Αργοπορημένοι και θλιβεροί

Tου Σπύρου Κουταβά, www.vetonews.gr

Παρακολουθώντας κανείς τις τελευταίες 48 ώρες τις επαφές του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά θα νομίζει ότι ο πολιτικός χρόνος έχει σταματήσει κάπου ανάμεσα στο δεύτερο μνημόνιο. Τότε ήταν που ο Παπανδρέου δήλωνε σε όλα τα διεθνή φόρα ότι ''η Ελλάδα δεν είναι μπαταξής και ότι τα δανεικά δεν είναι αγύριστα''. Με τον κ. Σαμαρά ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ...

να αμφισβητεί ανοικτά και με σφοδρότητα τις επιλογές Παπανδρέου αλλά και της καγκελαρίου Μέρκελ.

Πέρασαν 2,1/2 χρόνια μηδενιστικής αντιπολίτευσης, πολιτικά καμώματα και υποσχεσιολογία με το Ζάππειο I και II, τον Σαμαρά να αντιπολιτεύεται οτιδήποτε κι εάν γίνεται,...

(αποτελεί εξαίρεση ο νόμος Διαμαντοπούλου), μόνο που δεν ανέβηκε στο μπαλκόνι μαζί με τον Θύμιο και τον Μανώλη για το άνοιγμα της αγοράς στα ταξί. Χρειάσθηκε να μεσολαβήσει η «δυσκοίλια» κυβέρνηση Παπαδήμου στα πλαίσια του «ειδικού σκοπού» που με φλυαρία επαναλάμβανε τόσο ο ίδιος όσο και τα σημερινά Νεοδημοκρατικά κυβερνητικά στελέχη, οι επαναληπτικές εκλογές και η ακατάσχετη υποσχεσιολογία που προέβλεπε ακόμη και αποκατάσταση των αδικιών στα μισθολόγια των αστυνομικών και στρατιωτικών από τις επιλογές τις προηγούμενης κυβέρνησης .

Χρειάσθηκε δυόμιση χρόνια ο κ. Σαμαράς και με την ιδιότητα του πρωθυπουργού, να ανέβει τα σκαλοπάτια της Καγκελαρίας στο Βερολίνο και στα Ηλύσια πεδία για να επαναλάβει με απόλυτη ακρίβεια τις υποσχέσεις Παπανδρέου τις οποίες όμως αποδοκίμαζε με σφοδρότητα στο βραχύ παρελθόν. Δηλαδή ότι «θα τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας και θα φανούμε συνεπείς στις υποχρεώσεις της χώρας».

Ο κ. Σαμαράς συνέβαλε ο ίδιος τα μέγιστα στην σπατάλη πολιτικού χρόνου και του διπλωματικού μας κεφαλαίου, με αποτέλεσμα να έχουν στερέψει σήμερα τα διαπραγματευτικά αποθέματα της χώρας. Η χώρα δια μέσου του πολιτικού της προσωπικού διαθέτει ελάχιστη αξιοπιστία και αυτό είναι εμφανές από το μικρό καλάθι που κρατούν οι ξένοι κάθε φορά που μιλούν με κυβερνητικό παράγοντα.

Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει και μεγάλη μερίδα πολιτών της υποφέρει από την οικονομική ανέχεια αλλά δυστυχώς κάποιοι του πολιτικού προσωπικού δείχνουν να μην το έχουν αντιληφθεί. Όσοι διαχειρίζονται εξουσία συμπεριφέρονται όπως στο παρελθόν. Αδιαφορούν για την αξιοπρέπεια των πολιτών της χώρας, αλλά ενδιαφέρονται μόνο να σώσουν από την «κόλαση» συγγενικά τους πρόσωπα. Ενδιαφέρονται για την ευημερία και την καλοπέραση θυγατέρων και συγγενικών τους προσώπων που πληρώνονται από τις σκληρές φορολογικές εισφορές εκατομμυρίων Ελλήνων. Τους διορίζουν στην Βουλή στα πολιτικά τους γραφεία, στους μηχανισμούς του Κράτους. Και ενώ η δυστυχία και η ανέχεια μεγαλώνει, πυκνώνουν ταυτόχρονα και τα ερωτηματικά.

Υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος;