεύθυνα πολιτικά πρόσωπα. Και το ΠΑΣΟΚ έχει σηκώσει τεράστιο βάρος, έχει καταβάλλει δυσανάλογα μεγάλο κόστος. Συνεχίζουμε να κουβαλάμε στους ώμους μας την ευθύνη για την πορεία του τόπου.
Η ευθύνη αυτή είναι μια ευθύνη εις ολόκληρον πάντοτε. Προσδοκία μας δεν είναι να κεφαλαιοποιήσουμε το όφελος από την επιτυχία της χώρας. Θέλουμε να πιστωθούμε ιστορικά την επιτυχία της χώρας και την οριστική υπέρβαση της κρίσης, αλλά ξέρουμε ότι το κόστος το αναλαμβάνουμε και πάλι εις ολόκληρον και αυτό που εμπεριέχει και στοιχεία ανισότητας και αδικίας, δεν μας κάνει να καμπτόμεθα. Μας χαλυβδώνει, μας ενισχύει. Αλλά από την άλλη μεριά θέλουμε να μοιραστούμε την αγωνία μας και τη γνώση μας με τον ελληνικό λαό, με την ελληνική κοινωνία, γιατί χωρίς τη συμμετοχή των Ελλήνων πολιτών δεν θα καταφέρουμε δυστυχώς αυτό που πρέπει να καταφέρουμε, που είναι η οριστική έξοδος από την κρίση.
Αυτό είναι και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η πορεία της ανασύστασης της Παράταξης. Θα μιλήσουμε και σήμερα για την ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ, πρέπει όμως να μιλήσουμε ταυτόχρονα και για την ταυτότητα της ελληνικής κοινωνίας. Μια που η κρίση λειτούργησε και λειτουργεί ως καταλύτης. Και όπως ακριβώς η έως τώρα εξέλιξη της κρίσης μετέβαλλε το πολιτικό φάσμα, έτσι και η οριστική έκβαση αυτής της περιόδου θα προσδιορίσει τη φυσιογνωμία του πολιτικού φάσματος.
Και επειδή η παραδοσιακή φυσιογνωμία της Παράταξής μας δοκιμάστηκε σκληρά από την έως τώρα διαχείριση της κρίσης, προσδοκία μας και υποχρέωσή μας είναι η νέα φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ να αναδειχθεί μέσα από τη διαχείριση της κρίσης από τώρα και στο εξής, μέσα από την προοπτική εξόδου και ανάκτησης του χαμένου εδάφους.
Αυτό για μας έχει μια διάσταση πολιτική, αναπτυξιακή, κοινωνική αλλά και ηθική. Γιατί η στάση μας απέναντι στα πράγματα και ιδίως η στάση μας απέναντι στους Έλληνες πολίτες, στην κοινωνική μας βάση, είναι πρωτίστως μια στάση συναισθηματική, ηθική. Και ξέρουμε πόσο σκληρό είναι να σου καταλογίζουν την ευθύνη για ψευδαισθήσεις ιστορικές, ή για διαψεύσεις ιστορικές που φυσικά δεν βαραίνουν ένα Κόμμα ή μια περίοδο μόνο.
Θα μιλήσουμε απευθυνόμενοι σε όλους τους Έλληνες πολίτες, σε όλη την ελληνική κοινωνία. Θα προσδιορίσουμε φυσικά και το ειδικότερο κοινωνικό μας ακροατήριο, όπως επιχείρησα να κάνω με την ομιλία μου στην εναρκτήρια Συνδιάσκεψη. Και θέλω να ελπίζω ότι η υπεύθυνη στάση μας, ο τρόπος με τον οποίο στηρίζουμε την Κυβέρνηση και προτείνουμε μια συγκεκριμένη και συγκροτημένη εθνική στρατηγική, μας επιτρέπει και εμάς να απευθυνθούμε σε ένα νέο κοινωνικό συνασπισμό. Στις δυνάμεις της δημιουργίας, της προόδου, της ευθύνης, της αλληλεγγύης που είναι για μας το προνομιακό μας ακροατήριο.
Θα απαντήσουμε θετικά στο ερώτημα «Αν ένα ΠΑΣΟΚ πάλι μαζικό και πλειοψηφικό είναι εφικτό, χωρίς να αναγκαστεί να καταφύγει σε δημαγωγίες και λαϊκισμούς». Ναι, είναι εφικτό.
Θα διατυπώσουμε τη δική μας αντίληψη για το κράτος, για το παραγωγικό μοντέλο και την ανάπτυξη, για την κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη, για την Ευρώπη, για τη δημοκρατία και την πολιτική, για το Κόμμα. Και το ΠΑΣΟΚ θα αποδείξει ότι μπορεί να είναι Κόμμα εξουσίας χωρίς τα προβλήματα του κυβερνητισμού.
Και αυτή η φάση που διανύουμε τώρα, ο τρόπος με τον οποίο μετέχουμε στο κυβερνητικό γίγνεσθαι -προτρεπτικά, υποστηρικτικά και ελεγκτικά- θα αποδείξει τι σημαίνει πολιτική θεώρηση της εξουσίας και όχι κυβερνητισμός.
Επίσης θα πάρουμε όλες τις πρωτοβουλίες που είναι αναγκαίες για μια μεγάλη συζήτηση που διεξάγεται και θα κορυφωθεί στα τέλη Σεπτεμβρίου στο Συνέδριο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος για την ταυτότητας της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας.
Η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία πρέπει να μιλήσει με πολύ πιο καθαρό τρόπο για το δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση και αυτό μας αφορά και στην Ελλάδα, όπου στη μεγάλη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατική παράδοση εμείς προσθέτουμε και την παράδοση του προοδευτικού Κέντρου και την παράδοση της ελληνικής Κεντροαριστεράς και τη μεγάλη ριζοσπαστική εμπειρία του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά τώρα πρέπει να ξαναμιλήσουμε με πιο ευθύ τρόπο για το τι είναι πράγματι προοδευτικό και συντηρητικό, γιατί από την απάντηση σε αυτό το ερώτημα εξαρτάται και η απάντηση στο ερώτημα «Τι είναι δεξιό και τι είναι αριστερό». Αριστερά δεν είναι ούτε ο αριστερός συντηρητισμός, ούτε οι θεωρίες της αριστερής συνωμοσίας, είναι κάτι δημιουργικό, αισιόδοξο, συγκεκριμένο, ρεαλιστικό. Και αυτός είναι ο δικός μας λόγος, αυτή είναι η δική μας προοπτική και αυτός είναι ο δικός μας τρόπος να γιορτάζουμε σήμερα με περίσκεψη και με αίσθημα ευθύνης τη μεγάλη επέτειο της μεταπολίτευσης, τη μεγάλη επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στη χώρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου