Μέλισσες!

Του Γιώργου Λακόπουλου

«Δεν ζητάμε χρήματα από γερμανούς, ιταλούς, γάλλους ή οποιουσδήποτε άλλους φορολογούμενους, ζητάμε τον απαραίτητο χρόνο, ώστε να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας που θα εξασφαλίσει στη χώρα την αξιοπιστία…».

Δεν είναι Αντώνης Σαμαράς. Είναι από τα Απαντα του Γ. Παπανδρέου (Φεβρουάριος 2010). Και ως γνωστόν, ύστερα ήρθαν οι μέλισσες…

Κινούμενος μεταξύ Βερολίνου και Παρισίων, ο σημερινός Πρωθυπουργός προσέθεσε απλώς λίγο περισσότερο συναίσθημα: Είμαστε λαός περήφανος και φιλότιμος, δώστε μας τράτο… Ως επιχείρηση γοητείας, δεν πήγε άσχημα.

Αλλά κάθε θαύμα κρατάει τρεις μέρες. Ακολουθεί η προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα. Το τόνιζαν επίμονα οι συνομιλητές του: «Σας θέλουμε στο ευρώ εφόσον η τρόικα επαληθεύσει ότι κάνετε όσα συμφωνήσαμε». Το θέμα είναι ότι αν είμαστε σε θέση να τα κάνουμε, δεν θα πέφταμε στην ανάγκη τους να ζητάμε... Αλήθεια, τι ακριβώς ζητάμε;

Αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, πάντως, όπως δεσμεύθηκαν προεκλογικά τα τρία κόμματα δεν ζητάμε. Απλώς θέλουμε περισσότερο χρόνο για να έλθει πιο ελαφριά η υλοποίησή του. Επίσης «αποκατάσταση της ελληνικής αξιοπιστίας» έναντι των ξένων σημαίνει ότι τα αρνητικά αποτελέσματα του Μνημονίου είναι λάθος δικό μας. Αλλιώς αυτοί έπρεπε να αποκαταστήσουν κάτι. Για να ξέρουμε γιατί μιλάμε...

Κατά τα λοιπά, όλοι αντιλαμβάνονται σε ποιο λούκι θα πέσει η Ελλάδα χωρίς Ευρώπη στη μηχανή της - δεν είναι μόνο τα δάνεια και το κοινό νόμισμα. Και, κακά τα ψέματα, αυτό που ζητούν οι δανειστές ως δανειστές και ως εταίροι είναι πολύ καθαρό.

Προσαρμογή στον πραγματικά παραγόμενο πλούτο της χώρας. Να ζήσουμε με συγκεκριμένο όριο αμοιβών, ορισμένο επίπεδο κοινωνικών παροχών, συγκεκριμένο μοντέλο εργασιακών σχέσεων, οικονομίας, διοίκησης, παραγωγής. Αν θέλουμε κάτι περισσότερο, ας παραγάγουμε περισσότερο.

Δεν έχουν μόνο και το μαχαίρι και το πεπόνι, έχουν και δίκιο. Τα κόμματα που συγκυβερνούν ή δεν το καταλαβαίνουν ή δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος. Ωστόσο, η κυβέρνηση Σαμαρά, αντί να υπόσχεται ότι θα κάνει πράγματα, δεν έχει παρά να τα κάνει, αλλιώς κοροϊδεύουμε εαυτούς και αλλήλους.

Οχι ότι το Μνημόνιο είναι τώρα καλύτερο. Αλλά είναι ο μόνος τρόπος να κρατήσουμε το κεφάλι έξω από το νερό. Η υλοποίησή του δεν είναι αυτοτελώς η λύση - είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για να βρεθεί η λύση. Τα υπόλοιπα θα κριθούν στον χρόνο και από τη συλλογική βούληση να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή - σωστά αυτή τη φορά. Αλλιώς θα ξανάρθουν οι μέλισσες...

Συνεπώς, καλές είναι οι δημόσιες σχέσεις του Πρωθυπουργού στην Ευρώπη. Αλλά η κατάσταση δεν αλλάζει στα ξένα κόκκινα χαλιά. Αλλάζει στο εσωτερικό, με καθαρή πολιτική, καθαρές κουβέντες και καθαρές σχέσεις. Οπως έλεγε ο αυστριακός φυσικός Ρίτσαρντ Φέιμαν: «Η πραγματικότητα πρέπει να προηγείται των δημοσίων σχέσεων γιατί η φύση δεν μπορεί να ξεγελαστεί».