Π. Μητλιάγκας: Την Επανάσταση των απλών και αυτονόητων πραγμάτων έχουν ανάγκη οι πολίτες και η χώρα

Τους τελευταίους μήνες , παρακολουθώντας τη διάλυση πολλών πλευρών της Διοίκησης και την αδυναμία εξυπηρέτησης των πολιτών στις βασικές τους ανάγκες, μέσα από την αυτονόητη υποχρέωση της Διοίκησης, πολλές φορές είχα τον πειρασμό να γράψω ένα άρθρο για τα κακώς κείμενα και να στείλω μία επιστολή στον Πρωθυπουργό. Όμως στο τέλος πάντα δίσταζα. Είτε γιατί πιστεύω πως τέτοιες ενέργειες καταλήγουν κατά κανόνα στο καλάθι των αχρήστων, είτε έρχεται μια τυπική απάντηση από τη γραμματεία, ότι η επιστολή σας εστάλη αρμοδίως , για τα περαιτέρω. Και μετά άκρα του τάφου σιωπή.

Όμως δύο γεγονότα των τελευταίων ημερών, ένα στο χώρο  της υγείας και ένα σε φίλο επιχειρηματία, πήραν από πάνω μου κάθε αναστολή.

Περίπτωση πρώτη: Σε κρατικό νοσοκομείο, όπου οι γιατροί έκριναν στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, ότι έπρεπε να γίνει μία αξονική τομογραφία, προς πλήρη διαλεύκανση του περιστατικού για υποβοήθηση στη διάγνωση, αυτό ήταν αδύνατο να γίνει στο νοσοκομείο ή σε ιδιωτικό εργαστήριο για 2 λόγους :

Ο πρώτος, γιατί τα Σαββατοκύριακα δε λειτουργεί ο αξονικός, λόγω έλλειψης υπαλλήλων, το ίδιο και για τις απογευματινές και τις βραδινές ώρες και ο δεύτερος ακόμη πιο εντυπωσιακός, ενώ οι γιατροί γνωμάτευσαν για την αναγκαιότητα της πράξης, υπήρχε αδυναμία διακομιδής γιατί δεν υπήρχε δεύτερος τραυματιοφορέας για να συνδράμει τον οδηγό τραυματιοφορέα στο έργο του. Το συνοδό πρόσωπο γυναίκα, με αδυναμία εκτέλεσης αυτού του ρόλου. Καμία καθοδήγηση από πουθενά πως μπορεί να γίνει αλλιώς. Με την ευγενική ενημέρωση του οδηγού τραυματιοφορέα σε μένα που έτυχε να βρεθώ εκείνη τη στιγμή, με την επίσκεψη μου στον ασθενή, ανέλαβα εγώ αυτόν τον ρόλο και η υπόθεση έληξε σε μισή ώρα.

Ύστερα πληροφορήθηκα ότι το ίδιο γίνεται συχνά, παίζοντας τον ρόλο του τραυματιοφορέα τα συνοδά ή φιλικά πρόσωπα. Αλλιώς πλήρης αδυναμία. Εξετέλεσα αυτό το ρόλο με μεγάλη ευχαρίστηση, ανεβαίνοντας όρθιος στο κρεβάτι του ασθενούς, για την «ειδική κίνηση», πάντα με την καθοδήγηση του οδηγού τραυματιοφορέα.

Η θετική έκπληξη μας μετά, του συνοδού προσώπου και εμού, όταν στο τέλος  με ευγενικό τρόπο η γραμματεία του ιδιωτικού εργαστηρίου, μας ενημέρωσε πως μπορούμε να μην πληρώσουμε το κόστος, μιας και ο ασθενής είχε ασφάλεια του ΙΚΑ και υπάρχει ελεγκτής γιατρός του ΙΚΑ που εγκρίνει αυτά τα παραπεμπτικά.  Από το νοσοκομείο καμία ενημέρωση. Αλήθεια σε ποια χώρα συμβαίνουν αυτά;

Σημειωτέον, ο αξονικός τομογράφος του κρατικού νοσοκομείου είναι ο πλέον σύγχρονος στη χώρα, στοίχισε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και υπάρχει μόνο ένας χειριστής για τη λειτουργία του.

Ως όφειλα, μετά από λίγες μέρες ενημέρωσα εκεί που πρέπει.

Περίπτωση δεύτερη: Γολγοθάς γραφειοκρατίας και πλήρη διάλυση του κράτους το καλοκαίρι. Άραγε μόνο το καλοκαίρι;

Φίλος επιχειρηματίας είχε και έχει ένα πρόβλημα με τη Διοίκηση της περιοχής και έπρεπε να καταφύγει σε κεντρική υπηρεσία (Υπουργείο), όπως προβλέπει ο Νόμος, για το ενδεχόμενο της δικαίωσης  του, όπως πιστεύει ο ίδιος. Έπραξε το αυτονόητο, όπως προβλέπει ο Νόμος με γρήγορες διαδικασίες. Μετά από είκοσι μέρες, για καλή του τύχη γιατί ανησυχούσε, διαπίστωσε ότι η μόνη πράξη που είχε γίνει ήταν η πρωτοκόλληση της αίτησης του. Δικαιολογία -να ξέρετε το καλοκαίρι - οι ημερομηνίες όμως τρέχουν και ο κίνδυνος να μην ελεγχθεί η υπόθεση του και να πάει στράφι η επιχείρηση του, με επακόλουθο μεγάλη ζημιά. Σήμερα ένα μήνα μετά ακόμα δεν συγκροτήθηκε η επιτροπή. Και ο κίνδυνος ορατός.

Χρειάστηκε να απευθυνθεί σε 2 βουλευτές  για να κινηθούν τα αυτονόητα της Διοίκησης. Προς τιμήν τους έδρασαν άμεσα, όμως ο φόβος παραμένει και ίσως χρειασθεί και δεύτερη παρέμβαση, όχι για να δικαιωθεί σώνει και καλά αλλά για να μη χαθούν οι ημερομηνίες.

Περιμένει απλά και αγωνιά, για να γίνει το αυτονόητο. Αλήθεια, αναρωτιέται ο καθένας, χρειάζεται καμία επιτροπή σοφών για να λυθούν για τους πολίτες αυτά τα απλά και αυτονόητα πράγματα. Χρειάζονται απλά άνθρωποι με γνώση και ισχυρή βούληση  για να πάρει μπροστά η μηχανή που έχει παραλύσει. Και επιτέλους έλεγχο με αμεσότητα ενεργειών και απόδοση ευθυνών.

Αν αυτό δεν είναι επανάσταση των απλών και αυτονόητων πραγμάτων που έχει ανάγκη η χώρα, δεν ξέρω πως αλλιώς η χώρα μπορεί να πάει μπροστά . Αν αυτά τα απλά πράγματα δε λυθούν, κανένας βαρύγδουπος και αφηρημένος στόχος των πολιτικών ταγών δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις. Χρειάζεται αντίληψη των πραγμάτων, γνώση, βούληση ισχυρή και προπαντός σχέδιο υλοποίησης, με ευθύνες και χρονοδιαγράμματα & τέλος ανάληψη ευθυνών. Τώρα και όχι αύριο.

Είναι άστοχη μήπως, η πολύ σωστή επισήμανση του έγκριτου δημοσιογράφου των ΝΕΩΝ, στη Σαββατιάτικη έκδοση, πως το νέο κράτος θα το δουν, ίσως τα παιδιά μας, ή τα παιδιά τους. Εμείς όχι. Τι άλλο να προσθέσουμε στην παρατήρηση ενός ανθρώπου που τα επισημαίνει εδώ και μήνες και κανείς δεν τον ακούει.

Όσοι «θερμόαιμοι», επιχειρήσουν να δικαιολογήσουν τα πράγματα, συγκρίνοντας ένα άκρως διαλυτικό και φαυλοκρατικό καθεστώς του πρόσφατου παρελθόντος και ιδιαίτερα της περιόδου 2008-2009, για να φανούν αρεστοί, μάλλον δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες, στον Πρωθυπουργό, στην Κυβέρνηση, μα προπαντός στη χώρα.

Υ.Γ. Θα μπορούσα να αναφέρω και μία τρίτη πιο χαρακτηριστική περίπτωση που λαμβάνει χώρα εδώ και 4 μήνες με θεσμό Αυτοδιοίκησης και ενδιαφερόμενο πολίτη, που οι ειδικοί χαρακτηρίζουν ως ακραία έκφραση κακοπιστίας και κακοδιοίκησης (ήπιοι χαρακτηρισμοί) με ενδεχόμενο δόλο και προστασία αλλότριων καταστάσεων, όμως επειδή θα υπεισέλθει το προσωπικό στοιχείο, θέλω να το αποφύγω.

Πασχάλης Μητλιάγκας 

Πηγή: vetonews.gr