«Φρύγανα» στα χέρια εμπρηστών

Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΑΛΙΠΗΣ

Οσοι θεωρούν ότι η Δημοκρατία είναι άτρωτη και 40 χρόνια μετά την εδραίωσή της δεν κινδυνεύει, πρέπει γρήγορα να αναθεωρήσουν τις απόψεις αυτές και να αρχίσουν να επαγρυπνούν.

Το άγριο έγκλημα στο Κερατσίνι δεν έγινε εν θερμώ. Ηταν και προσχεδιασμένο και αποτέλεσμα μιας κλιμακούμενης έντασης από φασιστικές συμμορίες, με στόχο να πλήξουν τη Δημοκρατία και να δυναμιτίσουν το κλίμα.

Αλλά για να μπει φραγή στα επικίνδυνα σχέδιά τους δεν είναι υπόθεση μόνο της κυβέρνησης ή μόνο των κομμάτων ή μόνο των πολιτών.

Εάν όλοι μαζί κυβέρνηση, κόμματα, πολίτες δεν αντιδράσουν και δεν αντιληφθούν ότι η Δημοκρατία δεν είναι δεδομένη, ότι οι εχθροί της καιροφυλακτούν, τότε διαγράφεται ο κίνδυνος να βρεθούν όλοι κάποια στιγμή να αναζητούν αυτούς που έκαναν τα περισσότερα λάθη και να προσπαθούν να μεταθέσουν σε άλλους τις ευθύνες.

Παρ' όλο που πέρασαν 47 χρόνια από τότε, έχουν μείνει στη μνήμη οι οξύτατοι διάλογοι μεταξύ δεξιών, κεντρώων και αριστερών επιφανών πολιτικών που ανύποπτοι βρέθηκαν ξαφνικά όλοι μαζί έγκλειστοι σε ξενοδοχείο στο Πικέρμι εκείνο το πρωινό της 21ης Απριλίου, με εμφανή την προσπάθεια να επιρρίψει ο ένας τις ευθύνες στον άλλο.

Οι πολίτες ας θυμούνται πάντα τα λόγια του Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στον φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου...».

Τα κόμματα να διδάσκονται από την ιστορία για τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, εκείνης που δεν μπόρεσε να φράξει τον δρόμο των φασιστών.

Και φυσικά η κυβέρνηση, αυτή κυρίως, να θυμάται ότι η Δημοκρατία ζει και αναπνέει μόνο σε ένα περιβάλλον με κανόνες που επιβάλλεται να γίνονται σεβαστοί από όλους και να κυριαρχεί, εκτός των άλλων, και η «οικονομική» Δικαιοσύνη.

Η εξαθλίωση, η οικονομική κρίση, η τυφλή πολιτική αντιπαράθεση είναι τα φρύγανα που χρησιμοποιούν και εκμεταλλεύονται όλοι οι «φύρερ» για να ανάψουν τη φωτιά?

Αλλωστε, καμία Δημοκρατία δεν μπορεί να σταθεί στέρεα στα πόδια της χωρίς οικονομική ευημερία. Ολες οι δικτατορίες εκμεταλλεύθηκαν πάντα τις οικονομικές κρίσεις για να επιβληθούν και να εγκαθιδρυθούν στο τέλος.

Η ταχεία έξοδος από την οικονομική κρίση και η αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας είναι περισσότερο αναγκαίες και επιβεβλημένες από ποτέ.

www.imerisia.gr