Να ξεκαθαρίσω κάτι. Ούτε ήμουν ούτε είμαι κανένας φανατικός των μαθητικών καταλήψεων.
Αλλά πάλι δεν είναι και στο χέρι μου να τις επιτρέψω ή να τις εμποδίσω.
Προτιμώ να ελπίζω ότι γονείς κι εκπαιδευτικοί έχουν στοιχειώδες νιονιό να εμφυσήσουν στα παιδιά τη δύναμη της λογικής και την αίσθηση του μέτρου.
Να τα εφοδιάσουν με την ανεξαρτησία σκέψης που θα τους επιτρέψει να προστατεύσουν τη σκέψη τους από κάθε λογής πραματευτάδες.
Από την άλλη πλευρά όμως αρνούμαι να συντάξω τιμοκατάλογο καταλήψεων. Είναι καλές αν αφορούν τον Γρηγορόπουλο. Είναι κακές αν γίνονται για τη Μακεδονία.
Ή το αντίστροφο.
Υποθέτω πως όσο δικαιούται ένας μαθητής να θεωρεί τον εαυτό του θαυμαστή του Παύλου Φύσσα, άλλο τόσο δικαιούται να πιστεύει ότι είναι επίγονος του Παύλου Μελά.
Τι θέλω να πω; Κάτι πολύ απλό.
Δεν γίνεται να θεωρούνται μέτρο πολιτικής ορθότητας ή δημοκρατίας οι απόψεις μιας παράταξης για την πολιτική και τη δημοκρατία.
Ακριβώς όπως δεν γίνεται να θεωρούνται μέτρο εθνικοφροσύνης ή πατριωτισμού οι απόψεις μιας άλλης παράταξης για το έθνος και την πατρίδα.
Οι μεν δικαιούνται να θεωρούν ότι η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί «λύση». Οι δε δικαιούνται να τη χαρακτηρίζουν «επαίσχυντη».
Και οι δυο εκφράζουν μια εξίσου νόμιμη άποψη. Σωστή ή λάθος, αδιάφορο.
Η δημοκρατία όμως είναι το καθεστώς που επιτρέπει να συνυπάρχουν και να αντιπαρατίθενται και το σωστό και το λάθος. Δεν είναι ένα καθεστώς όπου συγκρούονται φασίστες με προδότες.
Ας διαμαρτυρηθούν λοιπόν όσοι και όσο θέλουν για τη Μακεδονία. Κι ας υποστηρίξουν όσοι και όσο θέλουν τη συμφωνία του Τσίπρα.
Θα μαζευτούμε όλοι μια Κυριακή και τότε θα δούμε όχι ποιος είχε δίκιο, αλλά ποια άποψη υποστηρίζει η πλειοψηφία.
Λυπάμαι που αναγκάζομαι να λέω τα αυτονόητα.
Θα προτιμούσα να το κάνουν οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι πολιτικοί, η κυβέρνηση, κυρίως ο ανεκδιήγητος υπουργός Παιδείας.
Να διδάξουν στα παιδιά όχι ποιος έχει δίκιο, ούτε ποιος είναι ο καλός, αλλά ότι για κάθε άποψη υπάρχει ένας αντίλογος κι ότι αυτό είναι η ουσία της δημοκρατίας.
Τότε θα μπορούσαν και τα παιδιά να καταλάβουν ότι είναι λάθος να νομίζουν πως «η Δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία» διότι στη δημοκρατία μετέχουμε όλοι μας.
Οσοι συμφωνούν κι όσοι διαφωνούν.
Τη συμφωνία για τη Μακεδονία την έκανε μια συγκεκριμένη πολιτική πλειοψηφία, η οποία φέρει και την ευθύνη της.
Έτσι λειτουργεί η δημοκρατία. Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε την Κυριακή που λέγαμε…
Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ
Αλλά πάλι δεν είναι και στο χέρι μου να τις επιτρέψω ή να τις εμποδίσω.
Προτιμώ να ελπίζω ότι γονείς κι εκπαιδευτικοί έχουν στοιχειώδες νιονιό να εμφυσήσουν στα παιδιά τη δύναμη της λογικής και την αίσθηση του μέτρου.
Να τα εφοδιάσουν με την ανεξαρτησία σκέψης που θα τους επιτρέψει να προστατεύσουν τη σκέψη τους από κάθε λογής πραματευτάδες.
Από την άλλη πλευρά όμως αρνούμαι να συντάξω τιμοκατάλογο καταλήψεων. Είναι καλές αν αφορούν τον Γρηγορόπουλο. Είναι κακές αν γίνονται για τη Μακεδονία.
Ή το αντίστροφο.
Υποθέτω πως όσο δικαιούται ένας μαθητής να θεωρεί τον εαυτό του θαυμαστή του Παύλου Φύσσα, άλλο τόσο δικαιούται να πιστεύει ότι είναι επίγονος του Παύλου Μελά.
Τι θέλω να πω; Κάτι πολύ απλό.
Δεν γίνεται να θεωρούνται μέτρο πολιτικής ορθότητας ή δημοκρατίας οι απόψεις μιας παράταξης για την πολιτική και τη δημοκρατία.
Ακριβώς όπως δεν γίνεται να θεωρούνται μέτρο εθνικοφροσύνης ή πατριωτισμού οι απόψεις μιας άλλης παράταξης για το έθνος και την πατρίδα.
Οι μεν δικαιούνται να θεωρούν ότι η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί «λύση». Οι δε δικαιούνται να τη χαρακτηρίζουν «επαίσχυντη».
Και οι δυο εκφράζουν μια εξίσου νόμιμη άποψη. Σωστή ή λάθος, αδιάφορο.
Η δημοκρατία όμως είναι το καθεστώς που επιτρέπει να συνυπάρχουν και να αντιπαρατίθενται και το σωστό και το λάθος. Δεν είναι ένα καθεστώς όπου συγκρούονται φασίστες με προδότες.
Ας διαμαρτυρηθούν λοιπόν όσοι και όσο θέλουν για τη Μακεδονία. Κι ας υποστηρίξουν όσοι και όσο θέλουν τη συμφωνία του Τσίπρα.
Θα μαζευτούμε όλοι μια Κυριακή και τότε θα δούμε όχι ποιος είχε δίκιο, αλλά ποια άποψη υποστηρίζει η πλειοψηφία.
Λυπάμαι που αναγκάζομαι να λέω τα αυτονόητα.
Θα προτιμούσα να το κάνουν οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι πολιτικοί, η κυβέρνηση, κυρίως ο ανεκδιήγητος υπουργός Παιδείας.
Να διδάξουν στα παιδιά όχι ποιος έχει δίκιο, ούτε ποιος είναι ο καλός, αλλά ότι για κάθε άποψη υπάρχει ένας αντίλογος κι ότι αυτό είναι η ουσία της δημοκρατίας.
Τότε θα μπορούσαν και τα παιδιά να καταλάβουν ότι είναι λάθος να νομίζουν πως «η Δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία» διότι στη δημοκρατία μετέχουμε όλοι μας.
Οσοι συμφωνούν κι όσοι διαφωνούν.
Τη συμφωνία για τη Μακεδονία την έκανε μια συγκεκριμένη πολιτική πλειοψηφία, η οποία φέρει και την ευθύνη της.
Έτσι λειτουργεί η δημοκρατία. Τα υπόλοιπα θα τα βρούμε την Κυριακή που λέγαμε…
Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου