Η αποχώρηση ενός κορυφαίου στελέχους από τη Δημοκρατική Αριστερά, επειδή διαφωνούσε με τη συμμετοχή του κόμματος στην κυβέρνηση, είναι μια ακόμη απόδειξη, ότι για την κυβέρνηση Σαμαρά τώρα ξεκινούν τα δύσκολα.
Μια απλή ανάγνωση στην προγραμματική συμφωνία που υπέγραψαν τα τρία κόμματα, αρκεί για να αντιληφθεί κανείς, ότι στο αμέσως προσεχές διάστημα, οι διαφωνίες μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων θα είναι πλέον περισσότερες από τις συμφωνίες, καθώς έχουν αντικρουόμενες απόψεις για πολλά και κορυφαία ζητήματα στα οποία θα πρέπει να ξεδιπλωθεί η κυβερνητική πολιτική.
Η πρώτη σοβαρή δοκιμασία, είναι οι διαπραγματεύσεις που ξεκινούν με την τρόικα, όπου και τα τρία κόμματα θα πρέπει να υποχωρήσουν από τις προεκλογικές τους εξαγγελίες.
Η τρόικα ζητά απολύσεις στο δημόσιο, αλλά η Δημοκρατική Αριστερά δεν τις συζητά καν. Η τρόικα ζητά άμεσες αποκρατικοποιήσεις, για τις οποίες προβάλει σοβαρές επιφυλάξεις το ΠαΣοΚ και για τον λόγο αυτό άλλωστε δεν τις προχωρούσε όσο κυβερνούσε μόνο του.
Η τρόικα ζητά περαιτέρω μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα, αλλά πολλοί από τους βουλευτές της ΝΔ δηλώνουν ήδη ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν κάτι τέτοιο στη Βουλή, από την στιγμή που το κόμμα τους έχει δεσμευθεί προεκλογικά ότι δεν θα το πράξει.
Τα τρία κόμματα δεν έχουν ακόμη συμφωνήσει ποια στρατηγική θα ακολουθήσουν στο ζήτημα των παράνομων μεταναστών, αλλά ούτε και στα ζητήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης καθώς τον σχετικό νόμο ψήφισε το ΠαΣοΚ και η ΝΔ αλλά όχι και η ΔΗΜ.ΑΡ.
Αναρωτιέται λοιπόν δικαίως ο καθένας μας, πόσο μπορεί να ζήσει αυτή η κυβέρνηση, η οποία συγκροτήθηκε υπό την πίεση του αποτελέσματος των διπλών εκλογών και του κινδύνου εξόδου της χώρας μας από το ευρώ, χωρίς να υπάρχει ούτε προγραμματική σύγκλιση, αλλά ούτε και η απαιτούμενη κουλτούρα πολιτικής συνεργασίας.
Μακάρι όλοι αυτοί οι φόβοι να διαψευστούν γιατί η χώρα δεν αντέχει ένα ακόμη πολιτικό αδιέξοδο. Και μέχρι τώρα όλα πήγαιναν καλά. Αλλά τώρα αρχίζουν τα δύσκολα…
Μια απλή ανάγνωση στην προγραμματική συμφωνία που υπέγραψαν τα τρία κόμματα, αρκεί για να αντιληφθεί κανείς, ότι στο αμέσως προσεχές διάστημα, οι διαφωνίες μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων θα είναι πλέον περισσότερες από τις συμφωνίες, καθώς έχουν αντικρουόμενες απόψεις για πολλά και κορυφαία ζητήματα στα οποία θα πρέπει να ξεδιπλωθεί η κυβερνητική πολιτική.
Η πρώτη σοβαρή δοκιμασία, είναι οι διαπραγματεύσεις που ξεκινούν με την τρόικα, όπου και τα τρία κόμματα θα πρέπει να υποχωρήσουν από τις προεκλογικές τους εξαγγελίες.
Η τρόικα ζητά απολύσεις στο δημόσιο, αλλά η Δημοκρατική Αριστερά δεν τις συζητά καν. Η τρόικα ζητά άμεσες αποκρατικοποιήσεις, για τις οποίες προβάλει σοβαρές επιφυλάξεις το ΠαΣοΚ και για τον λόγο αυτό άλλωστε δεν τις προχωρούσε όσο κυβερνούσε μόνο του.
Η τρόικα ζητά περαιτέρω μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα, αλλά πολλοί από τους βουλευτές της ΝΔ δηλώνουν ήδη ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν κάτι τέτοιο στη Βουλή, από την στιγμή που το κόμμα τους έχει δεσμευθεί προεκλογικά ότι δεν θα το πράξει.
Τα τρία κόμματα δεν έχουν ακόμη συμφωνήσει ποια στρατηγική θα ακολουθήσουν στο ζήτημα των παράνομων μεταναστών, αλλά ούτε και στα ζητήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης καθώς τον σχετικό νόμο ψήφισε το ΠαΣοΚ και η ΝΔ αλλά όχι και η ΔΗΜ.ΑΡ.
Αναρωτιέται λοιπόν δικαίως ο καθένας μας, πόσο μπορεί να ζήσει αυτή η κυβέρνηση, η οποία συγκροτήθηκε υπό την πίεση του αποτελέσματος των διπλών εκλογών και του κινδύνου εξόδου της χώρας μας από το ευρώ, χωρίς να υπάρχει ούτε προγραμματική σύγκλιση, αλλά ούτε και η απαιτούμενη κουλτούρα πολιτικής συνεργασίας.
Μακάρι όλοι αυτοί οι φόβοι να διαψευστούν γιατί η χώρα δεν αντέχει ένα ακόμη πολιτικό αδιέξοδο. Και μέχρι τώρα όλα πήγαιναν καλά. Αλλά τώρα αρχίζουν τα δύσκολα…
Β. Χιώτης-ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου