ΠΛΑΤΑΝΟΡΕΜΑ: ‘’ΑΔΕΛΦΟΣ ΥΠΟ ΑΔΕΛΦΟΥ ΒΟΗΘΟΥΜΕΝΟΣ, ΩΣ ΠΟΛΙΣ ΟΧΥΡΑ ΚΑΙ ΥΨΗΛΗ’’ (Παροιμίες 18, 19).

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

Τα φιλάδελφα και συμπατριωτικά-συμπονετικά τους αισθήματα δείχνουν (για μια ακόμα φορά) σύσσωμοι οι κάτοικοι του Πλατανορέματος (Τ.Κ. του Δήμου Σερβίων-Βελβεντού και Ενορία της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης) με αφορμή την πυρκαγιά που προκλήθηκε σε σπίτι συγχωριανού τους από την ηλεκτρική κουζίνα του σπιτιού.

Συγκεκριμένα στην οικία του Γ.Τζ. εμφανίστηκε φωτιά (19-5-2015) και πυκνοί καπνοί τύλιξαν το σπίτι. Ο κίνδυνος ήταν μεγάλος και η πλήρης καταστροφή θα ήταν βέβαιη, αν δεν υπήρχε η έγκαιρη κινητοποίηση όλων των κατοίκων του χωριού, που είχε σαν αποτέλεσμα το σβήσιμο της φωτιάς και τον περιορισμό των καταστροφών στο εσωτερικό του σπιτιού.    

‘’Τρέξαμε σαν να καιγόταν το δικό μας

σπίτι’’, ‘’Το γλυτώσαμε το σπίτι όμως η ζημιά είναι μεγάλη, οι άνθρωποι έχουν πόνο και βάσανο τρανό, δε θα τους αφήσουμε στον πόνο τους’’, ‘’Δεν θα τους αφήσουμε μόνους’’, ‘’Δεν πρόκειται να τους εγκαταλείψουμε’’, ‘’Θα τους στηρίξουμε ηθικά και υλικά’’, ‘’Θα μαζευτούμε όλοι, όλο το χωριό, και θα αποκαταστήσουμε τη ζημιά’’, ‘’Οι άνθρωποι έπαθαν ζημιά και δεν πρέπει να νιώσουν μόνοι’’. ‘’Πυρκαγιά, μας συνέβη, δυστυχώς, κι άλλες φορές, τότε και πάλι τρέξαμε, βοηθήσαμε στο σβήσιμο, βοηθήσαμε και στην αποκατάσταση, το ίδιο θα πράξουμε και τώρα’’.  

Οι παραπάνω λόγοι, είναι φράσεις (αυθόρμητες, πηγαίες, ορμητικές και καθησυχαστικές) κατοίκων του Πλατανορέματος, ανδρών και γυναικών, με τους οποίους συνομίλησα. Μου μιλούσαν σαν να είχαν μπροστά τους τον πυροπαθή συγχωριανό τους και του έλεγαν: Μη στενοχωριέσαι. Το σπίτι σου, είναι σπίτι μας. Μαζί (και γρήγορα) θα το αποκαταστήσουμε.

Ποιος μπορεί να πει ότι (αυτά) τα πνευματικά αποθέματα του λαού μας, που όχι μόνο συντρέχει στην ανάγκη του άλλου, αλλά που αυθόρμητα την κάνει δική του ανάγκη και ταυτίζεται με τον αναγκεμένο συνάνθρωπο-αδελφό, ποιος δεν βλέπει εδώ ολοφάνερα την έκφραση της ευχαριστιακής κοινωνίας της Εκκλησίας, που εδώ και χιλιετίες με το λειτουργικό της τρόπο λειαίνει και μορφώνει τις ανθρώπινες υποστάσεις όπου γης, κάνοντας κοινωνικό βίωμα και σχέση το Γραφικό: ‘’αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος, ως πόλις οχυρά και υψηλή’’; (Παρ. 18,19).

Ποιος μπορεί να λοιδορεί αυτό το απόθεμα της ψυχής του λαού, να θέλει να τον αποδομήσει ευτελίζοντας δομικά στοιχεία της ταυτότητάς του, προτείνοντας (με βάση τις ιδεοληψίες του) την αποθεμελίωσή του από την Εκκλησία του Χριστού;    

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας, παπαδάσκαλος

(19-5-2015)