Η επίτευξη συναινέσεων είναι απαραίτητη

Συνέντευξη Φίλιππου Σαχινίδη στην εφημερίδα FREE SUNDAY και στη δημοσιογράφο Αγγελική Σπανού, στις 03 Μαΐου 2015

-Ποιο σενάριο θεωρείτε επικρατέστερο; Ρήξη, συμφωνία ή/και εκλογές;

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει εντολή για ρήξη δηλαδή έξοδο από τη ευρωζώνη, ή χρεοκοπία εντός της ευρωζώνης που μαθηματικά θα μας οδηγήσει στο τέλος και εκτός Ευρώπης. Δεν έχει εντολή να μας γυρίσει δεκαετίες πίσω.
Η εντολή της είναι για επίτευξη συμφωνίας η οποία θα βοηθήσει τη χώρα να βγει από την επταετή ύφεση, να στηρίζεται πλέον στις δικές της δυνάμεις ώστε να βγει στις αγορές.

-Διαπραγμάτευση για πρώτη φορά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ή χάσιμο χρόνου σε βάρος της οικονομίας που λέει η αντιπολίτευση;

Διαπραγμάτευση σκληρή και μάλιστα σε πολύ πιο αντίξοες συνθήκες έκανε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου προκειμένου να πεισθεί η Ευρώπη να δημιουργήσει το μηχανισμό στήριξης.

Να υπενθυμίσω ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 ήταν 36 δις και η χώρα ήταν παντελώς αναξιόπιστη λόγω των πλαστών στατιστικών στοιχείων μέχρι το 2009, όπως επιβεβαίωσε η Έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Παρά τις αντίξοες συνθήκες, η τότε κυβέρνηση πέτυχε δάνεια ύψους 240 δις ευρώ και τη μεγαλύτερη διαγραφή χρέους που έγινε ποτέ. Όποιος πιστεύει ότι αυτά έγιναν χωρίς σκληρές διαπραγματεύσεις ζει σε άλλο κόσμο.

Σήμερα, οι συνθήκες διαπραγμάτευσης είναι ασύγκριτα πιο ευνοϊκές, οπότε είναι ακατανόητη η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να τις εμφανίσει ως τιτάνια προσπάθεια.

Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις αυτές είναι εξίσου κρίσιμες για τους πολίτες γιατί όσο διατηρείται και ενισχύεται η αβεβαιότητα και η έλλειψη ρευστότητας στην οικονομία τόσο απομακρύνεται η έξοδος από την κρίση. Η αβεβαιότητα και η περιορισμένη ρευστότητα από την αρχή αυτής της κρίσης ήταν τα πιο υφεσιακά μέτρα που έπληξαν την οικονομία.

-Πώς προδιαγράφεται το μέλλον μας; Κάπως σαν σύρσιμο μέσα στο ευρώ;

Η Ελλάδα ολοκλήρωσε την προσαρμογή μηδενίζοντας τα μεγάλα δίδυμα ελλείμματα που την οδήγησαν σε αδυναμία δανεισμού από τις αγορές. Τώρα ήρθε η ώρα και για την Ελλάδα να επωφεληθεί από τα χαμηλά επιτόκια και τα άφθονα κεφάλαια τα οποία υπάρχουν ως αποτέλεσμα της πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.

Αυτό προϋποθέτει μια συμφωνία με τους θεσμικούς δανειστές η οποία θα οδηγήσει την Ελλάδα σε τροχιά εξόδου στις αγορές. Δεν τελειώνεις με τα Μνημόνια σκίζοντάς τα ή καταργώντας τα με ένα άρθρο, αλλά όταν πετυχαίνεις να δανείζεσαι από τις αγορές.

-Δεν έχει δίκιο να πει κανείς ότι μετά από πέντε χρόνια αδιέξοδης λιτότητας δεν γινόταν παρά να συμβεί ένα άγριο ξέσπασμα;

Η δημοσιονομική προσαρμογή που ακολούθησε η Ελλάδα ήταν πολύ βίαιη εξαιτίας του πρωτοφανούς δημοσιονομικού εκτροχιασμού ειδικά της διετίας 2007-2009.

Ωστόσο, δεν ήταν γραπτό η κρίση να διαρκέσει τόσα πολλά χρόνια. Αναζητήστε τα αίτια στην έλλειψη συναίνεσης και την πολιτική αστάθεια στη χώρα. Πόσες κυβερνήσεις αλλάξαμε από την αρχή της κρίσης; Και συγκρίνετε με ό,τι συνέβη στις άλλες χώρες που μπήκαν σε πρόγραμμα μετά από εμάς και έχουν ήδη βγει από αυτό ή ετοιμάζονται να βγουν.

Έχουμε ποτέ αναλογιστεί πόση λιτότητα προκάλεσαν η έλλειψη συναίνεσης και η πολιτική αστάθεια;

-Προφανώς και είναι κουρασμένοι οι εταίροι μας από τον ελληνικό μπελά. Αλλά και ο ελληνικός λαός δεν έχει εξουθενωθεί; Πώς ξεπερνιέται αυτή η διπλή κόπωση;

Η κρίση προκαλεί πόνο και κόπωση. Όμως, την κόπωση την ενέτεινε η πολιτική αστάθεια, η οποία καλλιεργήθηκε από συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις που αποφάσισαν να μετατρέψουν την μεγαλύτερη κρίση της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες σε εργαλείο αποκόμισης κομματικών κερδών. Κτίστηκαν πολιτικές καριέρες πάνω στην κρίση, στην πραγματικότητα πάνω στις πλάτες τους Ελληνικού Λαού που το πλήρωσε με την παράταση της κρίσης και της ύφεσης. Αν  η Ελλάδα είχε καταφέρει να διασφαλίσει στοιχειώδεις συναινέσεις από το ξέσπασμα της κρίσης ως προς τα αίτια που μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο και οι πολιτικές δυνάμεις συμφωνούσαν σε ένα ελάχιστο πλαίσιο αλλαγών στο κράτος και την οικονομία για να ανασυνταχθεί η χώρα τώρα θα ήμασταν στη θέση της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.

Όμως ακόμη και τώρα η επίτευξη συναινέσεων είναι απαραίτητη ώστε να δοθεί ένα τέλος στην πολύχρονη κρίση και να ανακτήσουμε τη θέση μας μεταξύ των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης.

-Συμφωνείτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει μόνο από τον εαυτό του αφού δεν έχει ισχυρό αντίπαλο;

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε πολλά θυμίζει το μάγμα του ηφαιστείου. Σε μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε να συσπειρώσει κοινωνικές δυνάμεις με διαφορετικές αφετηρίες και διαφορετικές προσδοκίες ως προς το τι πρέπει να γίνει και που πρέπει να πάμε.

Πολλές από αυτές τις στοχεύσεις δεν είναι συμβατές μεταξύ τους. Δεν μπορεί να είσαι υπέρ της παραμονής στο ευρώ και κατά. Δεν μπορεί να είσαι υπέρ της εξεύρεσης μιας αμοιβαία επωφελούς λύσης αλλά και υπέρ της ρήξης.

Τώρα, η κυβέρνηση δυσκολεύεται να πάρει πρωτοβουλίες σε πολλά ζητήματα και αδρανεί εξαιτίας αυτής της αντίθεσης στο εσωτερικό του, αλλά και της πρόσκρουσης με τη σκληρή πραγματικότητα που διαψεύδει τους μύθους που τόσα χρόνια καλλιέργησαν.

-Πώς εξηγείται αυτό, να μειώνεται η στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, αλλά να παραμένει τεράστιο το προβάδισμά του έναντι όλων των κομμάτων;

Η εντολή προς το ΣΥΡΙΖΑ είναι νωπή και θα ήταν παράλογο σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να υπάρχει αποστασιοποίηση των ψηφοφόρων από την επιλογή τους.

Τώρα σε ότι αφορά το προβάδισμα του έναντι της αντιπολίτευσης αυτό είναι  λογική εξέλιξη αφού η Κυβέρνηση Σαμαρά μετά τις ευρωεκλογές προσχώρησε σε μια συριζοποίηση του πολιτικού της λόγου και των προτάσεων της. Θυμήθηκε δηλαδή τον αντιπολιτευτικό της λόγο των Ζαππείων της διετίας 2010-2011. Είναι φυσικό για τους πολίτες όταν υπάρχουν παρεμφερείς προσεγγίσεις να επιλέγουν το πρωτότυπο και όχι τις απομιμήσεις.

 -Βλέπετε κάποια διέξοδο; Μπορούμε να πάμε καλά ή καλύτερα;

Πεποίθησή και ευχή μου είναι η ότι κυβέρνηση θα προχωρήσει σε συμφωνία με τους θεσμικούς δανειστές. Από τις πρωτοβουλίες που θα πάρει για την πραγματοποίηση αλλαγών στον τρόπο λειτουργίας του κράτους και της οικονομίας θα εξαρτηθεί αν θα πάμε καλά ή καλύτερα ή αν θα βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με τα ίδια αδιέξοδα που παράγουν ιδεοληψίες που κυριάρχησαν ως εναλλακτική πρόταση τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, αντί θετικών μεταρρυθμίσεων που οδηγούν σε σύγκλιση με τις προηγμένες χώρες ,τα πρώτα δείγματα γραφής είναι μάλλον προς την αντίθετη κατεύθυνση.

-Για τα σενάρια δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού μετώπου, με τη συνεργασία ΝΔ-Ποταμιού-ΠΑΣΟΚ, τι λέτε; Παρόλο που δεν φαίνεται να αποδίδουν οι σχετικές διεργασίες…

Την τελευταία πενταετία ανατράπηκε η αρχιτεκτονική του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης χωρίς να έχει διαμορφωθεί η νέα αρχιτεκτονική. Σίγουρα για κάποιο διάστημα ακόμη η χώρα θα βρίσκεται με πολυκομματικές κυβερνήσεις. Αν λοιπόν τα τρία κόμματα θέλουν να έχουν μια κοινή πορεία αυτό είναι δικό τους θέμα.

Εξακολουθώ να πιστεύω στη διάκριση αριστεράς δεξιάς και δεν μπορώ να δεχθώ ότι αυτή μπορεί να αναστέλλεται προσωρινά έναντι του στόχου για μια Ευρωπαϊκή πορεία.

Γιατί πολλοί μπορεί να υποστηρίζουμε μια πορεία στην Ευρώπη αλλά έχουμε διαφορετικά οράματα για την Ευρώπη.

Η Ευρώπη που οραματίζονται οι δυνάμεις του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού ειδικά μετά την τελευταία κρίση είναι η Ευρώπη της αλληλεγγύης, της καταπολέμησης των κοινωνικών ανισοτήτων, της αναδιανεμητικής πολιτικής, είναι η Ευρώπη που προτάσσει την πολιτική έναντι των αγορών.

Αυτή η Ευρώπη είναι μακριά από την Ευρώπη που οραματίζονται οι υπέρμαχοι του οικονομικού φιλελευθερισμού και της ασυδοσίας των αγορών.

Αν λοιπόν οι δυνάμεις του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού\Σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη θέλουν να αποκαταστήσουν τη σχέση τους με κοινωνικά στρώματα που εκπροσωπούσαν χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουν τις θέσεις τους και το ιδεολογικό τους στίγμα.

Έτσι, θα ξεκινήσουν μια νέα πορεία που θα τις επιτρέψει να κτίσουν νέες πλειοψηφικές κοινωνικές συμμαχίες και να επανέλθουν στο προσκήνιο της πολιτικής ως πρωταγωνιστές μεγάλων και προοδευτικών αλλαγών.