Αναζητώντας το «εθνικό σχέδιο»

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Eχει γίνει της μόδας στον δημόσιο διάλογο το «δικό μας μνημόνιο». Πολλοί είναι εκείνοι που λένε ότι τα περισσότερα απ’ όσα προβλέπουν οι όροι της δανειακής σύμβασης, «έπρεπε να τα είχαμε κάνει μόνοι μας, πιο νωρίς». Λένε επίσης ότι «χρειαζόμαστε ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση».
Καλά κι άγια είναι όλα αυτά. Ας υποθέσουμε ότι είχαμε ένα εθνικό σχέδιο για την κρίση. Τι θα το κάναμε; Θα το βλέπαμε να το χαιρόμαστε σαν ένα δείγμα αξιοσύνης της ελληνικής φυλής που, αν μη τι άλλο, μπορεί να συντάξει ένα σχέδιο της προκοπής; Εδώ μια μεταρρύθμιση έγινε εκτός Μνημονίου και η έμφοβη κυβέρνηση έτρεξε να τη μαζέψει πριν καν εφαρμοστεί, υπό τον φόβο των παρανόμων. Είμαστε, εμείς, για συνολικά σχέδια εξόδου από την κρίση; Δικά μας κιόλας; Μπου, κάνει κάποιος κομματάρχης στους πολιτικούς κι αυτοί τρέμουν μετρώντας τα ψηφαλάκια που χάνουν.

Για να πούμε και της Ελλάδας το δίκιο, σχέδια -ώστε να μην φτάσουμε στην κρίση- υπήρξαν πολλά. Στο ασφαλιστικό, για παράδειγμα, ο κ. Γιαννίτσης παρουσίασε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για να μην καταρρεύσουν τα ταμεία και χρεοκοπήσει η οικονομία. Το σχέδιο αυτό εφαρμόστηκε δέκα χρόνια μετά, μόνο επειδή χρεοκοπήσαμε. Δεν το επέβαλε η τρόικα· απλώς οι δανειστές είπαν: άλλα λεφτά για τα ταμεία δεν δίνουμε, βγάλτε τα πέρα με όσα έχετε ή μαζεύετε από τις εισφορές. Και η πραγματικότητα μάς οδήγησε στο «απεχθές» μέτρο.

Σάμπως δεν είχαμε σχέδια για το Ελληνικό που χάσκει σαν μαύρη τρύπα στο τοπίο της Αττικής; Δεν έγινε τίποτε, επειδή οι πέριξ του φιλέτου δήμαρχοι θέλουν να το κάνουν λαχανόκηπο, απειλώντας τους έντρομους μπροστά στο πολιτικό κόστος κυβερνώντες. Δεν έγινε διάλογος και δεν φτιάχτηκαν σχέδια για το κέντρο της Αθήνας που βουλιάζει στη βρωμιά και την εγκληματικότητα; Θυμάται κανείς τα σχέδια για τη Θεσσαλονίκη που θα γινόταν η «πρωτεύουσα των Βαλκανίων»; Και στο μικρότερο Δημοτικό Διαμέρισμα να πάει κάποιος, θα βρει μέσα σε σκονισμένους φοριαμούς εκατοντάδες μελέτες και σχέδια (που ακριβοπληρώθηκαν) για την «ανάπτυξη» της περιοχής.

Γι’ αυτό ας πάψουμε να αδικούμε εαυτούς. Δεν μας λείπουν τα σχέδια· την υλοποίηση ψάχνουμε. Οταν μια δράκα έκνομων πρυτάνεων μπορεί να ακυρώσει ένα νόμο για την ανώτατη παιδεία -ψήφισε ο πρωθυπουργός, ο δεύτερος κυβερνητικός εταίρος (ο κ. Βενιζέλος) και 253 βουλευτές των δύο κυβερνώντων κομμάτων- το σχέδιο είναι το πρόβλημα;