Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο επονομαζόμενος από τον λαό και «Γέρος της Δημοκρατίας» και ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς στην Ιστορία της χώρας μας, του περασμένου αιώνα και όχι μόνο, που υπηρέτησε την Ελλάδα τρεις φορές ως πρωθυπουργός της χώρας (1944-1945, 1963, 1964-1965),
όλες τις φορές με μεταρρυθμιστικές αντιλήψεις, πρακτικές και αποτελέσματα και αποτέλεσε τον ιδρυτή της πολιτικής δυναστείας Παπανδρέου, που διήρκησε τρεις γενιές μέχρι σήμερα, γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου του 1888, σαν σήμερα στο Καλέντζι Αχαΐας και πέθανε την 1η Νοεμβρίου του 1968, στην Αθήνα. Στην προσωπική του ζωή, ο Γεώργιος νυμφεύθηκε δύο φορές. Την πρώτη την Σοφία Μινέικο, με την οποία απέκτησαν έναν γιό, τον μελλοντικό Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου. Τη δεύτερη φορά νυμφεύθηκε την γνωστή ηθοποιό Κυβέλη Ανδριανού, με την οποία απέκτησε έναν ακόμη υιό, τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Ο Γεώργιος σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πολιτικές επιστήμες στο Βερολίνο. Η καριέρα του στην πολιτική ξεκίνησε το 1915 ως Νομάρχης Λέσβου και διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ακολούθησε το Βενιζέλο στο κίνημα της Θεσσαλονίκης και πρωτοστάτησε στην καθαίρεση του βασιλιά Κωνσταντίνου. Το 1925, εναντιώθηκε στην επιβολή της δικτατορίας του Πάγκαλου. Ύστερα, εξελέγη Υπουργός Παιδείας την περίοδο 1930-1932 στα πλαίσια της εξουσίας του «Κόμματος Φιλελευθέρων» του Ελευθερίου Βενιζέλου και προχώρησε σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις του εκπαιδευτικού συστήματος. Το 1935, ίδρυσε το δημοκρατικό κόμμα, που έπειτα μετονομάστηκε σε «Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα», αφού πρότινος διασπάστηκε από το «Κόμμα Φιλελευθέρων».
Επί δικτατορίας Μεταξά, βρέθηκε στην εξορία και κατά την κατοχή των Γερμανών φυλακίστηκε (1942-1944), λόγω της αντιστασιακής του δράσης. Το 1944, επισκέφθηκε το Λίβανο για να οργανώσει το συνέδριο του Λιβάνου, στο οποίο σχηματίστηκε η λεγόμενη κυβέρνηση της Εθνικής Ενότητας υπό την προεδρία του. Από το 1946 έως το 1952, διετέλεσε Υπουργός σε διάφορες κυβερνήσεις. Συγκεκριμένα, συνεργάστηκε με το κόμμα φιλελεύθερων του Σοφοκλή Βενιζέλου για μικρό διάστημα. Όταν μεταγενέστερα βρέθηκε στην αντιπολίτευση, συγχώνευσε το «Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα» με το «Κόμμα Φιλελευθέρων» και το 1961 δημιούργησε έναν νέο κεντροαριστερό συνασπισμό, την «Ένωση Κέντρου». Στις εκλογές του ίδιου έτους κέρδισε το 1/3 των εδρών της Βουλής.
Το 1963, η Ένωση Κέντρου κέρδισε τις εκλογές με 42,04% και έγινε Πρωθυπουργός της χώρας. Σε σύντομο διάστημα αποσύρθηκε και εκλέχθηκε ξανά Πρωθυπουργός με απόλυτη, πλέον, πλειοψηφία το 1964 στις νέες εκλογές, τις οποίες νίκησε πανηγυρικά, με το 52,72% των ψήφων
Ως Πρωθυπουργός, εισήγαγε ένα πολλά υποσχόμενο πρόγραμμα κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, σε σχέση με προγράμματα προηγούμενων κυβερνήσεων. Επίσης, άσκησε κριτική και ανέλυσε την οπτική του σε αυτό που εκείνος έβλεπε ως υπερβολική επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελλάδα. Το 1965, ξέσπασε μια πολιτική κρίση, η οποία αφορούσε τη διαφωνία του Παπανδρέου με τον Βασιλιά Κωνσταντίνο και εν τέλει οδήγησε στη ρήξη των σχέσεων μεταξύ τους και την απομάκρυνση του Παπανδρέου από τη θέση του πρωθυπουργού, περίοδος γνωστή ευρέως ως «Ιουλιανά», Τον Γεώργιο Παπανδρέου διαδέχθηκαν κυβερνήσεις αποστατών, αρεστών από τα ανάκτορα.
Στις 21 Απριλίου του 1967, η χώρα κατελήφθη από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, λίγο πριν τις εκλογές, στις οποίες φαινόταν ότι το κόμμα του Παπανδρέου θα νικούσε σαρωτικά. Ο Γεώργιος και ο Ανδρέας Παπανδρέου συνελήφθησαν από όργανα της νέας εξουσίας, αλλά αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι. Ο Γεώργιος Παπανδρέου τέθηκε σε περιορισμό στο σπίτι του στο Καστρί και πέθανε λίγο καιρό μετά, την 1η Νοεμβρίου του 1968, στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού. Η κηδεία του, στις 3 Νοεμβρίου αποτέλεσε την πρώτη αφορμή για την πραγματοποίηση της πρώτης αντιδικτατορικής διαδήλωσης, με παρουσία 300 χιλιάδων ατόμων.
Ο Ανδρέας, ο γιός του από τον πρώτο γάμο, μετέπειτα εξελέγη πρωθυπουργός (1981-1989, 1993-1996). Ο εγγονός του Γεωργίου, Γεώργιος Α. Παπανδρέου, εξελέγη πρωθυπουργός το διάστημα 2009-2011.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου