Ένα έργο χιλιοπαιγμένο...

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Η πιο καλή και φιλική προς το περιβάλλον επένδυση στα βουνά της Χαλκιδικής θα ήταν να μεταφέρει η Microsoft εκεί τη δραστηριότητά της από το Ρέντμοντ της Ουάσιγκτον. Αυτό αποκλείεται να γίνει. Oχι μόνο διότι η εταιρεία είναι μια χαρά στις δυτικές εσχατιές των ΗΠΑ, αλλά και για έναν επιπλέον λόγο. Αν οι επιτελείς της επιχείρησης αποφάσιζαν να μεταφέρουν τα κεντρικά τους γραφεία στην Ελλάδα, πιθανότατα δεν θα μπορούσαν να πάρουν οικοδομική άδεια. Κι αν έπαιρναν μέσα από τον εγχώριο γραφειοκρατικό δαίδαλο, σιγά μην επέτρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ να επεκταθεί στην Ελλάδα ο καπιταλισμός!
Κάποια δένδρα θα έπρεπε να κοπούν για να χτιστούν τα βιοκλιματικά τους γραφεία και θα άρχιζε το γνωστό νταβαντούρι με το περιβάλλον που γίνεται θυσία στα κέρδη.

Η φασαρία με τα ορυχεία χρυσού στη βόρεια Χαλκιδική δεν έχει να κάνει με το περιβάλλον. Αυτό είναι το σύνηθες πρόσχημα. Αν ήταν έτσι, οι ίδιοι οι κάτοικοι και οι συνοδοιπόροι τους θα πάλευαν για κάποιου τύπου εγγυήσεις για την ανάπλαση του περιβάλλοντος μετά την εξορυκτική δραστηριότητα. Ομως στις Σκουριές παίζεται το παλιό έργο που έχουμε δει χιλιάδες φορές και συγκεκριμένα κάθε φορά που είναι να γίνει κάποια επένδυση στη χώρα. Οι «επαναστατικές δυνάμεις» του τόπου βρίσκουν ένα μέτωπο για να δείξουν την ισχύ τους. Εκεί τα ρίχνουν όλα:
πέτρες, μολότοφ, ψεύδη, σενάρια τρόμου, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οτιδήποτε δηλαδή έχουν εύκαιρο έτσι ώστε να «ματώσει» ο καπιταλισμός. Βεβαίως ματώνει και η χώρα στην οποία επικρατεί επενδυτική άπνοια, αλλά αυτό μάλλον θεωρείται παράπλευρη απώλεια. Ετσι κι αλλιώς, το αναπτυξιακό σχέδιο της «προόδου» είναι 100.000 προσλήψεις ετησίως στο Δημόσιο. Το γράφαμε και παλαιότερα. «Η συνεισφορά της Αριστεράς στο βάλτωμα της ελληνικής οικονομίας είναι τεράστια... Η Ιστορία δείχνει ότι κάθε επένδυση συνάντησε τη λυσσαλέα αντίδραση ποικιλώνυμων ομάδων πέριξ του ΣΥΡΙΖΑ που “αντιστέκονταν” ακόμη και βιαίως σε κάθε έργο μέχρι τελικής ματαίωσής του. Αν ψάξει κάνεις τον δικτυακό τόπο του Συνασπισμού, θα βρει χιλιάδες αναφορές ενάντια σε κάθε έργο που ήταν να γίνει στη χώρα... Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Νίκος Χουντής έκανε ερώτηση στην Ευρωβουλή αναφερόμενος “στις έντονες ανησυχίες και διαμαρτυρίες φορέων και κατοίκων της περιοχής, σύμφωνα με τις οποίες η σχεδιαζόμενη κατασκευή μεταλλείου στην περιοχή Κοκκινάρι μπορεί να επιφέρει καταστροφικά αποτελέσματα στο ευρύτερο οικοσύστημα της Φωκίδας” (13.3.2012)· ο ΣΥΡΙΖΑ Αρτας προειδοποιεί ότι “ο λαός όλης της Ηπείρου θα απαντήσει με αντίσταση και νέους αγώνες στην κατασκευή φράγματος στα Τζουμέρκα” (16.1.2012)· είναι ενάντια “σε μια περιβαλλοντοκτόνο αποικιοκρατικού τύπου επένδυση” των μεταλλείων Κιλκίς (2.2.2012) κ.ά. Γενικώς, δεν υπάρχει μικρή ή μεγάλη επένδυση σ’ αυτή τη χώρα που να μην τιμήθηκε με τα ξύλινα επίθετα της “προόδου”: “περιβαλλοντοκτόνος”, “ληστρική”, “κερδοσκοπική” κ.ά.» («Τα άχρηστα για την Ελλάδα ευρωομόλογα», Καθημερινή 25.5.2012.)
Με την ίδια συνταγή επιχειρείται η ματαίωση και αυτής της επένδυσης, μία από τις μετρημένες στα δάχτυλα που τρέχουν σ’ αυτή τη χώρα. Τι κι αν περιμένουν 5.000 άτομα να δουλέψουν εκεί. Η Αριστερά και η «πρόοδος» δεν θα επιτρέψουν ποτέ στο κεφάλαιο να τους δώσει δουλειά...