Την εσπέρα της 23ης Αυγούστου, παραμονή εορτής αγίου και Ισαποστόλου μάλιστα Κοσμά του Αιτωλού, στον ανενεργό ναό του αγίου Χριστοφόρου της πόλεως δόθηκε συναυλία παλαιάς μουσικής στο πλαίσιο του Σεμινα από τους μουσικούς του σεμιναρίου έργα των: Γ. Μέρντ, Αντ. Βιβάλντι, Ανωνύμων, Γ. Σ. Μπαχ, Τ.Α,.ντε Βικτορία, Τζ. Ντάουλαντ, Α. Περτ, Γκ. Ντυφάυ. Τούτ' αυτό συνέβη πριν κάποια χρόνια στο πλαίσιο πάλι του τότε σεμιναρίου . ρίου κλασσικής μουσικής που διεξάγεται. Εκτελέστηκαν
Υπεύθυνοι της διεξαγωγής και της βραδιάς οι Δ. Δημόπουλος και ο Παναγιώτης Δημόπουλος, εξαιρετικοί μουσικοί ας πούμε. Γράφαμε τότε εν είδει ανταποκρίσεως από εκείνο τον ίδιο χώρο κι εκείνο το β ράδυ το οποίο λίγο διέφερε με το χθεσινό. (Πάντως ο άγιος Γεώργιος στον τοίχο του ναού επιγράφεται πάντα ως ...Τροπεοφόρος).Υψωμα αγίου Χριστοφόρου
Ηταν ωραία η βραδιά
28 Αυγούστου, μνήμη Μωυσέως Αιθίοπα κ.λπ
έτους 199…
Σελήνη 18 ημερών επιμελώς κρυμμένη
στα νυχτερινά σύννεφα που μόλις κατέπλευσαν
στον ανατολικό ουρανό της πόλης.
Στο εσωτερικό του αγίου Χριστοφόρου
οι φρεσκοζωγραφισμένοι άγιοι
το διασκέδαζαν σαν μικρά παιδιά.
-Τόσος κόσμος!
ωραίες κοπέλες
με τις σημειώσεις του έρωτα στη μασχάλη
κυρίες με αποσιωπητικά στα βλέμματα
κύριοι με την πλήξη ως το βάθος της ψυχής
και τα θαυμαστικά στο μπόι τους, λαμπάδες άλιωτες
συνευρίσκονταν εκεί
με όργανα μουσικής εξαίσια.
Για πρώτη ίσως φορά στον ακίνητο
βίο τους κατέβαιναν από τους τοίχους.
Αναμείχτηκαν με τους πιστούς ακροατές
λαικούς, κληρικούς, ερωτευμένους.
Χειροκροτούσαν μάλιστα στο τέλος κάθε κομματιού
παρά την έκκληση να τηρηθεί η σιωπή
κι η ιερότητα του χώρου.
Προπάντων χαμογελούσαν
με ματιές που ξελασκάριζαν επιτέλους
κι αρμένιζαν στα μικρολίμανα
του τέως γήινου πόθου τους.
Κι ήταν εκεί το λαούτο, το βιολοντσέλλο
το φαγκότο, όργανα με τα οποία αναχωρώ
στις έκτακτες μου αποπλανήσεις.
Κι ο Μπαχ, ο Βιβάλντι, ο Μοντεβέρντι
σκυμμένοι στα χαρτιά τους παρακολουθούσαν
συζητούσαν μάλιστα κάπου κάπου
κΚι έφεραν τις παρτιτούρες στο στόμα
να μην ακούγονται
- δικαστές πριν βγάλουν τη απόφαση
Τυφλός από το άσπρο φως των ανθρώπων
έλιωνα κερί από παραφίνη.
Ταξίδευα στις λίμνες με τα’ ακίνητα βλέμματα
σα φουρτουνιασμένα σώματα, βουνά ασυγκίνητα.
Κι οι προσευχές
Ν’ ανεβοκατεβαίνουν ιδρώτας στ’ αυλάκια
της ψυχής.
Από την τότε ποιητική συλλογή "Εσωτερική βραδυπορία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου