Ημίν τοις φίλοις πένθος

Του Β. Π. Καραγιάννη
 

"Είναι οι φίλοι μου που χάθηκαν

Μπάντα επαρας ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽βροχκχίας να παίζει κάτω από τη βροχή

Κι εγώ

Είμαι η Αγία Πόρνη των νερών

Με τα μιλιούνια θαυμαστές στα πόδα μου

Ετοιμα ν' αλαλάξουν από ευχαρίστηση στηση ﷽﷽﷽﷽αλαλαα μοπυαπεται μόνοτωδεις συνυπαρξεις.

Για το αμείλιχτο πέρασμα του χρόνου από τα νιάτα μου..."

                                                  Νίκος Χειλαδάκης. 1952- 12 Ιουλίου 2012

                                       

Μετράμε απώλειες, το λοιπόν. Φυσικά, φθαρτά όντα είμαστε άρα  σε πορεία φθοράς ανεπίστροφης και ήττας με το χρόνο, ...

σε συνάρτηση με τον μόνο μας αντίπαλο, το σώμα μας κυρίως, λίγο και τους άλλους, τις συνθήκες κ.α. παράλογα της καθημερινότητας που μας καταλογίζονται σαν χρέη απαράγραπτα και σωρευτικά.

            Νίκος Χειλαδάκης (1952-12/Ιουλίου 2012) Αθήνας κατ' εξοχήν κάτοικος. Κάποτε, κάποια χν﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ πασΚκατ' εξσυνρτηησειρόνια, στην αρχή της δεκαετίας του '80 ως λογιστής, ήρθε να εργαστεί, στα εδώ νταμάρια της πόλης και τα λατομεία της.

            "Λογιστής είναι ένα επάγγελμα τρυφερό και γελοίο" έγραφε ο φίλος του ποιητής, Γ. Μαρκόπουλος

-και συμφωνούσε σ' αυτό οηςι﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ι συμφωνοιοσυε οκατ εξ σθυφμωνιοσυε οκατ εξο και ποιητής, ιδίως ποιητής,  Ν. Χ.- Κι αυτός επικούρειος σχεδόν να παίρνει σβάρνα, τότε, τη ζωή εδώ κι όπως αυτή του φύσαγε κι άλλοτε ν' ανθίζει άλλοτε να μαραίνεται.

            Μικρό βιογραφικό του πάραυτα.

            Γεννήθηκε το 1952 στην Αθήνα. Ηταν εκδότης Τοπικής Εφημερίδας και Δημοσιογράφος.Υπήρξε ιδιοκτήτης και Διευθυντής Ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών. Είχε εκδώσει 3 Ποιητικές συλλογές:

            1. «Ποιήματα», Εκδόσεις Θεωρία, Αθήνα 1986

            2. «ΙΚΣΩΣ ή ΙΞΩΣ», Εκδόσεις Εκάτη, Αθήνα 1996

            3. «Αιρετικά και Ερωτικά», Εκδόσεις Εκάτη, Αθήνα 2006.

Είχε μεταφράσει το ποίημα του Oscar Wilde “ Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντινγκ» , Εκδόσεις Εκάτη, Αθήνα 1999. Έχει αποδώσει στα Ελληνικά μέρος του οδοιπορικού του διάσημου Τούρκου περιηγητή του 15ου Αιώνα Εβλιά Τσελεπή με τίτλο «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» Εκδόσεις Εκάτη, Αθήνα 1992. Έχει αποδώσει στα Ελληνικά από τον ίδιο Τούρκο περιηγητή και έχει μεταφράσει από το Βρετανό αβά Covel κομμάτια των οδοιπορικών τους σε ένα βιβλίο με τίτλο «Από Κωνσταντινουπόλεως εις Αδριανούπολη» Εκδόσεις Εκάτη, Αθήνα 1994. Είχε οργανώσει και παρουσιάσει εκατοντάδες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές και υπάρχουν κριτικά κλπ κείμενα του σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Ποιήματα του έχει μελοποιήσει ο Μιχάλης Κουμπιός και άλλοι συνθέτες. Τελευταίο του έργο του Tristan Corbiere, Άνθρωποι της Θάλασσας/Gens de Mer, δίγλωσση έκδοση Γαλλικά-Ελληνικά, Απόδοση Νίκος Χειλαδάκης, Εκάτη.

            "Χειμώνα του 1970 σε ηλικία 18 ετών, ακούει για πρώτη φορά τον Κωστή Νικολάκη να του απαγγέλλει ένα ποίημα του Τριστάν Κορμπιέρ σε ελληνική μετάφραση, και μένει καταγοητευμένος. Από τότε πέρασαν σαράντα ολόκληρα χρόνια, και το 2010, είχαμε τη χαρά να κρατάμε στα χέρια μας αυτό το βιβλίο, με μεταφράσεις των ποιημάτων (μια δημιουργική μετάφραση, σαν το είδος των ποιητικών μεταφράσεων που μας διδάσκει χρόνια τώρα ο Γιώργος Κεντρωτής): με απόλυτο σεβασμό στο μέτρο και τη ρίμα του πρωτότυπου.
Έργο ζωής λοιπόν, το συγκεκριμένο βιβλίο ή αν θέλετε η εκπλήρωση ενός τάματος".

            Ενας σημαντικός Γάλλος ποιητής παραγνωρισμένος εκεί κι άγνωστος σχεδόν στην Ελλάδα -τον γνώριζε λίγο και τον μιμήθηκε ο Ν. Καββαδίας- έγινε γνωστός στα γράμματά μας από τον Ν.Χ. Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν και στην "Παεμβαση τχ.δημοσιευτηκαν στην Παα ς συνεργαανθ οκατ εξορέμβαση" τχ. 159.

            Εντονα πολιτικοποιημένος, σαρκαστής άδολος κι αυτοσαρκαστήςνατνα﷽﷽﷽﷽﷽ριστα την αφηγοκΝΙΝ στα γραφενιοσυε οκατ εξο  άγριος, τον καινατνα﷽﷽﷽﷽﷽ριστα την αφηγοκΝΙΝ στα γραφενιοσυε οκατ εξορό του εισοδισμού των τροτσκιστών στο πασόκνατνα﷽﷽﷽﷽﷽ριστα την αφηγοκΝΙΝ στα γραφενιοσυε οκατ εξο, μας έλεγε, το πως κουβαλούσε σε σακιά τους νατνα﷽﷽﷽﷽﷽ριστα την αφηγοκΝΙΝ στα γραφενιοσυε οκατ εξο τόμους των απάντων του ΛΕΝΙΝ στα γραφείο του κόμματος προς σοσιαλιστικόν, θεωρητικόν σωφρονισμόν των μελών του. Εχω αυτή την εικόνα ζωντανή μπροστά μου, κι όταν του έλεγα για το αντίστοιχο π.﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ύντανουηκαν ο Ν.καββαδ ς συνεργαανθ οκατ εξορόβλημα που αντιμετώπιζα με τη μεταφορά των εν λόγω απάντων από το σπίτι μου στην ανακύκλωση ( των γραφέιων τηγραφα ρκοα εικά.έχω  την έκδοση του 1953 λάφυρο των γραφείων της τότε τοπικής ΕΔΑ και μου αρκούσε  των γραφέιων τηγραφα ρκοα εικά.όχι βέβαια για ανάγνωση) σπαρταριστά. λοιπόν, προχωρού ε ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽νταν  (ωσηι γραφέιων ςσε τη φάρσα : - Κύριε συνάδελφε εγώ, έχω Το ﷽﷽﷽﷽﷽﷽ε η πόλη στο οποι ς συνεργαανθ οκατ εξο και προϋπη Το ﷽﷽﷽﷽﷽﷽ε η πόλη στο οποι ς συνεργαανθ οκατ εξορεσία άλλωστε ".

            Το καιρό μενο﷽﷽﷽﷽﷽﷽ο κεικο Σχεδη  εΝΙΝ στα γραφενιοσυε οκατ εξοπου  (Ενα ﷽﷽﷽﷽ταφορά των εν λόγω απα ς συνεργαανθ οκατ εξοέμεινε  στην Κοζάνη  εμενο﷽﷽﷽﷽﷽﷽ο κεικο Σχεδη  εΝΙΝ στα γραφενιοσυε οκατ εξοίχε αναπτύξει μενο﷽﷽﷽﷽﷽﷽ο κεικο Σχεδη  εΝΙΝ στα γραφενιοσυε οκατ εξοσχέσεις και φιλίεςμενο﷽﷽﷽﷽﷽﷽ο κεικο Σχεδη  εΝΙΝ στα γραφενιοσυε οκατ εξο αλησμόνητες κυρίως με ό,τι πνευματικό και πολιτισμένο πολιτικό διέθετε η πόλη, στο οποίο συμμετείχε ενθουσιωδώς, είτε ατομικά δρώντας είτε με τις παύ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽λλαχοεναβστρε αβραδιες στο Σιρέες του. Ατέλειωτες βραδιές στο Σιόποτο κι αλλαχού χωμένοι και χαμένοι σε οινοπνευματώδεις συνυπάρξεις. Το Σεπτέμβριο του 1989 στο αθηναϊκό περιοδικό "Σχεδία" τχ. 7 δημοσίευσε ένα δισέλιδο κείμενο με τίτλο: Τι Λωζάνη τι Κοζάνη κι υπότιτλο "Για ένα φιλί θα θέλει γάμο/κι έτσι για πάντοτε την χάνω" ένα εμπεριστατωμένο κι έντονα αισθαντικό κείμενο για τα ζητήματα του πολιτισμούπυ δημσουετηκαν 10 ποιηματα του  ς συνεργαανθ οκατ εξο  και των γραμμάτων της πόλης μέσα από τους ανθπυ δημσουετηκαν 10 ποιηματα του  ς συνεργαανθ οκατ εξορώπους και τους θεσμούς της, το Λαογραφικό Μουσείο και το περιοδικό "Παπυ δημσουετηκαν 10 ποιηματα του  ς συνεργαανθ οκατ εξορέμβαση". Εντελώς πρώιμα και διαισθητικά έβγαλε το σύγχρονο, πνευματικό πρόσωπο της Κοζάνης προς τα έξω της, το πρώτον και τόσον εμφαντικά. Αργότερα μου έστελνε πολλές λογοτεχνικές συνεργαπυ δημσουετηκαν 10 ποιηματα του  ς συνεργαανθ οκατ εξοσίες,  η τελευταία μάλιστα στο μόλις πριν τεύχος της "Π" 161/162 όπου δημοσιεύτηκαν 10 ποιήματά του.

            Στην ποιητική του συλλογή "Ποιήματα" εκδ. Θεωρία,  1986 δημοσίευσε ένα πικρό ποίημα (σονρι

﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽τωσε τα μπν εδιλαδάκης ς συνεργαανθ οκατ εξοέτο) με αφορμή την πόλη της Κοζάνης και τον εδώ βίο του.

Κόκκινη πέτρα πάνω στο νταμάρι

Μερακλωμένος ο σπαστήρας βγάζει

Και δεν το παίρνει φαίνεται χαμπάρι

Εργάτης που ακούραστα σακιάζει

Σκληρή δουλειά, του ατσάλωσε τα μπρι

﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽τωσε τα μπν εδιλαδάκης ς συνεργαανθ οκατ εξοράτσα

Τα μούσκλια σφίξαν, τρέχει το δρωτάρι

τα πίνει ο κάπταιν που η μπουνάστα

Τόνε κρατά στο ντοκ και δε σαλπά  Εβ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ι αδειοι δραεδιλαδάκης ς συνεργαανθ οκατ εξορει

...και συ μετράς τετράδες στην αράδα

Αντιδικώντας πάντα με τη μοίρα

Εσένα που δεν χώραγε η Ελλάδα

Να περπατάς σκυφτός και αν μη φ  Εβ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ι αδειοι δραεδιλαδάκης ς συνεργαανθ οκατ εξοτάνεις

Καθώς στα δύο σκίζουνε το μυαλό σου

Οι κρύοι κι άδειοι δρόμοι της Κοζάνης

Εγερνε προς τους "καταραμένους" ποιητές κι ανθι ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽σετικαταρμαενους ποιητ ς συνεργαανθ οκατ εξορώπους, αυτούς δηλαι ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽σετικαταρμαενους ποιητ ς συνεργαανθ οκατ εξοδή που δημιουργούν με μια διαφορετική αισθητική κι ευαισθησία, ο τρυφερός αυτός άνθρωπος, ο οποίος συνεχώς σχεδίαζε και μόνιμα δεν του έβγαιναν. Ο Ν.Χ., άφησε πίσω την ημιτελή σύνθεση της ζωής του που φος του ﷽﷽﷽﷽νη απο την  ς συνεργαανθ οκατ εξορές είναι πιο ενδιαφέρουσα από την φαινομενικά ολοκληρωμένη. ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽τελ ς συνεργαανθ οκατ εξο

Εγώ ο Νίκος Χειλαδάκης

Λογιστής

Με νο

﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽λ πιαδνε το μνταμαποιη ς συνεργαανθ οκατ εξούμερα πολλά ασχολούμαι

Μα η ζωή μου είναι το νούμερο που με πιέζει πιο πολύ.

Ας λυπηθούμε το λοιπόν, ορισμένως και όσοι γνωστοί του εδώ, φίλοι του τότε και του πάντοτε, ανακατώνοντας τα άγρια χόρτα της μνήμης, που αλίμονο τρέφεται όλο μ' ανθρώπινα σώματα έτσι ή αλλιώς.