Η Ρεπούση, τα θρησκευτικά και οι σκεπτόμενοι πολίτες…

του Παναγιώτη Πλιάτσιου, «Πρωινός Λόγος» 06/09/2013

 Τα όσα ανέφερε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και στη συζήτηση για το «Νέο Λύκειο» η βουλευτής της ΔΗΜ.ΑΡ. Μαρία Ρεπούση για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στο (προσέξτε) Λύκειο, ήρθαν για μια ακόμη φορά να προκαλέσουν «οργή» στο διαδίκτυο και στους φανατικούς πολέμιους της. 

 Μάλλον λογικό και επόμενο, με τη σημείωση, πάντως, πως δεν πρόκειται για θέσεις της «Ρεπούση», αλλά της «Δημοκρατικής Αριστεράς». 

Φυσικά, επίσης ήταν αναμενόμενη να έχουμε μόνο ύβρεις και ειρωνεία και σχεδόν κανένα ουσιαστικό αντεπιχείρημα στα όσα ανέφερε η βουλευτής.

Επί της ουσίας, όμως, γράφει χθες στο protagon.gr ο Αλέκος Λασκαράτος, με τίτλο «Σκεπτόμενοι ή θρήσκοι;» τα εξής: «Οι ορθόδοξοι αποτελούν το ένα έκτο των χριστιανών και το ένα εικοστό (5%) του παγκόσμιου πληθυσμού. Παρά τα μικρά αυτά ποσοστά, η ορθοδοξία έπαιξε πολύ σημαντικό ιστορικό ρόλο στις χώρες όπου κυριάρχησε, όπως άλλωστε και οι άλλες θρησκείες σε αντίστοιχες χώρες. Αντί λοιπόν το μάθημα των θρησκευτικών να είναι κατήχηση που να δείχνει το «ορθόν της ορθόδοξης πίστης» έναντι των άλλων θρησκειών, θα έπρεπε να τονίζεται και να εξετάζεται ο γενικός ρόλος των θρησκειών στην ιστορία της ανθρωπότητας και ειδικότερα ο ρόλος της ορθοδοξίας στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Θα έπρεπε να τονίζεται ο ιστορικός ρόλος και όχι ο ρόλος της θρησκείας ως πίστης. Είναι φανερό ότι λόγοι γεωγραφικοί και ιστορικοί έφεραν την ορθοδοξία στην περιοχή μας. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι κάλλιστα, πάλι για λόγους ιστορικούς και γεωγραφικούς, θα μπορούσε να έχει επικρατήσει η μωαμεθανική θρησκεία στην περιοχή μας. Τι θα κάναμε τότε; Θα διδάσκαμε την ισλαμική πίστη ως την καλύτερη έναντι των άλλων; Αν θέλουμε να διαμορφώσουμε σκεπτόμενους πολίτες με ευρύτητα στο πώς βλέπουν και κρίνουν τα πράγματα γύρω τους θα πρέπει να πάψουμε να διδάσκουμε τη θρησκεία ως πίστη και να διδάσκουμε τη θρησκεία ως ανθρώπινο ιστορικό γεγονός. Θα πρέπει να απαλλαγούμε από το σύμπλεγμα ότι η ορθόδοξη πίστη είναι η «καλύτερη» γιατί απλά τυχαίνει να είναι η δική μας (αυτό μου θυμίζει το, τον καλύτερο μουσακά τον έφτιαχνε η μαμά μου(!)), και ας αφήσουμε την πίστη στη σκέψη ή στο συναίσθημα όσων την ασπάζονται». Ακριβώς. Στη σημερινή Ελλάδα θέλουμε σκεπτόμενους πολίτες. Όσο τίποτε άλλο.