Το πρώτο βήμα ήταν οι πρόθυμοι να ανταλλάξουν σε άμεση συναλλαγή μια θέση στην Κυβέρνηση με την προσχώρηση στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Το δεύτερο βήμα προφανές, χωρίς να τηρεί το παραμικρό πρόσχημα, παλαιοφορεμένο και ξεπερασμένο. Το μετωπικό σχήμα που το βάπτισαν «Γέφυρα» για να ανοίξει το δρόμο στον Πρωθυπουργό σε μια ακόμη οβιδιακή του μεταμόρφωση. Το δρόμο άλωσης του προοδευτικού δημοκρατικού χώρου.
Η «Γέφυρα» στήθηκε με απόφαση του ίδιου του Α, Τσίπρα. Γι΄ αυτό και σύμπασα η Κυβέρνηση παραστέκεται ενεργά στο εγχείρημα με την παρουσία της προσπαθώντας να της εμφυσήσει ζωή. Είναι «Γέφυρα ειδικού σκοπού».
Δυστυχώς, όμως, για τον ΣΥΡΙΖΑ που αδυνατεί να κρύψει την προεκλογική αγωνία του για την
επερχόμενη ήττα τα υλικά που επέλεξε, ή μάλλον ήταν διαθέσιμα, τον προδίδουν. Μετά τους πρόθυμους, εφευρέθηκαν κάποιοι αδημονούντες να καταλάβουν επ’ ανταλλάγματι μια καρέκλα εξουσίας όποια και να είναι και όπου δει. Παρόντες και περιφερόμενοι από κόμμα σε κόμμα από φορέα σε φορέα «σωτήρες» «ανανεωτές» και «εξυγιάντες» της κεντροαριστεράς. Διαπρύσιοι κήρυκες του «νέου» αναζητώντας ένα ρόλο που δεν αξιώθηκαν να κατακτήσουν στην πολυδαίδαλη διαδρομή τους. Και κάποιοι λοιποί συγγενείς.
Διακηρύσσουν με θέρμη την πολιτική σύγκληση του «προοδευτικού μετώπου» απέναντι στον φιλελευθερισμό και τον ….λαϊκισμό!. Μαζί με τους οπαδούς του «πολακισμού» και του «Μαδούρο», τους μέχρι σήμερα «στρατηγικούς συμμάχους» των ΑΝΕΛ, τους όψιμους διαμορφωτές της ευκαιριακής πλειοψηφίας που στηρίζει τη Κυβέρνηση για μερικές ακόμη εβδομάδες μέχρι τις εκλογές. Μια πλειοψηφία που διαμορφώνουν πρόσωπα από την πιο ακραία δεξιά και υλικά περιτρίμματα από τη διάλυση των μικρών κομμάτων. Η πρακτική γνωστή από παλιά ως στρατηγική των μετώπων. Εισοδισμός, στρατολόγηση, «μάζευε κι ας ειν’ και ρόγες» όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας.
Είναι μια γέφυρα χωρίς θεμέλια και έρμα καταδικασμένη να αποτύχει. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει προοδευτική συμπαράταξη και πολύ, περισσότερο συνεργασία, με την ηγετική ομάδα που κυβερνά τη χώρα. Που χειραγωγεί τους θεσμούς. Που χρησιμοποιεί το κράτος σαν φέουδο. Που υπαγορεύει αποφάσεις στη Δικαιοσύνη. Που εντάσσει κρίσιμα για τη χώρα εθνικά θέματα και για τη Δημοκρατία κορυφαίες θεσμικές λειτουργίες στην προκρούστεια κλίνη των προεκλογικών της επιδιώξεων. Που αναβιώνει το κλίμα του «βρώμικου ‘89» και διχάζει το λαό. Δεν αντισταθμίζεται αυτή η πραγματικότητα και η πρακτική της εξουσίας που κινείται στα όρια της θεσμικής εκτροπής με την πρόδηλη προσπάθεια του Πρωθυπουργού να σπρώξει το Κίνημα Αλλαγής προς τα δεξιά για να δημιουργήσει χώρο.
Δυστυχώς για τον Α. Τσίπρα έκανε ένα μοιραίο λάθος. Θεώρησε ότι η παράταξη μας που συγκυριακά συρρικνώθηκε είναι και εύκολο να παραμεριστεί όπως τα ευκαιριακά σχήματα – γεννήματα της κρίσης και των προσωπικών στρατηγικών. Εδώ υπάρχει ρίζα βαθιά και αντοχή περίσσια. Δεν μας χωρίζει τίποτε από την δημοκρατική βάση του ΣΥΡΙΖΑ και τους προοδευτικούς πολίτες που αναζητούν αλλού λύσεις. Εξ άλλου αυτή ήταν και είναι η δική μας δεξαμενή. Με αυτούς θα συναντηθούμε και πριν και μετά τις εκλογές. Για μια πραγματική προοδευτική και δημοκρατική διακυβέρνηση του τόπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου