Εξετάζεται η άφιξη της ισπανικής γρίπης το φθινόπωρο του 1918, η
διασπορά στη μεσημβρινή Δυτική Μακεδονία, η αντιμετώπιση από τη
Διοίκηση, την Ιατρική και τη Θρησκεία, τα αποτελέσματα του περάσματος
και η φυσική αποδρομή της
 |
| Θνητότητα κατά περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας το φθινόπωρο και το χειμώνα του 1918 από λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος με βάση σύγκρισης τους καταγεγραμμένους ονομαστικά ή αριθμητικά εκδημήσαντες στην πόλη της Κοζάνης. Οι παρόντες αριθμοί εγράφησαν κατόπιν επιλογής των από διάφορες πηγές της εποχής, αλληλοσυγκρουόμενες ακόμη και μεταξύ τους. Ωστόσο, και η αξιοπιστία όσων παρατίθενται στο γράφημα επιδέχεται κάθε αμφιβολίας |
Η συγγραφή της προκείμενης μελέτης άρχισε πριν είκοσι περίπου ημέρες,
με την εμφάνιση στη Δυτική Μακεδονία του ιού Covid-19, που εντοπίστηκε
πρώτη φορά στην Κίνα τέλη του προηγούμενου έτους.
Βάση της υπήρξαν οι διηγήσεις της γιαγιάς μου Πανάγιως. Πανάιου την
αποκαλούσαν οι γυναίκες, Νάτσινα οι άντρες από το όνομα του άντρα της,
του Νάτσιου, κατά κόσμον Αθανασίου Κύρινα. Ήταν 8 χρονών όταν οι γονείς
της, ο παπα-Γιάννης Γκαλγκουράνας και η Θανάσω Καρακούλα, 32 ετών τότε,
εξεδήμησαν από την ισπανική γρίπη το 1918, ημαρτημένη η αναγραφή 1917,[1]
θάβοντάς τους στο λόφο του Αηλιά Αιανής. Από την ίδια αιτία είχαν
πεθάνει ο 28χρονος θείος της Μίκας Γκαλγκουράνας στην Αμερική κι ο
παππούς της Κωνσταντής Καρακούλας 74 χρονών. Έτερος θείος, ο Αντώνης
Καρακούλας, πέθανε την ίδια εποχή κι αυτός στην Αμερική, πιθανόν από τον
ίδιο λόγο. Με είχε επιπλέον πει ότι από γρίπη είχαν εκδημήσει και οι
γονείς του άντρα της, ο Στέργιος Κύρινας και η Βασίλω Χαντζιάρα 56 ετών,
αλλά από ύστερη εμφάνισή της, μάλλον το 1929. Δηλαδή η οικογένειά μας
είχε εφτά θανόντες από την ασθένεια και μάλιστα σχετικά νέους.[2]
Συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου