Όλες
οι αντιπολιτεύσεις -όλες, χωρίς καμιά εξαίρεση- έδιναν μέχρι τώρα
υποσχέσεις, τις οποίες -το ήξεραν- δεν ήταν σε θέση να κάνουν
πράξη. Δυστυχώς, το ίδιο συμβαίνει και σήμερα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και ΓΝΩΡΙΖΕΙ πολύ καλά τι συμβαίνει, δεν χαλάει χατίρι σε κανέναν. Λέει σε όλους ό,τι θέλουν να ακούσουν. Γι’ αυτό έχει μεγάλη αξία η δήλωση του Μανώλη Γλέζου ότι δεν έχει πειστική απάντηση στο ερώτημα «πού θα βρούμε τα λεφτά». Ο πολύπειρος Γλέζος βλέπει αυτό που δεν μπορεί να δει ο άπειρος Τσίπρας (κι αν μπορεί δεν αντέχει να το πει): ότι με το πλήθος των υποσχέσεων που δίνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αύριο δεν θα μπορέσει να σταθεί ούτε έξι μήνες, αν υποθέσουμε ότι θα αναλάβει τη διακυβέρνηση.
Τι είναι προτιμότερο; Να θυμώνουν ο Τσίπρας και οι συν αυτώ σήμερα με τον Γλέζο, που τους εκθέτει έτσι, ή αύριο να πάθουν κι αυτοί τα ίδια και χειρότερα με τους προηγούμενους; Ας κοιτάξουν τι έπαθαν ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς, που άλλα έλεγαν προεκλογικά και άλλα εφάρμοσαν ως κυβέρνηση.
Αυτά με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα λεφτά «του», που σήμερα ρέουν άφθονα, αλλά αύριο δεν θα υπάρχουν. Αλλά είναι γελοίο έως εξωφρενικό να προσπαθούν οι του Σαμαρά να εκμεταλλευθούν όσα είπε ο Γλέζος, για να πλήξουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ανεκδιήγητος Σίμος Κεδίκογλου, για παράδειγμα, «υπενθύμισε» στον Γλέζο ότι ο Τσίπρας έχει υποσχεθεί ότι «θα αποκαταστήσει τους μισθούς και τις συντάξεις στα επίπεδα του 2009», ότι «δεν θα απολύσει κανέναν και θα επαναπροσλάβει τους απολυθέντες» κα.
Κι αν ο Τσίπρας κάνει μέγιστο λάθος να δίνει τέτοιες υποσχέσεις, μήπως θυμάται ο Κεδίκογλου τι έλεγε ο Σαμαράς ως αντιπολίτευση; Μήπως θυμάται τα «Ζάππεια»; Μήπως θυμάται την υπόσχεση ότι θα αποκαταστήσει τις χαμηλές συντάξεις στα επίπεδα του 2009; Ότι θα αποκαταστήσει τις ζημιές που έπαθαν οι ομολογιούχοι και τα ασφαλιστικά ταμεία από το PSI; Ότι δεν θα βάλει κανέναν νέο φόρο; (μια μικρή γεύση από την προεκλογική μπουρδολογία Σαμαρά εδώ).
Είναι ανησυχητικό ότι και σήμερα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμπεριφέρεται, παροχολογώντας, σαν να είμαστε σε άλλες εποχές. Αλλά είναι και ενθαρρυντικό ότι υπάρχουν φωνές σαν του Γλέζου, που λένε την αλήθεια.
Είναι, όμως, διπλά ανησυχητικό και εξοργιστικό ότι ο πρωθυπουργός, ο οποίος εξελέγη με βάση τέτοιες υποσχέσεις και σήμερα τις καταπατά ανερυθρίαστα, βάζει τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να κάνει αστεία και φτηνή προπαγάνδα. Χωρίς να υπολογίζει ότι, αν το 2012 οι ψηφοφόροι πίστεψαν τις δικές του υποσχέσεις, είναι πολύ πιθανό αύριο να πιστέψουν τις αντίστοιχες του Τσίπρα.
Τηρουμένων των αναλογιών, ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα συμπεριφέρεται σήμερα περισσότερο υπεύθυνα από τη ΝΔ του Σαμαρά (όποιος έχει την υπομονή να δει τα βίντεο με όσα έλεγε ο Σαμαράς το 2010, το 2011 και τους πρώτους μήνες του 2012, θα φρίξει). Ακόμα καλύτερα θα ήταν αν κατάφερνε ο ΣΥΡΙΖΑ να βρει και πιθανούς κυβερνητικούς συμμάχους, για να μην τρέχει αύριο και να μη φτάνει. Δεν εννοούμε, φυσικά, τον τσαρλατάνο Καμμένο. Και είναι απορίας άξιον πώς ο πολύπειρος Γλέζος κάνει τέτοιο λάθος, που τον θέλει για συγκυβερνήτη. Μακριά. Θα σας παλαβώσει ψεκάζοντάς σας με τις μπούρδες του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και ΓΝΩΡΙΖΕΙ πολύ καλά τι συμβαίνει, δεν χαλάει χατίρι σε κανέναν. Λέει σε όλους ό,τι θέλουν να ακούσουν. Γι’ αυτό έχει μεγάλη αξία η δήλωση του Μανώλη Γλέζου ότι δεν έχει πειστική απάντηση στο ερώτημα «πού θα βρούμε τα λεφτά». Ο πολύπειρος Γλέζος βλέπει αυτό που δεν μπορεί να δει ο άπειρος Τσίπρας (κι αν μπορεί δεν αντέχει να το πει): ότι με το πλήθος των υποσχέσεων που δίνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αύριο δεν θα μπορέσει να σταθεί ούτε έξι μήνες, αν υποθέσουμε ότι θα αναλάβει τη διακυβέρνηση.
Τι είναι προτιμότερο; Να θυμώνουν ο Τσίπρας και οι συν αυτώ σήμερα με τον Γλέζο, που τους εκθέτει έτσι, ή αύριο να πάθουν κι αυτοί τα ίδια και χειρότερα με τους προηγούμενους; Ας κοιτάξουν τι έπαθαν ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς, που άλλα έλεγαν προεκλογικά και άλλα εφάρμοσαν ως κυβέρνηση.
Αυτά με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα λεφτά «του», που σήμερα ρέουν άφθονα, αλλά αύριο δεν θα υπάρχουν. Αλλά είναι γελοίο έως εξωφρενικό να προσπαθούν οι του Σαμαρά να εκμεταλλευθούν όσα είπε ο Γλέζος, για να πλήξουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ανεκδιήγητος Σίμος Κεδίκογλου, για παράδειγμα, «υπενθύμισε» στον Γλέζο ότι ο Τσίπρας έχει υποσχεθεί ότι «θα αποκαταστήσει τους μισθούς και τις συντάξεις στα επίπεδα του 2009», ότι «δεν θα απολύσει κανέναν και θα επαναπροσλάβει τους απολυθέντες» κα.
Κι αν ο Τσίπρας κάνει μέγιστο λάθος να δίνει τέτοιες υποσχέσεις, μήπως θυμάται ο Κεδίκογλου τι έλεγε ο Σαμαράς ως αντιπολίτευση; Μήπως θυμάται τα «Ζάππεια»; Μήπως θυμάται την υπόσχεση ότι θα αποκαταστήσει τις χαμηλές συντάξεις στα επίπεδα του 2009; Ότι θα αποκαταστήσει τις ζημιές που έπαθαν οι ομολογιούχοι και τα ασφαλιστικά ταμεία από το PSI; Ότι δεν θα βάλει κανέναν νέο φόρο; (μια μικρή γεύση από την προεκλογική μπουρδολογία Σαμαρά εδώ).
Είναι ανησυχητικό ότι και σήμερα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συμπεριφέρεται, παροχολογώντας, σαν να είμαστε σε άλλες εποχές. Αλλά είναι και ενθαρρυντικό ότι υπάρχουν φωνές σαν του Γλέζου, που λένε την αλήθεια.
Είναι, όμως, διπλά ανησυχητικό και εξοργιστικό ότι ο πρωθυπουργός, ο οποίος εξελέγη με βάση τέτοιες υποσχέσεις και σήμερα τις καταπατά ανερυθρίαστα, βάζει τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να κάνει αστεία και φτηνή προπαγάνδα. Χωρίς να υπολογίζει ότι, αν το 2012 οι ψηφοφόροι πίστεψαν τις δικές του υποσχέσεις, είναι πολύ πιθανό αύριο να πιστέψουν τις αντίστοιχες του Τσίπρα.
Τηρουμένων των αναλογιών, ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα συμπεριφέρεται σήμερα περισσότερο υπεύθυνα από τη ΝΔ του Σαμαρά (όποιος έχει την υπομονή να δει τα βίντεο με όσα έλεγε ο Σαμαράς το 2010, το 2011 και τους πρώτους μήνες του 2012, θα φρίξει). Ακόμα καλύτερα θα ήταν αν κατάφερνε ο ΣΥΡΙΖΑ να βρει και πιθανούς κυβερνητικούς συμμάχους, για να μην τρέχει αύριο και να μη φτάνει. Δεν εννοούμε, φυσικά, τον τσαρλατάνο Καμμένο. Και είναι απορίας άξιον πώς ο πολύπειρος Γλέζος κάνει τέτοιο λάθος, που τον θέλει για συγκυβερνήτη. Μακριά. Θα σας παλαβώσει ψεκάζοντάς σας με τις μπούρδες του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου