Η κυβέρνηση έχει πολλές κόκκινες γραμμές.
Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης, αλλά καθημερινά ακούμε για κόκκινες γραμμές στις απολύσεις, στις συλλογικές συμβάσεις , στο ασφαλιστικό, στις ιδιωτικοποιήσεις κτλ. Παντού κόκκινες γραμμές. Ακόμη και στον σβέρκο του κ. Βαρουφάκη, αλλά αυτή μάλλον έχει σχέση με Οίκο μόδας και μάλλον θα περνούσε απαρατήρητη αν δεν συνδυαζόταν με τσαλακωμένο πουκάμισο έξω από το παντελόνι. (Όπως απαρατήρητο θα περνούσε και το κόκκινο παλτό της κας Κωνσταντοπούλου αν δεν συνδυαζόταν με κίτρινο, cadmium yellow deep, παντελόνι. Αυτή η κυβέρνηση φαίνεται να έχει κάποια εμμονή με το κόκκινο, κάτι απωθημένο στα κατάβαθα της ψυχής της. Ίσως επειδή πολλά από τα μέλη της κυβέρνησης ήταν στο παρελθόν θιασώτες του σοβιετικού κομμουνισμού, τώρα αισθάνονται ότι πρέπει να κρατήσουν κάτι από το ιδεολογικό τους παρελθόν , έστω το χρώμα.
Βέβαια, το κόκκινο κυριαρχεί παντού. Όλοι οι επί μέρους λογαριασμοί του Δημοσίου είναι στο κόκκινο, και όλοι μαζί δημιουργούν ένα μεγάλο κόκκινο «πλην» στον κρατικό προϋπολογισμό. Το ίδιο επικρατεί και στους λογαριασμούς εσόδων- εξόδων πολλών επιχειρήσεων. Κι εκεί κόκκινο.
Και ενώ τα πάντα κοκκινίζουν, ακαταπόνητοι ορισμένοι υπουργοί της κυβέρνησης σαμποτάρουν το, έτσι κι΄ αλλιώς, ισχνό έργο της. Π.χ., ενώ η κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ επιδιώκουν την ιδιωτικοποίηση μέρους του ΟΛΠ, ο κ. Λαφαζάνης, υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης (ωραίος τίτλος για υπουργείο) μιλάει στον Πειραιά σε εκδήλωση κατά της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ.
Η κυβέρνηση επιμένει ν αντιστέκεται στα χαρακώματα που η ίδια κατασκεύασε κα να τραινάρει, σκοπίμως ή μη, τις διαπραγματεύσεις, ενώ ταυτόχρονα οι υπουργοί της φαίνεται να απολαμβάνουν τα καλά της απρόσμενης εξουσίας. Την ίδια στιγμή, οι Έλληνες συνθλίβονται σαν ελιές Καλαμών κάτω από το βάρος της φτώχειας, της αβεβαιότητας και της αγωνίας του σήμερα και του αύριο.
Την ίδια ώρα, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, οι «θεσμοί», οι δανειστές και γενικά οι «τοκογλύφοι», κατά τον αγαπημένο χαρακτηρισμό πολλών κυβερνητικών στελεχών, αρνούνται να κατανοήσουν και να δεχθούν τις κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης και δηλώνουν, παντί τρόπω, ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Αυτό, όμως, δεν πτοεί την κυβέρνηση διότι κατά τον εξόχως απολαυστικό υπουργό Επικρατείας κ. Φλαμπουράρη ακόμη δεν έχουμε φτάσει στο Αμήν.
Εκείνο, βέβαια, που είναι δύσκολο να κατανοήσει ο απλός πολίτης είναι γιατί ο κ. Τσίπρας δεν πραγματοποιεί την προεκλογική του υπόσχεση που θα λύτρωνε την χώρα από το απεχθές και επαχθές χρέος, δηλαδή να καταργήσει το μνημόνιο με νόμο που θα έχει ένα μόνο άρθρο. Ο κ. Σαμαράς έσκιζε τα μνημόνια στο Ζάππειο σαν να ήταν κουρελόχαρτα. Γιατί δεν μπορεί να το κάνει και ο κ. Τσίπρας;
Συμπέρασμα: Θα σοβαρευτούν ποτέ οι πολιτικοί μας;
……………………………………………………………
Ο κ. Θ. Π. Λιανός είναι Ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου