Μόσιαλος: Όποιος μπορεί να φέρει μία καλύτερη δανειακή σύμβαση με χαμηλότερο από 2% επιτόκιο, ας το κάνει

Παραθέτω ένα απόσπασμα από τη σημερινή συνέντευξη του Ηλία Μόσιαλου στο Ράδιο 9:

Μ. Παπαπαναγιώτου: Ένα μεγάλο μέρος της εξήγησης, γιατί υπήρξε αυτή η συντριβή του μεσαίου χώρου, στον οποίο ανήκει και το ΠΑΣΟΚ, είναι η πολιτική που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις τα προηγούμενα 2,5 χρόνια, των οποίων μέλος ήσασταν κι εσείς και δεν ξέρω αν ουσιαστικά πάτε σε μία αυτοκριτική ή σε μία επαναπροσέγγιση σε άλλη βάση, όλης της υπόθεσης.

Η. Μόσιαλος: Κοιτάξτε να δείτε. Και τα 2 ισχύουν στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά αυτό που έγινε τα τελευταία 2 – 2,5 χρόνια, δεν θα  πρέπει να αγνοούμε, ότι έγινε μέσα σε ένα πολύ δυσμενές διεθνές περιβάλλον. Ότι η χώρα, ή θα είχε οδηγηθεί στη δραχμή και...


...στην πτώχευση ή θα έπρεπε να κάνει μία υπερπροσπάθεια, με τις δυνάμεις που είχε ο κρατικός μηχανισμός αλλά και το ίδιο το πολιτικό σύστημα.

Εγώ είμαι από αυτούς οι οποίοι έλεγαν συνεχώς, ότι το πολιτικό σύστημα που είχαμε δεν είχε πολύ μεγάλες δυνατότητες. Ούτε αυτό που έχουμε τώρα, είναι πολύ καλύτερο, με την εμφάνιση των νέων κομμάτων, από αυτό που είχαμε πριν. Δηλαδή, λείπουν από το πολιτικό σύστημα οι δυνάμεις, αν το θέλετε και οι πολιτικοί, καθαροί άνθρωποι, έντιμοι άνθρωποι, που έκαναν 5 πράγματα στη ζωή τους, χωρίς να έχει χρειαστεί να στηριχθούν, ούτε στους κομματικούς μηχανισμούς είτε σε αδιαφανείς μηχανισμούς, οι οποίοι θα θελήσουν να πάνε τη χώρα σε ένα άλλο επίπεδο.

Επομένως, με δεδομένες τις δυνατότητες που είχε το πολιτικό σύστημα και ένα κράτος που δεν λειτουργούσε, με ένα εξωτερικό περιβάλλον απολύτως εχθρικό –δεν ήταν ο κος Ολάντ πρόεδρος της Γαλλίας τότε, ούτε είχαν συνειδητοποιήσει, οι Ευρωπαίοι, το τί έπρεπε να κάνουν για να σώσουν το ευρώ, δεν ήξεραν κι αυτοί που ήθελαν να πάνε- έγινε μία πολύ μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή, με τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού. Ότι μπορεί να έγινε άτσαλα, προφανώς και έγινε άτσαλα, γιατί σας εξήγησα για ποιο λόγο έγινε έτσι.

Μ. Παπαπαναγιώτου: Ήταν μοναδικοί οι λόγοι αυτοί;

Η. Μόσιαλος: Θεωρείτε ότι αν αυτή τη στιγμή δεν είχαμε μόνο 4δις έλλειμμα, σε σχέση με τα 24δις που είχαμε τον Οκτώβριο του 2009, θα μπορούσε η τωρινή κυβέρνηση να πάει να διαπραγματευτεί; Αν είχαμε μείνει στα 20 ή στα 15δις θα συζητούσε κανείς μαζί μας;


Μ. Παπαπαναγιώτου: Θα μπορούσε να υπάρχει, κάποιος αντίλογος σε αυτό που λέτε, αλλά δεν θέλω τώρα να μπούμε στα νούμερα. Αυτό που εννοώ, είναι ότι μήπως με ένα άλλο μείγμα πολιτικής και με μία άλλη διαπραγμάτευση απέναντι στην τρόικα, θα μπορούσαμε να έχουμε πετύχει ακόμα καλύτερα νούμερα και ακόμα μικρότερο έλλειμμα. Αν ξαφνικά ανακαλύψαμε κάποιες δυνατότητες επαναδιαπραγμάτευσης, αυτές οφείλονται ως ένα σημείο στο μεταβαλλόμενο ευρωπαϊκό περιβάλλον, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και διαπιστώσεις αντικειμενικής αποτυχίας μίας ορισμένης πολιτικής, η οποία έχει οδηγήσει σε μία ύφεση, που ούτε κατά διάνοια την είχαν προβλέψει και οι ίδιοι οι εμπνευστές της.

Η. Μόσιαλος: Εγώ, θα συμφωνήσω, ότι όταν κάνεις μόνο πολιτική λιτότητας έχεις συγκεκριμένα αποτελέσματα. Αλλά μέσα σε ένα διεθνές κλίμα, που εσείς το είπατε μεταβαλλόμενο και εγώ συμφωνώ απόλυτα, με μία πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα που θυμάστε πώς ήταν… Ας πούμε πέρσι τέτοιο καιρό. Θυμάστε τις καταλήψεις των δημόσιων κτηρίων, τις συνεχείς διαδηλώσεις, την επίπτωση που είχε αυτό στην τουριστική περίοδο της Αθήνας και μόνο, ή και γενικότερα στη χώρα μας, μία μεγάλη αστάθεια ως προς το πού θα πάει η χώρα συνολικότερα. Νομίζετε ότι μπορεί να γίνει αναπτυξιακή πολιτική μέσα σε ένα τέτοιο πολιτικό κλίμα; Όχι σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει.

Μ. Παπαπαναγιώτου: Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Και ξέρετε γιατί; Γιατί όλη αυτή η πολιτική, από την αρχή της, δεν είχε πολιτική νομιμοποίηση. Και εδώ ήταν ένα τεράστιο πολιτικό πρόβλημα, το οποίο το είχε μπροστά της αυτή η κυβέρνηση διαρκώς και μονίμως. Ακόμα και με την εκδοχή της κυβέρνησης Παπαδήμου. Από τη στιγμή που υπήρχε αυτό το τεράστιο ζήτημα, ελάχιστα πράγματα μπορούσαν να γίνουν.

Η. Μόσιαλος: Ναι, αλλά αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να πάμε να χτυπήσουμε τοίχο, από την άλλη μεριά θα έπρεπε να αποχωρήσουμε από το ευρώ και την ευρωζώνη και τα διλήμματα…

Μ. Παπαπαναγιώτου: Δεν είναι απαραίτητο αυτό. Θα μπορούσε να έχει αναζητηθεί ένας τρόπος, να υπάρξει λαϊκή ετυμηγορίας επ’ αυτού. Όπως και τώρα πολλά πράγματα αλλάξανε, λόγω της λαϊκής ετυμηγορίας.

Η. Μόσιαλος: Πολύ σωστά και θα συμφωνήσω μαζί σας. Αλλά, καλώς ή κακώς, το να κάνεις εκλογές, δεν σημαίνει ότι βρίσκεις χρήματα αμέσως. Μπορεί ο ελληνικός λαός να ψηφίσει ότι θέλει. Και να βγάλει ένα κόμμα, είτε της άκρας δεξιάς, είτε της άκρας αριστεράς ή του μεσαίου χώρου ή ότι θέλει ο ελληνικός λαός. Αυτό δεν σημαίνει ότι την επόμενη ημέρα θα βρέχει χρήματα από τον ουρανό, επειδή ο ελληνικός λαός ψήφισε προς τη μία κατεύθυνση ή την άλλη.

Εγώ προσπαθώ να σας πω, ότι αν σήμερα, δεν είχε γίνει μία μεγάλη δημοσιονομική προσαρμογή, αυτή η κυβέρνηση, δεν θα ήταν σε θέση να συζητά αυτή τη στιγμή. Και έχει και πολλά άλλα πλεονεκτήματα. Δεν είναι μόνο η δημοσιονομική προσαρμογή. Μιλάμε στη χώρα μας για το ευρωομόλογο. Ότι αν θα γίνει ευρωομόλογο, τότε η Ελλάδα θα ωφεληθεί από αυτή τη διαδικασία. Η Ελλάδα είναι ήδη σε συνθήκες ευρωομολόγου γιατί δανείζεται με 2% επιτόκιο. Τη στιγμή που η Γαλλία δανείζεται κοντά στο 3%, όλες οι υπόλοιπες χώρες είναι πάνω από 4% -Ιταλία και Ισπανία γνωρίζετε ότι είναι κοντά στο 6% και στο 7%- και με μόνο τη Γερμανία να είναι κοντά στο 1,7%. Δηλαδή η Ελλάδα, πέτυχε ήδη μέσα από τις διαπραγματεύσεις που είχε και τις διαδικασίες της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, μία καλή συμφωνία επιτοκίων.

Οπότε μην τα μηδενίζουμε όλα. Εγώ δεν σας είπα ότι όλα ήταν ιδανικά. Το αντίθετο. Αλλά έγιναν προσπάθειες, οι οποίες ευνοούν τώρα τη σημερινή κυβέρνηση.

Μ. Παπαπαναγιώτου: Υπάρχουν όμως επαχθείς όροι σε αυτόν το χαμηλότοκο δανεισμό. Αυτό είναι το πρόβλημα, το οποίο δεν επιτρέπει και στην ελληνική οικονομία να πάρει τα πάνω της και να σηκώσει κεφάλι.

Η. Μόσιαλος: Μπορείτε να μου πείτε, ποιοι είναι οι επαχθείς όροι; Για να μιλήσουμε με συγκεκριμένα νούμερα. Γιατί εμένα μου αρέσει να μιλάω πάρα πολύ συγκεκριμένα. Ακούω συνέχεια για αυτούς τους επαχθείς όρους και θα ήθελα να τους ακούσω.

Μ. Παπαπαναγιώτου: Να σας πω. Θα σας πω έναν το οποίο είναι το βασικό. Ότι είναι μία συνταγή εσωτερικής υποτίμησης, η οποία έχει λειτουργήσει στο ένα της σκέλος, με αποτέλεσμα να καταστρέψει την οικονομία.

Η. Μόσιαλος: Ναι, αλλά να μην συγχέουμε τη δανειακή σύμβαση και τα επιτόκια, με τις δημοσιονομικές προσαρμογές. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Η δανειακή σύμβαση. Αν μπορείτε να βρείτε μία καλύτερη δανειακή σύμβαση με χαμηλότερο από 2% επιτόκιο, με περίοδο χάριτος μεγαλύτερη των 10 ετών όπου θα πληρώνονται μόνο τόκοι και όχι το κεφάλαιο, τότε καλό είναι όποια πολιτική δύναμη ή όποιος σχολιαστής, μπορεί να φέρει ένα τέτοιο πακέτο για τη χώρα, να το κάνει. Αλλιώς, όλα εκείνα τα οποία συζητάμε, ότι μπορεί να υπάρξουν και καλύτερα, χωρίς να υπάρχουν επί τάπητος οι εναλλακτικές λύσεις, είναι θεωρητικές συζητήσεις. Και καλώς ή κακώς στη ζωή, η θεωρία έχει κάποια σημασία. Στην πολιτική όμως, αυτό που έχει σημασία, είναι η πράξη.

Επομένως, εδώ υπάρχει μία πρόταση, πολύ συγκεκριμένη. Όποιος έχει αντιπρόταση, μπορεί να βρει λεφτά από την Κίνα, από τη Ρωσία…Και τί δεν είχαμε ακούσει τα προηγούμενα χρόνια, απίστευτες θεωρίες είσπραξης χρημάτων και δανειακών συμβάσεων, με καλύτερους όρους, από αυτούς τους οποίους είχαν πετύχει οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Και επαναλαμβάνω. Δεν ισχυρίζομαι ότι όλα όσα έγιναν πριν, ήταν σωστά. Και δεν ήταν σωστά. Έγιναν τεράστια λάθη. Και έγιναν τεράστια λάθη, γιατί δεν υπήρξε κράτος και δεν υπήρχε κρατικός μηχανισμός.

Εδώ όμως που φτάσαμε, η σημερινή κυβέρνηση έχει σημαντικά πλεονεκτήματα.

Έχει ένα έλλειμμα 4 δις και όχι 24δις. Άρα, μεγαλύτερα περιθώρια προσαρμογών.

Δεύτερον. Έχει έναν διαφορετικό διεθνή παράγοντα, με την παρουσία του Ολάντ στη Γαλλία αλλά και με τη συνειδητοποίηση πλέον, από τις συντηρητικές κυβερνήσεις της ΕΕ, ότι θα πρέπει να αλλάξει η δική τους πολιτική.

Τρίτον, έχει μία δανειακή σύμβαση, με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους, που αν υλοποιηθεί το επόμενο διάστημα –που πιστεύω ότι θα υλοποιηθεί- και ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα θα δημιουργήσει, και τα 6δις που χρωστάει το δημόσιο στους ιδιώτες θα τα δώσει, γιατί αυτά προβλέπονται στη δανειακή σύμβαση. Θα πέσει αμέσως δηλαδή, στην ελληνική οικονομία, ένα 2,5% του ετήσιου εθνικού μας πλούτου.

Άρα, αυτή η κυβέρνηση, έχει ευνοϊκές συνθήκες, να αρχίσει την αναδιάταξη της ελληνικής οικονομίας. Αυτό θέλω να πω. Να πω κάτι αισιόδοξο. Ότι αυτές οι θυσίες που έκανε ο ελληνικός λαός, αν τις διαχειριστεί σωστά το παρών κυβερνητικό σχήμα, μπορεί να έχει επιτυχίες.

parapolitiki.com