 |
| Γιάννης Διακογιάννης |
Πάει και ο Χονδροκούκης. Τελευταίος(;) στην λίστα μεγάλων και μικρών ονομάτων του στίβου και της άρσης βαρών που έδωσαν πέτσινα μετάλλια ή φρούδες ελπίδες σε ένα έθνος που έχασε το μέτρο και θεώρησε τον αθλητισμό ασφαλές όχημα εθνικής επιβεβαίωσης. Ήταν εξ’αρχής λάθος η σύλληψη, απεδείχθη ότι δεν ήταν ούτε ασφαλής ούτε ανώδυνη.
Από 13 χρονών είμαι μέσα στα γήπεδα του βόλεϊ και δεν υπάρχει άθλημα που να μην το παρακολουθώ. Θεωρώ τον εαυτό μου άνθρωπο του αθλητισμού και για αυτό με ενοχλεί βαθύτατα η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, η υστερία που καταλαμβάνει γονείς αθλητών, παράγοντες αλλά και μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης μόλις μυριστούν «εθνική αθλητική επιτυχία».
Και να «Αίολος Κεντέρης», και να κατ’ απονομήν προαγωγές στο στράτευμα, και να άδειες για ΠΡΟ-ΠΟ και για βενζινάδικα.
Και κυρίως άφθονη αρλούμπα για τους ακατανίκητους Έλληνες που έχουν στο DNA τους να νικούν, όπως μας είχε πληροφορήσει η Ολυμπιονίκης της Αθήνας κα Φανή Χαλκιά που ακολούθως βρέθηκε ντοπαρισμένη, όπως συνήθως συμβαίνει με τους διάττοντες αστέρες που κάνουν εξωπραγματικές επιδόσεις.
Όμως όλο το Έθνος για ένα διάστημα «ντοπάρεται» από εθνική υπερηφάνεια. Για αυτό αν και ήμουν – και είμαι φυσικά για την μεγάλη προσφορά του στον τόπο – Σημιτικός μέχρι το κόκαλο, είχα θυμώσει όταν διάφοροι επιτήδειοι παράγοντες είχαν πείσει τον μη έχοντα και μεγάλη σχέση με τον αθλητισμό πρωθυπουργό να συμμετάσχει στο «πανηγύρι» της υποδοχής των Ολυμπιονικών του Σίδνευ. Γιατί όσοι παρακολουθούσαμε τον μεγάλο Γιάννη Διακογιάννη ξέραμε ή υποψιαζόμασταν. Γιατί ο Διακογιάννης με την τεράστια αθλητική παιδεία αλλά κυρίως με την ευρύτερη κουλτούρα του ήταν σε θέση να γνωρίζει και να προειδοποιεί. Να προειδοποιεί βέβαια εκείνους που ήσαν σε θέση να καταλάβουν και να συγκρατηθούν.
Ήταν μια σαφέστατη τριπλή προειδοποίηση που πιο συγκεκριμένη δεν μπορούσε να γίνει ελλείψει αποδείξεων οι οποίες δυστυχώς προέκυψαν ακολούθως σωρηδόν. Πρώτα έλεγε ότι ο αθλητισμός είναι μια μεγάλη υπόθεση αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι κάποια επιστημονική ανακάλυψη, δεν είναι η πενικιλίνη, δεν έχει σχέση με τα πεπρωμένα της φυλής. Μια αθλητική επιτυχία γεννά χαρά αλλά μέχρι εκεί. Γιατί ο κάθε είδους φανατισμός γεννά μίσος. Μετά προειδοποιούσε ότι κανείς και για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται να παίζει με την υγεία των αθλητών. Και κατέληγε ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί γιατί η ΔΟΕ μας έχει στο μάτι. «Έχει λόγους» προειδοποιούσε χωρίς να καταφεύγει στην ευκολία της θεωρίας της συνωμοσίας και της καταγγελίας των ξένων που επιβουλεύονται τους καπάτσους και ανίκητους λόγω προέλευσης Έλληνες. Θεωρίες που άνθισαν μετά το φιάσκο Κεντέρη – Θάνου που είχε σαν αποτέλεσμα μαζί με τις αποδοκιμασίες κατά την κούρσα των 200 μέτρων ανδρών τον διεθνή διασυρμό της χώρας. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησε η σωρεία κρουσμάτων ντόπινγκ στον στίβο και την άρση βαρών με αποτέλεσμα κανείς σήμερα να μην εκπλήσσεται από την περίπτωση Χονδροκούκη. Αν ακούγαμε τον Διακογιάννη πιθανότατα να είχαμε λιγότερα μετάλλια, αλλά θα είχαμε υγιέστερο αθλητισμό. Και αθλητές γιατί ποιος ξέρει πόσοι κατέστρεψαν την υγεία τους αυτά τα χρόνια.
ΥΓ.1
Και να μην διαβάσω την γνωστή θεωρία – καραμέλα περί εμπορευματοποίησης του αθλητισμού στον καπιταλισμό. Τα είδαμε και στον κρατικό αθλητισμό της Ανατολικής Γερμανίας και της Κίνας. Εκεί ήταν γενικευμένη και καθοδηγούμενη από τα πάνω η «προσπάθεια». Το αθλητικό θαύμα της ΓΛΔ ήταν σε μεγάλο βαθμό τεχνητό. Και έσβησε μαζί με την χώρα.
ΥΓ.2 Για την υπόθεση Παπαχρήστου
Σκέφτηκα πολύ πάνω στην κατάληξη του εξαίρετου άρθρου του Ανδρέα Πετρουλάκη. Πείστηκα ότι η Ολυμπιακή Επιτροπή είχε δίκιο. Πώς θα αγωνιζόταν δίπλα στις μαύρες συναθλήτριες της; Και κυρίως πως θα αντιδρούσαν οι θεατές που θα ήταν πληροφορημένοι και δικαιολογημένα εξοργισμένοι; Η ΔΟΕ και όλες οι Αθλητικές Ομοσπονδίες έχουν κινητοποιηθεί κατά του ρατσισμού γιατί πρέπει να ξαναγίνει συνείδηση ότι οι λέξεις σκοτώνουν πριν από τις σφαίρες.
Για όσους δε μιλάνε για υποκρισία της Ολυμπιακής Επιτροπής νομίζω ότι άκρως υποκριτική ήταν η συγγνώμη της αθλήτριας. Γιατί μια επι της ουσίας συγγνώμη θα αναφερόταν στην καρδιά του προβλήματος: «Δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα με τους μαύρους συνανθρώπους μου». Και μετά ακολουθούν τα περί λάθους και «αστείου». Μόνο που αν έκανε μια τέτοια δήλωση δεν θα μπορούσε να συνεχίσει τον συγχρωτισμό με τον έγκριτο ανθρωπολόγο κ. Κασιδιάρη που αποκάλεσε τους μετανάστες σκουπίδια. Ε, δεν γίνεται στην ζωή να τα έχεις όλα.
www.protagon.gr
Από 13 χρονών είμαι μέσα στα γήπεδα του βόλεϊ και δεν υπάρχει άθλημα που να μην το παρακολουθώ. Θεωρώ τον εαυτό μου άνθρωπο του αθλητισμού και για αυτό με ενοχλεί βαθύτατα η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, η υστερία που καταλαμβάνει γονείς αθλητών, παράγοντες αλλά και μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης μόλις μυριστούν «εθνική αθλητική επιτυχία».
Και να «Αίολος Κεντέρης», και να κατ’ απονομήν προαγωγές στο στράτευμα, και να άδειες για ΠΡΟ-ΠΟ και για βενζινάδικα.
Και κυρίως άφθονη αρλούμπα για τους ακατανίκητους Έλληνες που έχουν στο DNA τους να νικούν, όπως μας είχε πληροφορήσει η Ολυμπιονίκης της Αθήνας κα Φανή Χαλκιά που ακολούθως βρέθηκε ντοπαρισμένη, όπως συνήθως συμβαίνει με τους διάττοντες αστέρες που κάνουν εξωπραγματικές επιδόσεις.
Όμως όλο το Έθνος για ένα διάστημα «ντοπάρεται» από εθνική υπερηφάνεια. Για αυτό αν και ήμουν – και είμαι φυσικά για την μεγάλη προσφορά του στον τόπο – Σημιτικός μέχρι το κόκαλο, είχα θυμώσει όταν διάφοροι επιτήδειοι παράγοντες είχαν πείσει τον μη έχοντα και μεγάλη σχέση με τον αθλητισμό πρωθυπουργό να συμμετάσχει στο «πανηγύρι» της υποδοχής των Ολυμπιονικών του Σίδνευ. Γιατί όσοι παρακολουθούσαμε τον μεγάλο Γιάννη Διακογιάννη ξέραμε ή υποψιαζόμασταν. Γιατί ο Διακογιάννης με την τεράστια αθλητική παιδεία αλλά κυρίως με την ευρύτερη κουλτούρα του ήταν σε θέση να γνωρίζει και να προειδοποιεί. Να προειδοποιεί βέβαια εκείνους που ήσαν σε θέση να καταλάβουν και να συγκρατηθούν.
Ήταν μια σαφέστατη τριπλή προειδοποίηση που πιο συγκεκριμένη δεν μπορούσε να γίνει ελλείψει αποδείξεων οι οποίες δυστυχώς προέκυψαν ακολούθως σωρηδόν. Πρώτα έλεγε ότι ο αθλητισμός είναι μια μεγάλη υπόθεση αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι κάποια επιστημονική ανακάλυψη, δεν είναι η πενικιλίνη, δεν έχει σχέση με τα πεπρωμένα της φυλής. Μια αθλητική επιτυχία γεννά χαρά αλλά μέχρι εκεί. Γιατί ο κάθε είδους φανατισμός γεννά μίσος. Μετά προειδοποιούσε ότι κανείς και για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται να παίζει με την υγεία των αθλητών. Και κατέληγε ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί γιατί η ΔΟΕ μας έχει στο μάτι. «Έχει λόγους» προειδοποιούσε χωρίς να καταφεύγει στην ευκολία της θεωρίας της συνωμοσίας και της καταγγελίας των ξένων που επιβουλεύονται τους καπάτσους και ανίκητους λόγω προέλευσης Έλληνες. Θεωρίες που άνθισαν μετά το φιάσκο Κεντέρη – Θάνου που είχε σαν αποτέλεσμα μαζί με τις αποδοκιμασίες κατά την κούρσα των 200 μέτρων ανδρών τον διεθνή διασυρμό της χώρας. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησε η σωρεία κρουσμάτων ντόπινγκ στον στίβο και την άρση βαρών με αποτέλεσμα κανείς σήμερα να μην εκπλήσσεται από την περίπτωση Χονδροκούκη. Αν ακούγαμε τον Διακογιάννη πιθανότατα να είχαμε λιγότερα μετάλλια, αλλά θα είχαμε υγιέστερο αθλητισμό. Και αθλητές γιατί ποιος ξέρει πόσοι κατέστρεψαν την υγεία τους αυτά τα χρόνια.
ΥΓ.1
Και να μην διαβάσω την γνωστή θεωρία – καραμέλα περί εμπορευματοποίησης του αθλητισμού στον καπιταλισμό. Τα είδαμε και στον κρατικό αθλητισμό της Ανατολικής Γερμανίας και της Κίνας. Εκεί ήταν γενικευμένη και καθοδηγούμενη από τα πάνω η «προσπάθεια». Το αθλητικό θαύμα της ΓΛΔ ήταν σε μεγάλο βαθμό τεχνητό. Και έσβησε μαζί με την χώρα.
ΥΓ.2 Για την υπόθεση Παπαχρήστου
Σκέφτηκα πολύ πάνω στην κατάληξη του εξαίρετου άρθρου του Ανδρέα Πετρουλάκη. Πείστηκα ότι η Ολυμπιακή Επιτροπή είχε δίκιο. Πώς θα αγωνιζόταν δίπλα στις μαύρες συναθλήτριες της; Και κυρίως πως θα αντιδρούσαν οι θεατές που θα ήταν πληροφορημένοι και δικαιολογημένα εξοργισμένοι; Η ΔΟΕ και όλες οι Αθλητικές Ομοσπονδίες έχουν κινητοποιηθεί κατά του ρατσισμού γιατί πρέπει να ξαναγίνει συνείδηση ότι οι λέξεις σκοτώνουν πριν από τις σφαίρες.
Για όσους δε μιλάνε για υποκρισία της Ολυμπιακής Επιτροπής νομίζω ότι άκρως υποκριτική ήταν η συγγνώμη της αθλήτριας. Γιατί μια επι της ουσίας συγγνώμη θα αναφερόταν στην καρδιά του προβλήματος: «Δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα με τους μαύρους συνανθρώπους μου». Και μετά ακολουθούν τα περί λάθους και «αστείου». Μόνο που αν έκανε μια τέτοια δήλωση δεν θα μπορούσε να συνεχίσει τον συγχρωτισμό με τον έγκριτο ανθρωπολόγο κ. Κασιδιάρη που αποκάλεσε τους μετανάστες σκουπίδια. Ε, δεν γίνεται στην ζωή να τα έχεις όλα.
www.protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου