Ύστερα από τέσσερα σχεδόν χρόνια συμμετοχής μου στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Εργοληπτών Κοζάνης, τέσσερα χρόνια μέσα στα οποία συνέβησαν πολλά στην χώρα μας που ασφαλώς είχαν επιπτώσεις και στον κλάδο μας, και στα οποία πράγματι ο Σύνδεσμος αγωνίστηκε προκειμένου να αποτρέψει τον αφανισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που επιχειρείτε ,υποβάλλω την παραίτησή μου από το Διοικητικό Συμβούλιο χωρίς να παραιτούμαι από την συμμετοχή μου στον αγώνα των δίκαιων αιτημάτων μας ούτε και αποκλείω βέβαια την συμμετοχή μου σε επόμενα Διοικητικά Συμβούλια εφόσον με επιλέξουν και πάλι οι συνάδελφοί μας.
Θέλοντας αυτήν την περίοδο που έχω παράλληλα υποχρεώσεις και από την συμμετοχή μου στη Δ.Ε. του παραρτήματος του ΓΕΩΤ.Ε.Ε. της Δυτικής Μακεδονίας, να δώσω την ευκαιρία και στον νεότερο, επιλαχόντα των εκλογών, να συμμετάσχει στο Διοικητικό Συμβούλιο γιατί μάλλον έτσι δίνοντας ευκαιρίες στους νέους θα αναδείξουμε τους επόμενους άξιους και καλύτερους συνεχιστές μας. Είναι βέβαιο ότι αυτό πρέπει να πράξουν αυτοί που επί σαράντα χρόνια τώρα (από την μεταπολίτευση και εδώ) παραμένουν όχι σε μία, ούτε δύο αλλά μέχρι και οκτώ θέσεις.
Με δυο λόγια θα ήθελα να τεκμηριώσω αυτό που προανέφερα ‘ως προσπάθεια αφανισμού του κλάδου μας ή καλύτερα των μικρομεσαίων του κλάδου μας.
Αρχικά ήταν η αλλαγή του τρόπου φορολόγησης, καταργώντας τον συντελεστή για τον προσδιορισμό του φορολογητέου εισοδήματος και την επιβολή του τρόπου προσδιορισμού έσοδα μείον τα έξοδα. Στο τελευταίο δε διάστημα έχουμε και τις υπέρογκες φορολογικές επιβαρύνσεις λόγω της οικονομικής κρίσης. Οικονομική κρίση στα τελευταία δύο χρόνια που δεν θα μπορούσε να μας εξαιρέσει. Έτσι βρεθήκαμε να αντιμετωπίζουμε πρόβλημα ρευστότητας από τη μία γιατί μεγάλωσε το χρονικό διάστημα εξόφλησης των υποχρεώσεων του Δημοσίου προς εμάς και από την άλλη έγινε πολύ δύσκολη έως αδύνατη η πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό ακόμη και με ενεχυριασμό των πιστοποιήσεων των δημοσίων έργων. Το πλέον τραγικό όμως είναι οι περικοπές στο πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, οι οποίες και μαζί με τον κατασκευαστικό κλάδο γενικότερα αποτελούν έναν από τους κύριους πυλώνες της ελληνικής οικονομίας.
Οι επιπτώσεις είναι προφανείς. Μείωση κύκλου εργασιών στον κατασκευαστικό κλάδο σημαίνει πρώτα από όλα απώλεια θέσεων εργασίας, μεγάλες απώλειες εσόδων για το δημόσιο αφού με έναν πρόχειρο υπολογισμό το πενήντα (50%) περίπου επιστρέφει στο δημόσιο μόνο από τον πρώτο δικαιούχο του λογαριασμού του έργου. Πρώτα ως ΦΠΑ (θυμίζω 23%) – Φόρος εισοδήματος – Ασφαλιστικές εισφορές (περίπου 7%) – κρατήσεις υπέρ Νομικών Προσώπων Δημόσιου Δικαίου κλπ.
Ένα ακόμη σημαντικό θέμα το οποίο απασχόλησε τον σύνδεσμο ήταν αυτό της ενοποίησης των εργοληπτικών οργανώσεων και που δεν κατέστη δυνατόν διότι απλά αυτοί που μας οδήγησαν στον κατακερματισμό δεν μπορούν να εγγυηθούν την επιτυχία του εγχειρήματος,
αφού διεκδικεί ο καθένας για τον εαυτό του την πρωτοκαθεδρία. Αναφέρομαι στις εργοληπτικές οργανώσεις του κέντρου ,μεταγενέστερες της ΠΕΣΕΔΕ με ένα μόνο γραφείο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου