Ποιος λέει, τι...

της Ιωάννας Κωσταρέλλα από το ΧΡΟΝΟ

Ο ντόρος που γίνεται όταν πετάει κάποιος το πυροτέχνημά του είναι δυσανάλογος της ουσίας των όσων έχουν ειπωθεί. Φτάνουμε δηλαδή να συζητάμε για την κάθε ανοησία, να της δίνουμε διαστάσεις, χωρίς να αξιολογούμε ούτε τι βαρύτητα έχει το πρόσωπο που την εκστόμισε, ούτε κατά πόσο η συζήτηση που γίνεται έχει χειρότερα αποτελέσματα από την αδιαφορία.

Νότης και Δέσποινα έγιναν οι πρωταγωνιστές των τελευταίων ημερών. Στην ίδια υπόθεση για διαφορετικούς λόγους. Είμαστε έτοιμοι, εξάλλου, πάντα να ακυρώσουμε και να αποθεώσουμε με την ίδια ταχύτητα. Ψάχνουμε να βρούμε τους καλούς και τους κακούς, μέχρι να εμφανιστούν οι επόμενοι που θα τους αντικαταστήσουν. Με τον ίδιο ενθουσιασμό, με την ίδια διάθεση να μεγεθύνουμε.
Τι γίνεται, όμως, έτσι; Βγαίνει κάποιο νόημα από τη δημόσια συζήτηση ή απλά πρόκειται για μια δημόσια εκτόνωση των απωθημένων του καθενός; Μάλλον το δεύτερο αν κρίνουμε από τα ταχύτατα αντανακλαστικά του «κίτρινου» αυτοματισμού από τον οποίο εμφορείται μεγάλο μέρος νέων και παραδοσιακών μέσων.
Ο καθένας κρίνεται από την πορεία που έχει. Περιττό να «αγιοποιείται» ή να «δαιμονοποιείται» με βάση δύο-τρεις δηλώσεις του. Δεν κινδυνεύουμε, εξάλλου, από τη βλακεία απαίδευτων τραγουδιστών, αλλά από την αδυναμία μας να ξεχωρίσουμε τι έχει σημασία και τι όχι.