"Τα χειρόγραφα της εξορίας…" στην Θεσσαλονίκη

Από την εισήγηση του  κ. Μάριου Κυπαρίσση -Μωρού στην εκδήλωση

για τα "Χειρόγραφα της εξορίας που αναζητούν τον ποιητή τους" 

που έγινε στην 12η Διεθνή Εκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 8 Μαϊου

και στην αίθουσα Ζήσιμος Λορεντζάτος. Μίλησαν επίσης ο Λευτέρης -  Λαοκράτης Χαλβατζής κι ο Β. Π. Καραγιάννης

[…] Τόπος: ο γνωστός ήδη από τα μετεμφυλιακά χρόνια Άγιος-Ευστράτιος (Αη-Στράτης). Χρόνος: η διετία μετά την εγκαθίδρυση της Δικτατορίας, 1968-1970. Πρωταγωνιστής: ένας ανώνυμος ποιητής που συνθέτει, εκεί και τότε, πέντε ολοκληρωμένες ποιητικές συλλογές και έξι ποιήματα τα οποία προτάσσει. Στόχος: η αποκατάσταση του υλικού και του ποιητή του.

Τα ποιήματα που συγκροτούν το υλικό παρουσιάζουν μεγάλο φιλολογικό ενδιαφέρον: ο Γιάννης  Ρίτσος φαίνεται, αρχικά, να αποτελεί ένα ισχυρό πυρήνα, αφού πολλά από τα μοτίβα της ποίησης του επίσης εξόριστου ποιητή επανέρχονται στο υλικό μας. Αναφορές στην εξορία, στον Αη-Στράτη και το μεγάλο σεισμό του 1968, στην ανοικοδόμηση του τόπου, σε μνήμες και εμπειρίες παραδίδουν, σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, ένα γοητευτικό αποτέλεσμα, που μένει να αποκατασταθεί.

[…] έχουμε να κάνουμε με ένα υλικό αρκετό για να μας παράσχει τα απαιτούμενα στοιχεία ώστε να μπορέσουμε να ο διαβάσουμε στη συγχρονία του. Παράλληλα, είναι ένα υλικό που μας προσφέρει και αρκετά στοιχεία για τον ίδιο το δημιουργό του, τον οποίο, μέχρι σήμερα, δε γνωρίζαμε. Αυτό όμως, που προσδίδει στα χειρόγραφα αυτά ποιήματα μια, ορισμένης ίσως έκτασης, λογοτεχνικότητα, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο ποιητής χειρίζεται τα διακείμενά του∙ ο Ρίτσος αρχικά, ο Λειβαδίτης, ο Καβάφης, ο Σεφέρης και ο Καρυωτάκης, αποτελούν διαβάσματα του ποιητή μας και όχι μόνον. Μαζί τους, ο ποιητής οδηγείται σε ένα ανοιχτό διάλογο για τη φύση της ποίησης, αφού οι στίχοι τους εμβαπτισμένοι στα δικά του έργα αποκτούν νέο νόημα.