του Βασίλη Μαγκλάρα
Κρέων: «… Κανείς να
μην τον θάψει, ή να τον νεκροστολίσει, ούτε και να τον κλάψει, αλλά άθαφτος να
μείνει για να τον κατασπαράξουν τα σκυλιά και τα όρνια…»(Αντιγόνη).
Το
να αφαιρεθεί μια ανθρώπινη ζωή από τις δυνάμεις καταστολής ενός κράτους δικαίου, είναι πρωτίστως ζήτημα αρχής να περιγράψει
και να εξηγήσει άμεσα, τις συνθήκες και τα αίτια που οδήγησαν σ’ αυτήν την
πράξη.
Το να χαθεί ένας νέος άνθρωπος, υπήκοος της γειτονικής Ελλάδας
και μάλιστα τη μέρα της Εθνικής της εορτής, γιατί επέδειξε υπερβάλλοντα
Εθνικό οίστρο, τότε η διαλεύκανση των πραγματικών περιστατικών δεν είναι μόνο θέμα
Δημοκρατίας της Αλβανίας, δεν έχει να κάνει με τις «ειλικρινείς» σχέσεις των
δύο χωρών, αλλά με
τις αναφαίρετες αξίες των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Εκτός κι’ αν τα ανθρώπινα δικαιώματα σε μια χώρα που τη δεχθήκαμε στο
ΝΑΤΟ και επιθυμεί να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής
Ένωσης με την συναίνεσή μας, εξακολουθεί το πνεύμα του Χότζα και του
Αλία να κυριαρχεί.
Κι’
όλα αυτά λίγες δεκάδες μέτρα από το Στρατιωτικό Νεκροταφείο των Πεσόντων στο
Έπος του Σαράντα και ενώ ετελούντο οι εκδηλώσεις μνήμης, με την υπουργό
πολιτισμού κ. Ζορμπά- που ήταν και με άλλους επισήμους- να δηλώνει δεν είδα,
δεν άκουσα, απλά πολύ απλά, πληροφορήθηκα το θάνατο ενός ομογενή. Αυτά….
Όμως χειρότερη κι’ από το θάνατο είναι η προσβολή του νεκρού από
δηλώσεις και ενέργειες που παραπέμπουν σε κοινωνίες με αξημέρωτα πάθη. Την ώρα
που έχουν άθαφτο νεκρό οι οικείοι του, εισβάλλουν βίαια στο πατρικό του σπίτι οι
Αλβανικές ειδικές δυνάμεις αδιαφορώντας στις εκκλήσεις της μαρτυρικής μάνας για
την τύχη του παιδιού της. Εκλιπαρούν
οι συγγενείς του να τους δοθεί η σορός του να την κλάψουν κι’ αυτοί την
περιφέρουν στο άγνωστο, στο Αργυρόκαστρο, στα Τίρανα, μήπως χαθούν τα ίχνη του
εγκλήματος, ή μήπως τρομάξει αυτός ο αθεράπευτος Ελληνισμός της Βορείου
Ηπείρου. Και άντε να μην δώσεις
σημασία στις διάφορες αναρτήσεις μίσους Αλβανών στο διαδίκτυο, ούτε και στα
πανό των χούλιγκαν της Παρτιζάν Τιράνων. Μπορείς όμως να μην ανατριχιάσεις στην
δήλωση του πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα;
Μπορείς σ’ ένα πολιτισμένο κόσμο να δέχεσαι από τον ηγέτη μιας χώρας να
ασελγεί στο άψυχο κορμί ενός νέου ανθρώπου με ακατανόμαστες ύβρεις και
χαρακτηρισμούς; Και σαν να μην
έφτανε το μένος των «Τιράνων» στο νεκρό, είχαμε και την Ελληνική συνδρομή με
κατηγορίες που είχαν αθωωθεί από τη Δικαιοσύνη μας να σπιλώνουν την μνήμη του.
Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθανάτους… Χθες ο
Αριστοτέλης Γκούμας στη Χιμάρα γιατί μιλούσε ΩΡΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
Σήμερα ο Κωνσταντίνος Κατσίφας γιατί λάτρευε τη ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ.
«Καλή μου Μητέρα να είσαι περήφανη: βαστώ τη
σημαία
μην ανησυχείς: βαστώ τη σημαία, να μ’ αγαπάς: Βαστώ τη σημαία». Από
τον ποιητικό λόγο του Ράϊνερ Μαρία
Ρίλκε, «Η αγάπη και ο θάνατος του σημαιοφόρου Χριστόφορου Ρίλκε». Εκδόσεις
Ηριδανός.
Μαγκλάρας Βασίλης magklarasvas@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου