«Δεν έφταιγεν ο ίδιος. Τόσος ήτανε»

Η κυβέρνηση δεν έχει συναίσθηση των ευθυνών της και η χώρα μετατρέπεται αργά αλλά σταθερά σ’ ένα απέραντο φρενοκομείο…
Η κατάκτηση της 4ης θέσης στην… world league της εξαθλίωσης αποτελεί μέγα επίτευγμα και ως εκ τούτου συνιστά εθνική επιτυχία. Συνδυαζόμενη μάλιστα με την πρωτιά της Βενεζουέλας- χώρας πρότυπο των απανταχού «συριζανελιστών»- η κυβέρνηση αποκτά την ηθική βάση επί της οποίας έχει προσεχώς την ευκαιρία να χτίσει το αφήγημα που θα συνοδεύει το… νέο έπος της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς.

Εδώ που τα λέμε δεν είναι μικρό πράγμα να συναγωνίζεσαι με τα μεγαθήρια της παγκόσμιας εξαθλίωσης- με χώρες όπως η Νότιος Αφρική, η Αργεντινή, η Κολομβία κλπ- και να κερδίζεις μια θέση στο final four.
Πρόκειται για τεραστίων διαστάσεων επιτυχία αν
σκεφθεί κανείς ότι η κυβέρνηση, την ίδια στιγμή που κατακτούσε περίοπτη θέση στο δείκτη διαφθοράς, έδινε συγχρόνως τη μάχη για τη μείωση του χρέους και των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Προφανώς ο πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο επέλεξαν… να τα πάρουν όλα από τους φορολογούμενους ώστε να μπει η χώρα στην τετράδα του παγκόσμιου δείκτη εξαθλίωσης και… να τα δώσουν όλα στους θεσμούς προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση. Ευφυώς σκεπτόμενοι επένδυσαν στο μέλλον, αφού δίνοντας περισσότερα απ’ όσα θα έδιναν ένα χρόνο πριν ώστε να κλείσει η αξιολόγηση, υπολογίζουν ότι εξαθλιώνοντας τους φορολογούμενους θα διεκδικήσουν με αξιώσεις την πρωτιά από τη Βενεζουέλα.
Ασφαλώς οι ιθύνοντες του σχεδίου έχουν επίγνωση των δυσκολιών, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι η Βενεζουέλα είναι ασυναγώνιστη(και) σ’ αυτόν τον τομέα.
Σκεφθείτε ότι η χώρα του Μαδούρο- την οποία προσφάτως επισκέφθηκε και ο πανελληνίως άγνωστος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μυστακίδης για να αποτίσει φόρο τιμής στο τελευταίο αντί- ιμπεριαλιστικό οχυρό- επί τρία συναπτά έτη κατέχει την κορυφή της σχετικής λίστας. Ως εκ τούτου υπάρχουν δυσκολίες, αλλά μη βάζετε και στοίχημα ότι η κυβέρνηση δεν θα τα καταφέρει.
Άλλωστε η κυβέρνηση της πρώτης φοράς Αριστερά με τη βοήθεια της Παναγίας, την οποία εκπροσωπούν στο κυβερνητικό σχήμα οι ΑΝΕΛ, όπως κατάφερε μετά από πολύμηνη μάχη να υπογράψει το τρίτο Μνημόνιο και τώρα… στριμώχνει τους θεσμούς ζητώντας τους επιπλέον μέτρα, έτσι μπορεί να επιτύχει πέραν του πρωτογενούς πλεονάσματος και πρωτογενές πλεόνασμα εξαθλίωσης. Τέτοια μάλιστα που θα τρίβουμε τα μάτια μας, όπως είπε και ο υπουργός συντονιστής του κυβερνητικού έργου, Αλέκος Φλαμπουράρης.
Όλα αυτά έχουν την πλάκα τους, γιατί όπως και να το κάνουμε αυτή η κυβέρνηση έχει πλάκα. Είναι η χαρά του γελοιογράφου.
Αρκεί κανείς να αντιπαραβάλλει υποσχέσεις και εξαγγελίες, τι έλεγαν και τι λένε, ακόμα και πως προσπαθούν να εξαπατήσουν τους ψηφοφόρους τους σκηνοθετώντας τα επεισόδια του γυρίζουν στο Χίλτον. Πρόκειται για την απόλυτη φάρσα που δεν έχει σχέση με την Αριστερά(Του Κύρκου και του Παπαγιαννάκη) και κυρίως δεν έχει σχέση με τη Δημοκρατία, όπως τουλάχιστον τη γνωρίσαμε από το 1974.
Πέρα, όμως, απ’ την πλάκα είναι πασιφανές ότι η κυβερνητική παρέα έχει χάσει κάθε έννοια μέτρου. Δεν έχουν καμία συναίσθηση των ευθυνών τους, είτε αυτές αφορούν τη συμπεριφορά που επιδεικνύουν έναντι όσων ασκούν κριτική, είτε αφορούν τις μεθόδους που χρησιμοποιούν προκειμένου να δηλητηριάσουν μια κοινωνία που ρέπει πλέον επικίνδυνα προς τον λαϊκισμό.
Από το «θα σε χώσω τρία μέτρα κάτω απ’ τη γη» μέχρι το «Κάτσε κάτω ρε…», η χώρα μετατρέπεται αργά αλλά σταθερά σ’ ένα απέραντο φρενοκομείο. Και όπως έλεγε ο Αμερικανός ψυχολόγος Στάνλεϊ Μίλγκραμ, «Η εξαφάνιση της αίσθησης ευθύνης είναι η πιο απροσδόκητη συνέπεια της υποταγής στην εξουσία».
Αυτή που εμφανώς απολαμβάνει σε βάρος της εξαθλιωμένης κοινωνίας η κυβέρνηση του… «Δεν έφταιγεν ο ίδιος. Τόσος ήτανε».
*Από ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη.
 Χάρης Παυλίδης - δημοσιογράφος
ΠΗΓΗ: NEWS247.GR