Το έτος που γεννήθηκε το «νόμιμο και ηθικό»

Της Λίνας Παπαδάκη

Ο λαός περιμένει να ακούσει την εκδοχή του σε πρώτο πρόσωπο

Δύο αρνήσεις κάνουν μια κατάφαση; Η μία άρνηση ήταν της Βουλής, να διερευνήσει τις ενδεχόμενες ευθύνες υπουργών για το Βατοπέδι, γιατί είχαν παραγραφεί. Η άλλη άρνηση ήταν της Δικαιοσύνης, να αναγνωρίσει δόλο στα μη πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονταν στην υπόθεση. Αυτά δημιουργούν την κατάφαση της δικαίωσης της ΝΔ για το θέμα που τότε είχε συγκλονίσει τη χώρα; Ναι, αν δεχτούμε ότι είναι  φυσιολογικό πράγμα να υπάρχει ελληνική λίμνη που δεν ανήκει στο Δημόσιο αλλά σε μια μονή, με χρυσόβουλα προ συστάσεως ελληνικού κράτους.

Αν δεχτούμε ότι είναι κανονικό οι μοναχοί της να στήνουν κτηματομεσιτικές συναλλαγές με κυβερνητικά στελέχη με προφανές όφελος για την περιουσία (όχι πνευματική) του Αγίου Όρους και άγνωστη επίπτωση από τη συναλλαγή για το Δημόσιο (αφού κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τη μετρήσει). Aν δεχτούμε ότι ιερή αποστολή των ταγών των Αιωνίων Μονών της Χριστιανοσύνης είναι να πολλαπλασιάζουν τους θησαυρούς τους και των ευσεβών υπουργών να ευνοούν τις θεάρεστες μπίζνες. Όλη όμως αυτή η θριαμβολογία για την αθωότητα των πάντων, υπουργών, μοναχών και αξιωματούχων που ανακατεύτηκαν στο Βατοπέδι, ήταν γιατί η Δικαιοσύνη εξέτασε μερικές φέτες της υπόθεσης και τις βρήκε καθαρές. Αν αυτός είναι λόγος πανηγυρισμών, στη Νέα Δημοκρατία ξέρουν - άλλωστε η φράση «νόμιμο και ηθικό» τότε γεννήθηκε.

Το ίδιο άλλωστε πανηγύριζαν, χειροκροτώντας όρθιοι επί πεντάλεπτο τον τότε πρωθυπουργό Καραμανλή, όταν με γενναιότητα είχε παραδεχτεί ότι είχε υποτιμήσει το μέγεθος της υπόθεσης Βατοπεδίου, είχε ευθέως καταγγείλει της σκανδαλώδη συμπεριφορά κρατικών λειτουργών και είχε με παρρησία αναλάβει προσωπικά την πολιτική ευθύνη. Τίνος πράγματος είχε αναλάβει την πολιτική ευθύνη; Της σκευωρίας που στήθηκε εναντίον του, όπως σήμερα μας λέει; Του σκανδάλου της κατασκευής σκανδάλου, όπως είπε ο Θοδωρής Ρουσόπουλος; Και αφού επρόκειτο για συνωμοσία κατά της Κυβέρνησής του, γιατί ο Κώστας Καραμανλής είχε απομακρύνει όλους τους υπουργούς που εμπλέχτηκαν αμέσως ή εμμέσως; Για να κάνει το χατήρι των σκευωρών; Και οι τότε αποπεμφθέντες υπουργοί γιατί σήμερα νιώθουν δικαιωμένοι; Οι ευθύνες των ιδίων ποτέ δεν εξετάστηκαν.

Την πενταετία 2004 - 2009 πρέπει να στήθηκαν στην Ελλάδα περισσότερες συνωμοσίες από όλες μαζί του Ψυχρού Πολέμου. Από τις υποκλοπές, τις φωτιές στην Πελοπόννησο, τα δομημένα ομόλογα, το σχέδιο εξόντωσης του τότε Πρωθυπουργού λόγω του αγωγού των Ρώσων, τα κατασκευασμένα νούμερα του ελλείμματος από την ΕΛΣΤΑΤ μέχρι το Βατοπέδι, είχαμε μια Κυβέρνηση που είναι απορίας άξιο πώς κατάφερε να επιβιώσει πέντε χρόνια με αυτόν το χορό συνωμοτών που είχε στηθεί γύρω της. Ευτυχώς οι ένοχοι βρέθηκαν όλες τις φορές και καταγγέλθηκαν. Ήταν οι γνωστοί «κάποιοι».  Η ίδια ήταν πάντα αθώα. Πλην εκείνης της μιας περίπτωσης που είχε ομολογήσει ο Κώστας Καραμανλής τις κυβερνητικές και προσωπικές του ευθύνες για το real estate με τους μοναχούς, που όμως με την τελευταία του δήλωση κι αυτές τις ανακαλεί.

Ας ελπίσουμε έστω ότι τώρα αποφάσισε να μιλάει και το σπάσιμο της σιωπής του δεν ήταν συγκυριακό. Υπάρχουν πολλές συνωμοσίες εναντίον της Κυβέρνησής του που παραμένουν ανεξιχνίαστες και ο λαός περιμένει να ακούσει την εκδοχή του σε πρώτο πρόσωπο. Με κυριότερη εκείνη που οδήγησε, προφανώς πίσω από την πλάτη του, τη χώρα σε ναυάγιο. Ποιοι ήταν οι «κάποιοι» που έφταιγαν γι' αυτό;
athensvoice.gr