Η Κυριακή των Μυροφόρων 2020, στον Άγιο Διονύσιο Βελβεντού. Δεν πανηγύρισε φέτος το Εξωκλήσι του Αγίου Αθανασίου Σκούλιαρης.

του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα

Τελέσαμε (Κυριακή των Μυροφόρων, 3-5-2020, κεκλεισμένων των θυρών, άχρι καιρού, λόγω επιδημίας αόρατου, επιθετικού και φονικού ιού) στον Ι.Ν. του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω στο Βελβεντό της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης, τη Θεία Λειτουργία.

Έψαλαν: Γιάννης Τζινίκος (δεξιό), Γιάννης Παπαγόρας (αριστερό αναλόγιο).

ΟΙ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ

Οι Μυροφόρες πολύ πρωί πήγαν στον τάφο του Χριστού, για να αλείψουν το σώμα Του με αρώματα, ενώ υπήρχαν δύο ανυπέρβλητες δυσκολίες: ο λίθος και ο φόβος.

Ο τάφος είχε ένα μεγάλο λίθο μπροστά και δε μπορούσε να μετακυλιστεί για να μπουν.

Ο φόβος των Ιουδαίων έκανε τους άνδρες μαθητές να κλειστούν στο σπίτι και να μη μπορούν να εμφανιστούν.

Οι μαθήτριες όμως ξεπερνούν το αδιέξοδο του λίθου του τάφου και το φόβο των Ιουδαίων, τολμούν και προχωρούν.

Αυτό που τις έκανε να ξεπεράσουν το αδιέξοδο και το φόβο, ήταν η μεγάλη αγάπη για το Χριστό.

Όπως λέει ο Ιωάννης ο ευαγγελιστής: "η αγάπη έξω βάλλει τον φόβον" (Α' Ιω. 4, 18). Η αγάπη διώχνει το φόβο, τα αδιέξοδα, τις δυσκολίες.

Στην αναζήτηση του Θεού πάμε με την αγάπη, όχι με τις απειλές, τις φοβέρες και (αλίμονο) τις κατάρες, όσοι που με φανατισμό και αλόγιστα τις ξεστομίζουν, μάλιστα (φευ) μέσα σε ιερούς χώρους.

ΤΟ ΕΞΩΚΛΗΣΙ ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΚΟΥΛΙΑΡΗΣ

Δεν πανηγύρισε φέτος, 2020, το Ι. Εξωκλήσι του Αγίου Αθανασίου, ΣΚΟΥΛΙΑΡΗΣ, στη μνήμη της ανακομιδής του ι. λειψάνου του Αγίου Αθανασίου πατριάρχου Αλεξανδρείας (2 Μαίου), λόγω των ειδικών συνθηκών από την πανδημία του φονικού ιού, που θερίζει, χωρίς να κάνει ταξικές, φυλετικές ή άλλες εξαιρέσεις, απ' άκρου εις άκρον της γης, τους ανθρώπους.

Ατενίζω με πολύ συγκίνηση από το Βελβεντό το αλειτούργητο φέτος, 2020, Εξωκλήσι.

Πάνω από τη Σκούλιαρη σε ένα πλάτωμα μιας κορυφής των Πιερίων ορέων, αγέρωχο και απρόσβλητο από τη φθορά του χρόνου, ατενίζει ευχετικά και ευλογητικά όλη τη μεγάλη λεκάνη της λίμνης (και της παραλίμνιας ζώνης) του Αλιάκμονα-Πολυφύτου, απευθύνει τον αναστάσιμο χαιρετισμό "Χριστός Ανέστη!" στις τοπικές κοινωνίες από το Πολύφυτο μέχρι πέρα μακριά τα Καμβούνια και τον Μπούρινο, και δέχεται από αυτές, ως πολύχρωμη αντιβουή την απάντηση: "Αληθώς Ανέστη!".

Το Εξωκλήσι αυτό το λειτουργώ στη γιορτή και πανήγυρή του ανελλιπώς από το 1984, αφότου ήρθα από την Αιανή στο Βελβεντό, ως παπαδάσκαλος, και ανέλαβα τη διακονία της Ενορίας του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω, που μου ανέθεσε ο αείμνηστος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος Ψαριανός.

Και είναι φέτος, 2020, η πρώτη φορά πό το 1984, που δεν τελώ σ' αυτό τη Θεία Λειτουργία στην πανήγυρή του, στην οποία συμμετέχει, συνεχίζοντας μια μακρά ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση, όλο το χωριό και κυρίως οι νέες γενιές οι διεσπαρμένες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

"Θαρρείτε, νεφύδριόν εστι και θάττον παρελεύσεται", έχετε θάρρος, συννεφάκι είναι και γρήγορα θα περάσει, έλεγε στους χριστιανούς της Αλεξάνδρειας και τους ενίσχυε, (δίχως ύβρεις και κατάρες κατά των διωκτών του), ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, κάθε φορά που τον έστελναν στην εξορία. Από τα 46,5 χρόνια της πατριαρχίας του, τα 16 χρόνια και 2 μήνες τα πέρασε στις εξορίες.

Στο ίδιο μήκος κύματος η ι. Υμνολογία ενθαρρύνει και ειρηνεύει: "Την κατήφειαν, εις χαράν μετατρέψατε. Πάσχα δε το χαρμόσυνον, και κόσμω σωτήριον, εν αδιστάκτω καρδία περικρατούσαι χορεύσατε. Χριστός εξανέστη, ο δωρούμενος τω κόσμω το μέγα έλεος. (Στιχηρό, Κυριακή των Μυροφόρων, Εσπέρας).

Παρόμοια ενθαρρυντικός και ο λόγος του Σεβ. Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου: "Αδέλφια μου και παιδιά μου. Ο Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος συνεχώς μας λέγει: Εγώ ειμί μεθ' ημών πάσας τας ημέρας της ζωής. (Ματθ. 28,20). Κρατήστε σφιχτά στην καρδιά σας την χαράν της αναστάσεως, αυτή, που κράτησε και κρατά το γένος μας όρθιον σε καιρούς καλούς και δύσκολους και μη φοβήσθε, νέφος είναι και θα παρέλθη". (Ποιμαντορική Εγκύκλιος επί τω Αγίω Πάσχα  2020).

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Χαίρετε! Ειρήνη σε όλους!

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
4-5-2020